به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از روزنامه ایران ،
این پرونده از پاییز سال ۹۸ با کشف جسد خونین زنی ۴۷ ساله در حمام خانه‌اش گشوده شد. دختر مقتول که جسد را پیدا کرده بود، گفت: «مادرم بعد از طلاق تنها زندگی می‌کرد و من و خواهرم نیز گهگاه به او سر می‌زدیم.»
با شروع تحقیقات پلیسی ردپای یک مرد بنگاه دار در این پرونده شناسایی شد. تحقیقات نشان داد که مرد بنگاه دار چند سال قبل هم به اتهام قتل همسرش دستگیر شده اما چون جسد کشف نشده بود وی با جلب رضایت اولیای دم آزاد شده است.
بنابراین وی به اتهام قتل بازداشت شد اما با انکار جنایت خود را بی‌گناه خواند. با این حال پرونده برای رسیدگی به شعبه ۱۰ دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.
اولین جلسه دادگاه
در ابتدای آن جلسه اولیای دم درخواست قصاص کردند. در ادامه وکیل‌شان به قضات گفت: «شواهد نشان می‌دهد متهم برای قربانی مزاحمت‌های متعددی ایجاد می‌کرده به طوری‌که او به دوستش گفته بود از دست مزاحمت‌های این مرد خسته شده است. یکی از همسایه‌ها هم شب حادثه متهم را در پارکینگ خانه مقتول دیده که با هم درگیر بوده‌اند. از طرفی متهم کلید خانه قربانی را داشته است.»
پس از آن متهم به جایگاه رفت و گفت: «مقتول دنبال خانه‌ای اجاره‌ای بود و من برایش پیدا کردم. چند روز بعد مرا به رستوران دعوت کرد و پس از آن هم دیگر او را ندیدم.»
دومین جلسه دادگاه
با تکمیل تحقیقات در پرونده، متهم بار دیگر در شعبه ۱۰ دادگاه کیفری یک استان تهران محاکمه شد. در این جلسه نیز متهم همچنان منکر قتل شد و ادعا کرد بی‌گناه است.
قضات پس از بررسی پرونده، مرد بنگاه دار را به قصاص محکوم کردند اما با اعتراض وی به رأی، پرونده به دیوان عالی کشور رفت و قضات دیوان حکم را نقض کردند و پرونده را برای رسیدگی دوباره به دادگاه کیفری برگرداندند.
سومین جلسه دادگاه
در ابتدای این جلسه اولیای دم بار دیگر درخواست قصاص کردند.
سپس دو شاهد پرونده به داخل شعبه فراخوانده شدند.
شاهد اول گفت: «من در روز حادثه دیدم که متهم با یک ظرف غذا وارد خانه زن همسایه شد. او را بارها دیده بودم و هرچند روز یکبار به آن خانه می‌آمد.»
سپس شاهد دوم که از دوستان مقتول بود به جایگاه رفت و گفت: «روز حادثه مقتول به من پیامک داد که از دست مرد بنگاه دار خسته شدم دست از سرم برنمی دارد. از او پرسیدم کجایی که دیگر جواب نداد.»
پس از اظهارات شاهدان متهم به جایگاه رفت و گفت: «من نه اتهامم را قبول دارم و نه اظهارات این دو شاهد را. من بی‌گناهم. آن زن با خیلی‌ها در ارتباط بود اگر تلفن همراهش را بررسی کنید می‌بینید حق با من است.»
قاضی از متهم پرسید: «چرا کلید خانه مقتول را داشتی؟»
متهم جواب داد: «من بنگاهی بودم خیلی از صاحبخانه‌ها کلیدهایشان را به من می‌دادند تا خانه‌شان را اجاره دهم یا بفروشم.»
با پایان اظهارات متهم قضات برای صدور رأی وارد شور شدند.
