گل به خودیِ عجیب بایدن در سالگرد اغتشاشات ایران

به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت»

جو بایدن رئیس جمهور آمریکا به تازگی در سالگرد اغتشاشات سال گذشته کشورمان، اقدام به صدور یک بیانیه مداخله جویانه کرده است. بیانیه ای که در قالب آن ادعاهای مختلفی در مورد تعهد دولت آمریکا جهت حمایت از حقوق بشر و آزادی در ایران مطرح شده و البته که افراد و نهادهای جدیدی نیز نظیر شبکه پرس تی وی و خبرگزاری های فارس و تسنیم به بهانه آنچه آمریکا مشارکت آن ها در سرکوب مردم ایران ادعا کرده، هدفِ تحریم قرار گرفته اند.
در واقع، دولت آمریکا سعی کرده در سالگرد ناآرامی های سال گذشته کشورمان، بار دیگر رویکردی فعال را از خود نشان دهد تا شاید بتواند چالش های تازه ای را علیه ایران ایجاد کند. با این همه، حداقل از 4 منظر و چشم انداز، بیانیه اخیر بایدن و کاخ سفید، منافقانه و در چهارچوب استانداردهای دوگانه دولت آمریکا که البته به هیچ عنوان هم پدیده تازه ای نیست، ارزیابی می شود.
 

یک: تناقض حقوق بشر آمریکایی
بایدن در شرایطی از تعهد خود و دولتش جهت حمایت از حقوق بشر در ایران سخن گفته که دولت وی به طور خاص و دولت های مختلف آمریکا به صورت عام و کلی، همه و همه بیشترین نقش را در تضییع حقوق ایرانیان بازی کرده و می کنند. آمریکا سال هاست که تحریم های گسترده، عاری از منطق و یکجانبه را علیه کشورمان تحمیل کرده و می کند و البته که بزرگترین قربانیان این رویکردِ واشینگتن نیز مردم کشورمان هستند.

جالب اینکه واشینگتن حوزه تحریم ها علیه مردم ایران را علی رغم موضع گیری های ظاهری خود که نظام تحریمی آن شامل غذا و دارو نمی شود، به حوزه های مذکور نیز گسترش بخشیده و چالش های عدیده ای را به ویژه برای مبتلایانِ به بیماران خاص در کشورمان نظیر بیماران "ای بی(بیماری پروانه ای)" به وجود آورده است. در این فضا، اینکه واشینگتن ادعا می کند حامی بزرگ حقوق بشر در ایران است، فرافکنی بیش نیست و یک بازی سیاسی و تبلیغاتی را در ذهن تداعی می کند.

دو: واشینگتن و اتحاد با ناقضان حقوق بشر در ایران 
یکی از نکاتی که به ویژه در بحبوحه اغتشاشات سال گذشته کشورمان به نحو قابل توجهی برجسته شد، بحث آشکار و عیان شدن حمایت های آمریکا از افراد و گروه هایی بود که سابقه ای طولانی در اِعمال جنایت علیه ملت ایران داشته و دارند.

به عنوان مثال، حمایت دولت آمریکا از فرزند شاه مخلوع ایران، رضا پهلوی، فردی که دست خاندانش به خون ملت ایران آلوده است و یا همکاری های پیدا و پنهان واشینگتن و سیاستمداران ارشد احزاب دموکرات و جمهوریخواه با گروهک منافقین به عنوان سازمانی که موجب شهادت بیش از 17 هزار نفر از شهروندان ایرانی است، همه و همه نمودهایی عینی از رویکرد خاص دولت آمریکا در اتحاد با ناقضان حقوق بشر ملت ایران در لوای طرح این ادعا که آمریکا بزرگترین حامی حقوق بشر در ایران است را به نمایش می گذارد.

البته که در طی ماه های گذشته نیز شاهد بوده ایم که هر کدام از افراد و جریان های به اصطلاح اپوزیسیون در خارج از کشور، به انحای مختلف به جان هم افتاده اند و آبرو ریزی های بزرگی را هم برای خود و هم دولت آمریکا ایجاد کرده اند.

سه: دروغی به نام حقوق بشرِ آمریکایی
دولت آمریکا در شرایطی خود را یار و یاور ملت ایران و مدافع حقوق بشر در این کشور معرفی می کند که سابقه طولانی در انجام جنایت های بزرگ و ناقض حقوق بشر در اقصی نقاط جهان دارد. در شرایط کنونی، به هر گوشه ای از جهان که بنگریم، نمودهایی از جنایات حقوق بشری آمریکایی ها را به وضوح مشاهده می کنیم.

کشوری که زمانی ژاپن را بمباران اتمی می کند و یا جنگ های خونینی نظیر جنگ های ویتنام، عراق و افغانستان را به راه می‌اندازد و کشته شدن صدها هزار انسان بیگناه را رقم می زند. جالب اینکه با ادعاهای دور و دراز خود مبنی براینکه قدرت هژمونیک بین المللی است، به هیچ عنوان خود را در مقام پاسخگو نیز نمی بیند و حتی دیگران را به نقض حقوق بشر متهم می سازد.

مساله ای که عملا ادعای دفاع دولت آمریکا از حقوق بشر دیگر ملت ها را به یک طنز بزرگ تاریخی تبدیل کرده است. در عین حال، اتحادهای گسترده دولت آمریکا با نظام های سیاسی دیکتاتور و اقتدارگرا در اقصی نقاط جهان و چشم پوشی واشینگتن در زمینه طرح انتقادات حقوق بشری از آن ها و البته وضعیت نه چندان مساعد حقوق زنان در آمریکا(مخصوصا در جامعه رنگین پوستان این کشور) به ویژه از حیث افزایش خشونت علیه آن ها در جامعه آمریکا نیز بر ابعاد این طنزِ تاریخی می‌افزاید.

چهار: نگاه تبعیض آمیز آمریکا به مقوله حقوق بشر
آمریکایی ها در بحبوحه اغتشاشات سال گذشته سنگ تمام گذاشتند و هر کاری که می توانستند علیه ملت ایران انجام دادند. با این حال، نکته قابل تامل در این میان این است که آمریکا در حوزه حقوق بشر نیز همچون نوعِ نگاهش به پدیده تروریسم، قائل به نسخه های خوب و بد است. به عنوان مثال، در مدت اخیر شاهد سرکوب گسترده دختران مسلمانی که با حجاب در مدارس فرانسه ظاهر می شوند، بوده ایم.

مساله ای که کوچکترین توجهی را از سوی دولت آمریکا به سمت خود جلب نکرده و معلوم نیست چرا واشینگتن از حقوق مسلمانان فرانسه جهت انتخاب آزادانه پوشش خود دفاع نمی کند. هیمن رویکرد تبعیض آمیز و مغرضانه است که تایید می کند، چندان هم نباید ادعاهای حقوق بشری واشینگتن را جدی گرفت. ادعاهایی که بیش از آنکه مطعوف به منافع ملت ها باشند، متمرکز بر تامین منافع آمریکا و استفاده ابزاری از ملت ها در این رابطه هستند.