محسن مهدیان طی یادداشتی در روزنامه همشهری نوشت:
رهبر انقلاب در سخنرانی اخیرشان گفتند: دشمنان نشستی داشتند برای تعیین جانشین جمهوری اسلامی و میان آنها یک ایرانی هم بود. فرمودند: «خاک بر سر آن ایرانی!»
مهم نیست نامش چه بود؛ رضا پهلوی یا دیگری. مهم این است: چه‌کسی آنقدر ذلیل است که این لقب برازنده‌اش شود.
بیاییم مفهوم اپوزیسیون را روشن کنیم. ۲نوع اپوزیسیون داریم: خوب و بد.
اپوزیسیون خوب؟ مثل سروش، کدیور، گنجی. دعوای آنها با حکومت است، نه با ایران. حتی گنجی وقتی دید نتانیاهو کتابش را تبلیغ کرده، نوشت: «کاش می‌توانستم خودکشی کنم و این خفت را نبینم.» اینها با ایران دشمن نیستند.
به اینها گفته می‌شود ضدانقلاب؛ عمده اپوزیسیون‌های دنیا از این دست هستند.
اما اپوزیسیون بد؟ آنکه با مردم دشمنی دارد؛ با خاک ایران. این دیگر اپوزیسیون نیست؛ وطن‌فروش است.
خاندان پهلوی نمونه روشن آن است. پدر و پدربزرگ تا توانستند دزدیدند، فروختند، تسلیم شدند و درنهایت فرار کردند. امروز فرزندشان هم‌پیمان جلادترین رژیم تاریخ شده؛ برای ریختن بمب بر سر
مردم خودش؛ برای دفاع از فروپاشی خاک ایران.
این دیگر «ضدانقلاب» نیست؛ این بی‌ناموس وطن است؛ وطن‌فروش.
و امروز دوقطبی اصلی روشن‌تر از همیشه است: انقلابی یا ضدانقلابی؟ نه! وطن‌پرست یا وطن‌فروش؛ تنها دوقطبی فطری و وجدانی تاریخ. امتداد این دوقطبی به همان دوقطبی اصیل انقلابی و ضدانقلابی می‌رسد. روشن است
