بزرگترین قرارداد نفت ایران معطل مصوبه+نمودار

به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از فارس؛

میدان گازی پارس جنوبی با بیش از ۷۰ درصد سهم در تولید گاز کشور، ستون فقرات تأمین انرژی ایران به‌شمار می‌رود. اما این منبع عظیم، به‌دلیل ماهیت طبیعی خود، در حال ورود به مرحله‌ای از بهره‌برداری است که بدون اجرای پروژه‌های فشارافزایی، حفظ سطح تولید فعلی امکان‌پذیر نخواهد بود.با توجه به سهم بالای پارس جنوبی در سبد انرژی کشور، هرگونه افت در تولید این میدان، آثار مستقیم بر ناترازی گاز، امنیت انرژی، صادرات و صنعت پتروشیمی خواهد داشت.

وضعیت فعلی میدان و هشدارها درباره افت فشار

از سال ۱۳۹۹ به این‌سو، هشدارها درباره کاهش تدریجی فشار در مخزن پارس جنوبی افزایش یافته است.کارشناسان، بارها بر ضرورت آغاز پروژه‌های فشارافزایی تأکید کرده و اعلام داشته که «در صورت عدم اقدام به‌موقع، کشور با کاهش قابل‌توجه تولید از میدان پارس جنوبی مواجه خواهد شد».همچنین نسبت به آغاز دوره افول در فازهای جنوبی میدان هشدار داده‌اند. برآوردها حاکی از آن است که برخی فازها، به‌ویژه فازهای ۱، ۲، ۳، ۴، ۵ و ۶ وارد فاز افت تولید شده‌اند و نرخ کاهش سالانه می‌تواند به ۱۰ درصد برسد.

مقایسه عملکرد ایران و قطر در میدان مشترک

میدان گازی پارس جنوبی با قطر مشترک است. بررسی‌ها نشان می‌دهد که قطر از سال ۲۰۱۹ با اجرای پروژه «North Field Expansion» و سرمایه‌گذاری بیش از ۲۰ میلیارد دلاری، عملیات فشارافزایی و توسعه ظرفیت برداشت را آغاز کرده است. این کشور با بهره‌گیری از تجهیزات پیشرفته فنی، نصب کمپرسورهای زیرسطحی و توسعه سکوهای جدید، در مسیر تثبیت و حتی افزایش برداشت از میدان مشترک حرکت می‌کند.در مقابل، ایران علی‌رغم توسعه اولیه قابل‌توجه، به‌دلیل محدودیت‌های مالی، تحریمی و تصمیم‌گیری‌های ناکامل در سطح کلان، هنوز وارد مرحله اجرایی فشارافزایی نشده و سهم برداشت آن از میدان مشترک در حال کاهش نسبی نسبت به رقیب جنوبی خود است.

لزوم اقدام عاجل در سطح حاکمیتی

پارس جنوبی نه‌فقط منبع گاز، بلکه محور اصلی امنیت انرژی، توسعه صنعتی و ارزآوری کشور است. در چنین شرایطی، تأخیر در تصمیم‌گیری برای آغاز پروژه‌های فشارافزایی، کشور را در معرض کاهش ظرفیت تولید، افزایش ناترازی گاز، افت صادرات و وابستگی بیشتر به سوخت‌های پرهزینه مایع قرار می‌دهد.ضروری است تا با تسریع در صدور مجوزهای اقتصادی، تخصیص منابع مالی و ارتقاء توان فنی داخلی، از ورود پارس جنوبی به دوره افول غیرقابل بازگشت جلوگیری شود. این تصمیم، بیش از آنکه فنی باشد، اکنون به یک تصمیم راهبردی در سطح سیاست‌گذاری کلان کشور تبدیل شده است.