به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت»
تجاوز رژیم صهیونیستی در ۲۳ خرداد ۱۴۰۴ به خاک ایران که با حمایت و هماهنگی کامل آمریکا رخ داد، موج گسترده‌ای از محکومیت‌ها را به همراه داشت.
با این حال برخی از کشورهای اروپایی مواضع کاملاً متفاوتی را اتخاذ کردند.از بین این کشورها، آلمان پا را فراتر نهاد و نه تنها از اظهار محکومیت سرباز زد، بلکه مقامات آن با حمایت آشکار از این تجاوز خصمانه، تهدیدهایی را نیز علیه ایران مطرح کرد.
صدراعظم آلمان در حاشیه‌ی پنجاه و یکمین نشست سالانه‌ی گروه هفت در کانادا و در گفت‌وگو با شبکه‌ی تلویزیونی ZDF آلمان در اظهارنظری وقیحانه گفت: «اسرائیل کار کثیف را برای همه‌ی ما انجام می‌دهد.» وی ضمن قدردانی از این رژیم در حمله به ایران افزود: «اگر ایران حاضر به بازگشت به میز مذاکره نباشد، نابودی کامل برنامه‌ی تسلیحات هسته‌ای ایران ممکن است در دستور کار قرار گیرد.» وزیر کشور آلمان نیز در دیدار با نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در سرزمین‌های اشغالی اظهار داشت: «اسرائیل با تخریب برنامه‌ی هسته‌ای ایران، سهم مهمی در امنیت اسرائیل و امنیت اروپا ایفا کرده است.» او افزود: «جهان بدون برنامه‌ی هسته‌ای ایران امن‌تر شده است.
بنابراین ما از این اقدام حمایت می‌کنیم.» به‌علاوه آلمان یکی از طراحان اصلی قطعنامه‌ی ضدایرانی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بود که در روز قبل از این حمله تصویب شد. قطعنامه‌ای که زمینه‌ی مشروعیت حقوقی حمله‌ی رژیم صهیونیستی به ایران را فراهم کرد.
آلمان با این اظهارات و اقدامات عملاً اعتراف کرده است که رژیم صهیونیستی عامل نیابتی غرب است و به عنوان بازوی نظامی آنها در منطقه‌ی غرب آسیا عمل می‌کند که نشان‌دهنده‌ی اشتراک منافع میان رژیم و این کشورهای اروپایی است. در واقع اگر رژیم صهیونیستی به ایران حمله نمی‌کرد، غربی‌ها این کار را انجام می‌دادند.البته اقدامات ضدایرانی آلمان مسئله‌ی جدیدی نبوده و به این موارد محدود نمی‌شود. این کشور همواره یکی از اصلی‌ترین حامیان و عاملان جنایت‌های علیه مردم ایران بوده که در ادامه به برخی از آنها اشاره می‌شود:
الف) تجهیز رژیم بعث عراق به سلاح‌های شیمیایی در جنگ تحمیلی:
یکی از مهم‌ترین مصادیق جنایت آلمان علیه مردم ایران در دوران جنگ تحمیلی رخ داد. در این جنگ، آلمان صدام را به سلاح‌های شیمیایی مجهز کرد که در بمباران مناطق مختلفی از خاک ایران مورد استفاده قرار گرفت و پیامدها و آسیب‌های آن همچنان باقی است. پشتیبانی دولت آلمان و شرکت‌های آلمانی از تلاش عراق برای تولید و به‌کارگیری سلاح‌های شیمیایی علیه نیروهای ایرانی به‌ویژه در عملیات‌های خیبر (۱۳۶۲) و والفجر ۸ (۱۳۶۴) و همچنین علیه غیرنظامیان در حلبچه و سردشت (1366)، جنایات انسانی فاجعه‌باری را در پی داشت.
ب) تقویت توان موشکی صدام برای تشدید جنگ شهرها:
آلمان همچنین سابقه‌ی همکاری با صدام در زمینه‌ی توسعه‌ی صنایع موشکی را دارد. در سال ۱۹۴۸، شرکت آلمانی ”هوخ‌تیف“، تأسیسات ”سعد16“ را که یک مرکز تحقیق، توسعه و آموزش موشکی بود را در نزدیکی موصل راه‌اندازی کرد. شرکت آلمانی دیگری به نام ”ام.بی.بی“ ۶۰ فروند بالگرد جنگی”BO-105“ مجهز به موشک وحشتناک ضدتانک ”هات“ را به عراق ارائه کرد. همچنین مجله‌ی آلمانیِ ”اشپیگل“ اذعان می‌دارد که بدون فناوری پیشرفته‌ی آلمان، عراق در آن زمان قادر به تولید موشک‌های دوربرد اسکاد B نبود.
