«عبور غیر ممکن بهزاد نبوی و سلبریتی‌های خاص» از عارف و روحانی

علی صوفی، فعال اصلاح‌طلب و عضو شورایعالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان به تازگی در بخشی از یک گفتگو با سایت نامه‌نیوز در اشاره به محمدرضا عارف اظهار کرده است:

آقای دکتر عارف چه بخواهند و چه نخواهند عملکرد شوراها و تشکل‌هایی که ایشان ریاست آن را بر عهده دارند، به پای ایشان نوشته می شود که امری طبیعی است. اکنون در بررسی عملکرد فراکسیون امید، ضعف‌های فاحشی دیده می شود؛ به ویژه در جریان رأی اعتماد به کابینه آقای روحانی. به هر حال تحلیلها این بود که آقای روحانی، وزرایی که معرفی کرده است، کسانی نیستند که مد نظر ایشان بوده بلکه تحت فشار این انتخاب ها را انجام داده اند.

او می‌افزاید:

«به هر حال چه در فشار این تصمیم گیری صورت گرفته باشد چه آزادانه؛ این کابینه منطبق با عقبه رأی آقای روحانی نیست. در اینجا فراکسیون امید به عنوان فراکسیونی اصلاح‌طلب می بایست نقش خودش را ایفا می کرد؛ آقای روحانی را یا وادار می کردند تا انحرافات را بر طرف کنند و کابینه پیشنهادی را اصلاح کنند و یا نه، قاطعانه اعلام می کردند که از این کابینه دفاع نخواهند کرد.

در این وضعیت بود که فراکسیون امید می توانست پاسخگوی عملکرد خود باشد و به کسانی که به آنها رأی داده اند بگویند: ما تلاش خود را کردیم و مخالفت خود را انجام دادیم اما بیشتر از این نتوانستیم تأثیر بگذاریم. ولی در عمل می بینیم نه تنها مخالفت نکردند، بلکه همراهی هم کردند و یک رأی نجومی و بی سابقه ای را به دولت آقای روحانی دادند. افکار عمومی با این اتفاق موافق نیست و این عمل هم به پای فراکسیون امید نوشته می شود و هم به پای آقای دکتر عارف.»

صوفی همچنین تصریح می‌کند: از سوی دیگر، ضعف ها و انتقاداتی هم که در بستن لیست کاندیداهای شورای شهر، شاهد بودیم را شخصی که رئیس است بایستی بپذیرد و طبعاً مسئولیت آن پای آقای دکتر عارف نوشته می‌شود.

این فعال اصلاح‌طلب گفته است: آن چه که من در بین اعضای فعلی شورای عالی سیاست گذاری، می بینم، این است که از آقای دکتر عارف عبور نخواهند کرد. به هر حال ایشان یک وجاهتی دارند که فعلاً بین نخبگان از ایشان عبور نخواهند کرد ولی تردید است که مردم همان اقبال قبلی را به ایشان نشان دهند.[1]

*اظهارات آقای صوفی مصداق بهم ریختن کافه و ناجوانمردی سیاسی است

چه اینکه اصلاح‌طلبان در دوران پیش از انتخابات مجلس دهم در سال 94 دائما از این می‌گفتند که به برد حداقلی می‌اندیشند و به ریاست لاریجانی بر مجلس دهم نیز قانع‌اند!

آنها همچنین درباره نتیجه انتخابات مجلس دهم نیز هرگز راستش را به مردم نگفتند که بازنده این انتخابات بودند چون نه تنها اکثریت نشدند بلکه رئیس مجلس هم به دلیل همین اقلیت بودگی از آنها نیست.

فی‌الجمله اینکه بی‌تأثیری فراکسیون امید در مجلس شورای اسلامی یک حقیقت غیر قابل تغییر است و به شخص آقای عارف ربطی ندارد چون او قربانی شکست‌های 16 ساله اصلاح‌طلبان در تمام انتخابات‌های کشور است و فراکسیونی هم که رأی کمی در مجلس دارد؛ قاعدتا نمی‌تواند تأثیرگذار باشد.

به سخن دیگر اینکه به نظر می‌رسد حرف‌های صوفی نوعی بهانه‌جویی برای پروژه جدید اصلاح‌طلبان با محتوای «عبور» است.

پروژه‌ای که قرار است طبق آن تمام کژی‌ها و کم‌کاری‌های اصلاح‌طلبان طی دولت‌های یازدهم و دوازدهم به گردن آقایان روحانی و عارف انداخته شود، اصولگرایان نیز با سیاه‌نمایی‌های گسترده حذف شوند و در ادامه اصلاح‌طلبان ستادی بعنوان آلترناتیو این قضایا معرفی شوند تا بتوانند در انتخابات 1400 از مردم رأی بستانند.

اگرچه آقای عارف نفر جدیدی است که او را بعنوان قربانی وارد پروژه عبور کرده‌اند اما صدای آژیر «عبور از روحانی» هم چندیست به وضوح به گوش می‌رسد.

کما اینکه بهزاد نبوی، فعال اصلاح‌طلب و از معاریف جریان چپ، چندی قبل وجود هرگونه توافق یا ائتلافی را میان اصلاح‌طلبان و رئیس‌جمهور روحانی انکار کرد![2]

برخی سلبریتی‌ها که با شعار «تا 1400 با روحانی» از رئیس‌جمهور حمایت کرده بودند نیز به تازگی کنایه‌های تندی را روانه آقای روحانی کرده و رسماً یا تلویحاً اما بدون عذرخواهی رسمی! جدایی خود را از روحانی اعلام کرده‌اند.

کثیری از چهره‌های ستادی اصلاح‌طلب نیز طی ماه‌های اخیر؛ در اقدامی غیر عقلانی و فاقد منطق سیاسی ابراز کرده‌اند که «ما مسئول عملکرد روحانی نیستیم»!

این در حالی است که مسئولیت وجب به وجب رخدادهای کنونی در دولت و مجلس با اصلاح‌طلبان است زیرا آنها بودند که طی 5 سال گذشته دائما خود را پیروز انتخابات مجلس و دولت جلوه دادند و عنوان می‌کردند که اعتدال و اصلاحات یکی هستند.

جدای از این، عبور از رئیس‌جمهور روحانی برای اصلاح‌طلبان عملا منجر به مرگ خواهد شد زیرا همراهی چپ‌ها با دولت یک همراهی متمّلقانه و مثلا با اعلام دستبوسی و بدون هیچ انتقادی بود. پدیده‌ای که سبب هم‌سرنوشت شدن جریان خاص با جریان دولتی در نظر مردم شده و طلاق آنها از یکدیگر را غیر ممکن ساخته است.

برخی معتقدند اتفاقا مسئولیت چهره‌های جریان چپ در قبال عملکرد دولت و فراکسیون امید از آقایان روحانی و عارف نیز بیشتر است چون جریان چپ؛ اشتیاقی بیشتر از خود این افراد برای معرفی آنها و وعده و وعید دادن به مردم در قبال عملکرد آنها از خود نشان می‌داد.

گفتنیست، با وجود اصرار اصلاح‌طلبان بر عبور از روحانی اما این پروژه غیر ممکن است زیرا در واقعیت و ایضا در نظر مردم ایران، اصلاحات و اعتدال یکی هستند و جدایی آنها امکان پذیر نیست.

منبع : نامه نیوز