سفارتخانه‌های بی‌نام دیپلماسی حسینی

به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از فارس:

هر سال، در ایام اربعین حسینی، میلیون‌ها نفر از سراسر جهان راهی کربلا می‌شوند. این اجتماع عظیم، صرفاً یک آیین مذهبی نیست؛ بلکه به شکلی طبیعی به صحنه‌ای از دیپلماسی غیررسمی میان ملت‌ها تبدیل شده است.برخلاف نشست‌های رسمی سیاسی که در چارچوب دیپلماتیک و با حضور نمایندگان دولت‌ها برگزار می‌شود، در اربعین این خود مردم هستند که بدون واسطه با هم ارتباط برقرار می‌کنند و پیام صلح، دوستی و همدلی را به یکدیگر منتقل می‌کنند.ایران، عراق، لبنان، هند، تایلند، آذربایجان، ازبکستان، افغانستان، پاکستان، کویت، عربستان، بنگلادش، بحرین، امارات و ده‌ها کشور اروپایی، آسیایی و حتی آمریکایی همه‌ساله نمایندگانی در همایش پیاده‌روی اربعین دارند که زیر پرچم امام حسین علیه السلام به هم خدمت می‌کنند و با هم ارتباط می‌گیرند.

تعاملات چهره به چهره میان ملت‌ها

در مسیرهای منتهی به کربلا، زائرانی از کشورهای مختلف کنار هم قدم می‌زنند؛ ایرانی، عراقی، پاکستانی، آذربایجانی، لبنانی، یمنی، حتی افرادی از کشورهای اروپایی و آفریقایی. این هم‌نشینی طولانی، فرصت گفت‌وگو و آشنایی عمیق را فراهم می‌کند. بسیاری از پیش‌داوری‌ها و سوءتفاهم‌ها، در همین برخوردهای ساده و صمیمانه از بین می‌رود. این همان نقطه‌ای است که دیپلماسی غیررسمی آغاز می‌شود.

موکب‌ها؛ سفارتخانه‌های مردمی

موکب‌ها را می‌توان سفارتخانه‌های بی‌پرچم ملت‌ها دانست. هر موکب، با فرهنگ غذایی، زبان، آداب و رسوم خاص خود، تصویر واقعی از کشور و ملت میزبان ارائه می‌دهد. زائران در این موکب‌ها، نه‌تنها استراحت می‌کنند و غذا می‌خورند، بلکه با فرهنگ و ادبیات مردم آن موکب آشنا می‌شوند. گاهی حتی زبان مشترکی وجود ندارد، اما لبخند، احترام و خدمت‌رسانی، بهترین مترجم روابط انسانی می‌شود.

انتقال پیام عدالت‌خواهی

دیپلماسی اربعین، فقط به صلح و دوستی محدود نیست. این رویداد، پیام بزرگ عدالت‌خواهی و مقابله با ظلم را نیز منتقل می‌کند. زائران با دیدن میلیون‌ها پرچم یا حسین(ع) و شنیدن روایت قیام عاشورا، معنای مقاومت و ایستادگی را در قلب خود لمس می‌کنند. این پیام، بدون بیانیه رسمی یا رسانه، از فردی به فرد دیگر و از ملتی به ملت دیگر منتقل می‌شود.

اثرات بلندمدت بر روابط کشورها

برخی روابط دوستانه‌ای که در مسیر اربعین شکل می‌گیرد، پس از بازگشت به کشورها ادامه پیدا می‌کند. از ایجاد گروه‌های دوستی مجازی گرفته تا سفرهای متقابل برای دیدار دوباره، این ارتباطات به تدریج یک شبکه اجتماعی-فرهنگی بین‌المللی ایجاد می‌کند که می‌تواند حتی در بزنگاه‌های سیاسی، بر تصمیم‌گیری‌ها اثرگذار باشد.اربعین حسینی، بزرگ‌ترین گردهمایی انسانی جهان، نمونه‌ای نادر از دیپلماسی مردمی و غیررسمی است که بدون بودجه‌های کلان و سازوکار رسمی، اما با قدرت عشق و ایمان، توانسته ملت‌ها را به هم نزدیک کند. در جهانی که رسانه‌ها و سیاست‌ها گاه فاصله‌ها را بیشتر می‌کنند، اربعین پلی استوار از دل‌ها به دل‌ها ساخته است.