به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از فارس ،
یک روزنامه نزدیک به دستگاه امنیتی اسرائیل سرنوشت شومی را برای «۲ رئیس‌جمهور عرب» پیش‌بینی کرد. آیا این یک تحلیل امنیتی است یا یک برنامه‌ریزی هدفمند؟
روزنامه عبری «اسرائیل هیوم» مدعی شد که ابومحمد الجولانی رئیس شورشیان حاکم بر دمشق که خود را رئیس‌جمهور دوره انتقالی در این کشور معرفی می‌کند، ممکن است هر لحظه جانش را از دست دهد و علاوه بر او، جایگاه جوزف عون رئیس‌جمهور لبنان نیز بی‌ثبات ارزیابی شده است؛ موضوعی که به گفته این روزنامه، چالش‌های امنیتی جدی برای اسرائیل ایجاد کرده است.
اسرائیل هیوم سپس به نقش آمریکا در تدوین توافق امنیتی جدید با سوریه اشاره کرد و هدف آن را صرفاً تأمین منافع اسرائیل ندانست، بلکه مدعی شد که این توافق در راستای منافع نظام الجولانی نیز هست. «نظامی که به دنبال تأمین منابع مالی برای بازسازی و تقویت مشروعیت خود است و می‌داند که مسیر تحقق این اهداف از همکاری با واشنگتن و تل‌آویو می‌گذرد».
این رسانه عبری‌زبان تأکید کرد که نظام الجولانی آمادگی دارد به خواسته‌های امنیتی اسرائیل تن دهد؛ از جمله دور نگه‌داشتن گروه‌های جهادی از مرزها، حمایت از اقلیت دروزی، و خودداری از هرگونه تجمع نظامی که ممکن است تهدیدی برای اسرائیل باشد.
این رسانه همچنین به نزدیکی سوریه و ترکیه پرداخت و هشدار داد که این روند، مشابه وضعیت لبنان، خطراتی در پی دارد؛ به‌ویژه به دلیل روابط نزدیک الجولانی با رئیس‌جمهور ترکیه رجب طیب اردوغان و همچنین قطر، که ممکن است محور سنی رادیکالی را جایگزین محور ایران و شیعه کند؛ محوری که اسرائیل آن را تهدید اصلی می‌داند.
با وجود این خطرات، «اسرائیل هیوم» معتقد است که منافع امنیتی حاصل از این توافق‌ها در سوریه و لبنان، این روند را قابل‌قبول می‌سازد؛ اما هشدار داده که «تاریخ خونین این دو کشور ممکن است تکرار شود، اگر تدابیر دیپلماتیک رعایت نشود«.
این روزنامه بر لزوم انعقاد توافق‌ها با دولت‌ها و نهادها، نه افراد، تأکید کرده و خواستار میانجی‌گری آمریکا، فرانسه و برخی کشورهای عربی برای تضمین استمرار حمایت‌های سیاسی و امنیتی شده است.
در پایان، «اسرائیل هیوم» مدعی شد که توافق‌های در حال شکل‌گیری با سوریه و لبنان نتیجه موفقیت‌های نظامی همراه با دیپلماسی دقیق است؛ چیزی که اسرائیل در غزه فاقد آن است، جایی که نبود راهبرد سیاسی برای بهره‌برداری از دستاوردهای نظامی، موجب تشدید رکود و به خطر افتادن موفقیت‌ها در سایر مناطق شده است.
