به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از فارس ،
این جمله را سارا، ۲۳ ساله، با صدایی آرام اما لرزان میگوید؛ دختری که تنها ۲ هفته پس از انجام «شیدینگ زبان»، نیمهشب با درد سوزان، تورمی غیرقابلکنترل و احساس بستهشدن راه نفس، به اورژانس منتقل شد.او میگوید: «دردش فقط درد نبود؛ حس میکردم چیزی در بدنم دارد اشتباه کار میکند.
زبانم میسوخت، سنگین شده بود و نمیتوانستم درست حرف بزنم. هر لحظه میترسیدم نفسم بند بیاید.»پزشکان اورژانس هشدار دادند تورم زبان اگر چند ساعت دیگر ادامه پیدا میکرد، میتوانست به انسداد راه تنفس و خفگی منجر شود؛ خطری که در تبلیغات رنگارنگ فضای مجازی، حتی یک ثانیه هم به آن اشاره نمیشود.
سارا حالا میگوید: «گفتند طبیعی است، گفتند چند روزه خوب میشود؛ اما هر روز بدتر شدم. طعم غذاها را از دست دادم و غدد گردنم درد میکرد.»روایتی که در ویدئوهای پرزرقوبرق فضای مجازی جایی ندارد؛ جایی که «شیدینگ زبان» بهعنوان تازهترین ترند زیبایی، بیهزینه، جسورانه و بیخطر تبلیغ میشود. اما پشت این تصاویر، واقعیتی نگرانکننده پنهان است؛ واقعیتی که حالا پژوهشهای علمی آن را تأیید میکنند.
شیدینگ زبان؛ مدی جسورانه با قیمت نابودی سیستم ایمنی
پس از رواج تتوهای وسیع و نامتعارف روی بدن، حالا نوبت به «شیدینگ زبان» رسیده است؛ اقدامی که با تزریق رنگهای شیمیایی به بافت مخاطی زبان انجام میشود و در ویدئوهای کوتاه فضای مجازی، بهعنوان نماد جسارت و زیبایی تبلیغ میشود.
اما آنچه در این تصاویر دیده نمیشود، هزینهای است که بدن در سکوت میپردازد؛ هزینهای که مستقیماً متوجه سیستم دفاعی انسان است. مطالعات نشان میدهند که حدود ۶۰–۹۰٪ جوهر تتو توسط سلولهای ایمنی جذب شده و میتواند به غدد لنفاوی و حتی کبد و طحال منتقل شود.
جوهر تتو؛ مهمان ناخوانده غدد لنفاوی
یافتههای یک مطالعه علمی پیشرو که در نشریه معتبر Scientific Reports توسط محققان مؤسسه فدرال ارزیابی ریسک آلمان (BfR) منتشر شده، نشان میدهد تصور رایج درباره «بیخطر بودن تتو» پایه علمی ندارد.بر اساس این پژوهش، ذرات جوهر تتو پس از تزریق توسط ماکروفاژها جذب میشوند و از طریق سیستم لنفاوی به غدد لنفاوی منتقل میشوند؛ یعنی رنگ تزریقشده به محل اولیه محدود نمیماند و در بدن جابهجا میشود. بخشی از ماکروفاژها پس از بلع جوهر از بین میروند؛ بهعبارت سادهتر، بدن برای حمل یک ماده خارجی غیرضروری، بخشی از نیروهای دفاعی خود را قربانی میکند. بررسیها همچنین نشان میدهد ذرات جوهر حتی تا ۲ ماه پس از تزریق همچنان در غدد لنفاوی باقی میمانند و موجب ایجاد واکنش التهابی پایدار میشوند.علی صادقی، متخصص ایمونولوژی و بیماریهای خودایمنی میگوید: «غدد لنفاوی در واقع پادگانهای آموزشی سیستم دفاعی ما هستند. وقتی نانوذرات فلزات سنگین مثل کبالت، نیکل و تیتانیوم موجود در جوهرها این فضا را اشغال میکنند، آرایش دفاعی بدن در برابر ویروسها و باکتریها بهکلی برهم میخورد.»
خطر مضاعف در نقطهای فوقحساس
کارشناسان سلامت هشدار میدهند که خطرات شیدینگ زبان بهمراتب فراتر از تتوی پوست است؛ زیرا بافت مخاطی زبان دارای تراکم بالای عروق خونی است و به همین دلیل، جذب مواد شیمیایی در آن با سرعت بسیار بیشتری رخ میدهد. از سوی دیگر، تماس دائمی زبان با بزاق و محیط دهان باعث بلع تدریجی فلزات سنگین و ترکیبات شیمیایی موجود در رنگها میشود و زمینه مسمومیت گوارشی را فراهم میکند.آسیب به جوانههای چشایی میتواند منجر به اختلالات دائمی در حس چشایی شود. زخمهای ایجادشده برای تزریق رنگ نیز در محیطی مملو از باکتری مانند دهان، مستعد بروز عفونتهای ثانویه هستند و میتوانند به آبسههای خطرناک و التهابهای مزمن منجر شوند.مریم نوری، جراح و دندانپزشک متخصص بیماریهای دهان میگوید: زبان عضلهای است که دائماً در حرکت است و خونرسانی وسیعی دارد. تزریق رنگ در این بافت، یعنی باز کردن شاهراهی برای ورود سموم به عمق سر و گردن.
سیستم ایمنی زیر فشار؛ خطری که هنوز کامل شناخته نشده
پژوهشگران تأکید میکنند که این تغییرات میتواند فرد را در آینده مستعد بیماریهای خودایمنی، واکنشهای آلرژیک شدید و اختلالات ایمنی کند. آزمایشهای اشعه ایکس نشان داده است که حتی ذرات سمی میتوانند به کبد و طحال نیز راه یابند.
خلأ نظارتی در بازار «زیباییهای پرخطر»
همزمان با عادیسازی شیدینگ زبان توسط بلاگرها و تتوکارهای فضای مجازی، خلأ نظارتی جدی در حوزه «زیباییهای تهاجمی» احساس میشود؛ حوزهای که مستقیماً با سلامت عمومی در ارتباط است، اما اغلب در مراکز غیرمجاز و بدون هشدار علمی و نظارت تخصصی گسترش مییابد.شیدینگ زبان، فراتر از یک انتخاب شخصی یا سلیقه زیبایی، آزمونی پرخطر برای سیستم ایمنی بدن است؛ آزمایشی که نتایج نهایی آن هنوز روشن نشده، اما نشانههای هشداردهندهاش امروز در آزمایشگاهها و پژوهشهای علمی دیده میشود.سارا حالا میگوید اگر به عقب برگردد، هرگز این تصمیم را نمیگیرد؛ تصمیمی که تنها چند دقیقه طول کشید، اما عوارضش هنوز ادامه دارد.زیباییای که به قیمت تضعیف سیستم دفاعی بدن، التهاب مزمن و دستکاری غدد لنفاوی تمام شود، نه مُد است و نه هنر؛ بلکه تهدیدی خاموش علیه سلامت انسان است.




