به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان
مشهدی جعفر خیاطباشی ساکن تبریز بود. کودکی که بجای مدرسه و مکتب، به کار خیاطی مشغول و بعد از چند سال سرآمد خیاطان تبریز شده بود. با اینکه از لحاظ مالی اوضاع مناسبی نداشت، اما موفق شد در خانه خودش «ماشین نخ‌ریسی» بسازد و نخی بسیار صاف و نازک و لطیف درست کند.
مشهدی جعفر برای گسترش کارش به حمایت و سرمایه نیاز داشت، بنابراین از مردم خواست شرکتی برای گسترش کارگاه‌های نخ‌ریسی تأسیس کنند و با این کار باعث افزایش ثروت ملی و کاهش وابستگی به خارجیان بشوند. حاکم آذربایجان نمونه‌ای از نخ‌های او را دید و پسندید و گفت که او را حمایت می‌کند، سرمایه لازم برای راه‌اندازی کارخانه را به او می‌دهد و از دولت هم برای او امتیاز می‌گیرد. اما قبل از عملی شدن این وعده‌ها به تهران احضار شد و قول و قرارهایش با مشهدی جعفر را فراموش کرد و وسایل اولیه کارخانه نخ‌ریسی در زیرزمین خونه مشهدی جعفر پوسید.
چند سالی مشهدی جعفر به خیاطی ادامه داد تا اینکه در نمایشگاه معرفت و هنر از اختراع جدیدش پرده‌برداری کرد؛ توپ جدیدی به نام«مسلسل» که باعث شگفتی همگان شد. طول لوله این توپ ۶۰ سانت و قطر انتهای آن ۲۰ سانت بود و با دو حرکت پر و خالی می‌شد و برای این کار فقط به دو نفر احتیاج بود. لوله توپ به صورت ۳۶۰ درجه می‌چرخید، وزنش حدود ۲۵۰ مثقال و انتقالش راحت بود. مشهدی جعفر مدعی بود که می‌تواند توپ‌های کهنه را از ته ببرد و توپ مسلسل بسازد که این کار باعث کاهش هزینه تولید مسلسل می‌شد.
در این نمایشگاه بعضی از علما و مقامات کشوری و نظامی این مسلسل را امتحان کردند. محمدعلی میرزا ولیعهد وقتی این اختراع را دید قول داد تا آن را به ناصرالدین شاه نشان دهد، اما فراموش کرد و این اختراع هم خاک خورد.
بعد از مدتی مظفرالدین شاه به پادشاهی رسید و زمانی که شاه در آستارا بود، مشهدی جعفر خودش را به او رساند و از توپ رونمایی و تیری هم شلیک کرد. مظفرالدین شاه از این اختراع استقبال کرد. مشهدی جعفر با دستور شاه به انزلی آمد تا اختراعش را به صورت کامل امتحان کند و توپ هم در صندوقخانه همایونی نگهداری شود. اما مشهدی جعفر در انزلی بیمار شد و قرار بر این شد تا در فرصتی دیگر به تهران برود و پیگیر امور شود که این اتفاق نیفتاد و توپ در صندوقخانه همایونی باقی ماند.
اما این مرد خسته نشد و به اختراعاتش ادامه داد. این‌بار تفنگ ده‌تیری به نام «عجم» و باروتی شبیه به باروت فشنگ پنج تیر روسی اختراع کرد. درباره سرنوشت مشهدی جعفر و باقی اختراعاتش اطلاعات چندانی در دست نیست.