ج) اِعمال تحریم‌های ظالمانه علیه ایران:
آلمان بارها به بهانه‌های مختلفی نظیر ادعاهای بی‌اساس حقوق بشری، فعالیت‌های غیرصلح‌آمیز هسته‌ای و حمایت از تروریسم، در کنار سایر کشورهای اروپایی، با تحریم‌های ضدایرانی آمریکا همراهی کرده است. تحریم‌هایی که در کنار آسیب به معیشت مردم، به واسطه‌ی اثرگذاری در حوزه‌ی بهداشت و درمان، سلامت آنها را نیز مورد تهدید قرار داده است.
د) قطعنامه‌های ضدایرانی:
علاوه بر قطعنامه‌ی اخیر شورای حکام، آلمان در قطعنامه‌های دیگری نیز علیه ایران مشارکت داشته که از مهم‌ترین آنها می‌توان به قطعنامه‌ی ژوئن ۲۰۲۴ با محوریت ادعایی عدم پایبندی ایران به برجام اشاره کرد. این در حالی است که آلمان و سایر کشورهای اروپایی عضو برجام پس از خروج آمریکا از برجام، به هیچ‌کدام از تعهدات خود در مقابل ایران عمل نکرده‌اند.همچنین آلمان همواره از طراحان و حامیان اصلی قطعنامه‌های حقوق بشری علیه ایران است که سالانه در مجمع عمومی سازمان ملل متحد صادر می‌شود. آخرین مورد این قطعنامه‌ها در نوامبر ۲۰۲۴ (آبان ۱۴۰۳) تصویب شد که آلمان نه تنها از آن حمایت کرد، بلکه از طراحان آن نیز بود!
اقدامات ضدایرانی و نیز حمایت‌های آلمان از رژیم صهیونیستی در جنگ ۱۲ روزه علیه ملت ایران در حالی است که جمهوری اسلامی ایران همواره تلاش کرده است روابطی غیرتخاصمی با این کشور داشته باشد. با وجود این، دولت آلمان سیاست متخاصمانه‌ی خود علیه ایران را به اوج رسانده است. لذا ضرورت دارد که جمهوری اسلامی ایران اقدامات بازدارنده‌ی سیاسی و اقتصادی را در مقابل اقدامات تخاصمی آلمان و نیز بازداشتن سایر کشورها از چنین رویه‌ای اتخاذ کند:
۱. اقدامات در بُعد سیاسی:
ضرورت دارد که ایران با هدف ارسال پیام نارضایتی و پاسخ سیاسی بازدارنده به رفتارهای تخاصمی آلمان، سطح روابط خود را با این کشور به سطح کاردار کاهش دهد. مانند اقدام دولت آلمان که در دهه‌ی ۷۰ شمسی با ادعای واهی حمایت ایران از اقدامات تروریستی، روابط خود را با ایران قطع کرد. با این حال، مدتی بعد به ناچار و به دلیل نیازمندی به ایران، این روابط را مجدداً احیا کرد.
اقدام سیاسی دیگر می‌تواند دادن رأی علیه منافع آلمان در مجامع بین‌المللی باشد.به علاوه لازم است جنایت‌ها و همکاری‌های آلمان با رژیم صهیونیستی علیه ایران با هدف ایجاد جریان‌های اجتماعی علیه این کشور در افکار عمومی افشا و تبیین شود.
2. اقدامات در بُعد اقتصادی: یکی از اقدامات مهم از منظر اقتصادی توسط ایران،
جایگزین کردن واردات کالا و خدمات آلمانی با نمونه‌های مشابه موجود در کشورهای غیرمتخاصم است. همچنین افزایش تعرفه‌های گمرکی بر کالاهای آلمانی به‌ویژه ماشین‌آلات صنعتی و تجهیزات پزشکی، ابزار دیگری برای ارائه‌ی پاسخ اقتصادی به اقدامات آلمان علیه منافع ملت ایران است. در عین حال، ایران می‌تواند اقدامات تهاجمی اقتصادی نیز علیه آلمان مانند اِعمال محدودیت بر تردد کشتی‌های ثبت‌شده و بیمه‌شده در آلمان یا عازم به این کشور از تنگه‌ی هرمز را در پیش گیرد.انجام اقدامات فوق در عین هزینه‌دار کردن رفتارها و واکنش‌های خصمانه‌ی آلمان علیه ملت ایران، در مقابل سایر بازیگرانی که می‌خواهند چنین رویه‌ای را در پیش بگیرند نیز بازدارندگی سیاسی و اقتصادی ایجاد خواهد کرد.
