به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از جهان ننیوز ،
فضای سیاسی ایران در پساجنگ ۱۲ روزه باید به سمتی حرکت کند که وحدت و انسجام ملی که جنگ آنرا تقویت کرد قدرت بیشتری یابد و این نیرو در راستای ارتقای سطح سیاسی و اقتصادی و توان نظامی کشور بکارگیری شود اما در همین برهه زمانی حساس برخی افراد و گروه‌های سیاسی به اقدامات جناحی خود می‌پردازند و سعی دارند خود و جریان متبوع‌شان را کلید و راه حل مشکلات کشور عنوان کنند اما نگاهی به تجربیات گذشته و همچنین تحرکات امروز این افراد که اتفاقا کشور بر اساس ایده‌های آنان در زمان‌های خاصی عمل کرد بازهم سیاسی کاری به جای توجه به منافع دیده می‌شود.
جالب است که این افراد دیگر در مسند امور به صورت اجرایی نیستند اما سر و صدای بیشتری دارند و هر چقدر نیز احساس می‌کنند بیشتر به محاق می‌روند و یا محل انتقادات به سبب عملکرد گذشته قرار می‌گیرند، سخنان جنجال برانگیزتری بر زبان می‌رانند.
«حسن روحانی» رییس دولت‌های یازدهم و دوازدهم و «محمد جواد ظریف» وزیر امور خارجه دولت‌های وی از جمله این چهره‌ها هستند.
خارج از منافع ملی
چندی پیش ظریف اظهاراتی علیه روسیه و وزیر امور خارجه این کشور به زبان آورد که با توجه به فضای همکاری با این کشور بعد از اقدام سه کشور اروپایی در فعال سازی غیرقانونی مکانیسم ماشه بر ضد منافع ملی کشورمان توصیف می‌شد و حتی رییس مجلس به وی واکنش نشان داد و از روحانی و ظریف خواست نسبت به سخنان خود با توجه به منافع ملی کشورمان دقت بیشتری داشته باشند.
اما نکته این است که اولین بار نیست که چنین سخنان و عملکردی از این افراد دیده می‌شود.
ظریف در فایل صوتی مرموزی با برچسب محرمانه که در آن با «سعید لیلاز» اقتصاددان اصلاح طلب مصاحبه کرده بود نیز در ادعاهایی روسیه را به عدم به ثمر نشستن برجام متهم کرده بود و چندین بار عنوان کرده بود دیپلماسی فدای میدان شده است. همان زمان نیز روسیه با خویشتنداری عنوان کرده بود که مواضع رسمی تهران برای مسکو اهمیت دارد و از این موارد گذر کرده بود اما تکرار چنین مواردی به نفع کشور نیست!
تضعیف توان نظامی ایران
ظریف و روحانی چندین بار سعی کردند که دوقطبی دیپلماسی و نظامی ایجاد کنند. در مناظرات تلویزیونی روحانی با مطرح کردن موشک و قرار دادن آن علیه مذاکرات سعی کرد افکار عمومی را نسبت به توان نظامی ایران بدبین کند. ظریف نیز در چندین مرحله از جمله دانشگاه تهران در همین مسیر حرکت کرد عنوان کرد که آمریکا می‌تواند با یک بمب همه توان نظامی ایران را از کار بیندازد. همچنین وی اخیرا دوقطبی موشک و مردم را کلید زد و مردم را مقدم بر موشک برشمرد؛ موضوعی که حتی«سید محمد خاتمی» رییس دولت‌های اصلاحات در سفر به یزد خط بطلانی بر روی این دوقطبی کشید و مردم و موشک را مکمل و ضامن امنیت کشور دانست.
انگ‌زنی و تهمت پراکنی و دوقطبی‌های خطرناک
در سال‌های اخیر، روحانی و ظریف به‌جای ارائه پاسخ روشن درباره عملکرد اقتصادی و دیپلماتیک دولت خود، مسیر دیگری را برگزیده‌اند؛ انگ‌زنی، تهمت‌پراکنی و فرافکنی نسبت به منتقدان.
از نسبت دادن «پولشویی گسترده» به مخالفان برجام گرفته تا حمله به نهادهای مختلف، این دو چهره همواره تلاش کرده‌اند ضعف‌های مدیریتی خود را با طرح اتهامات سیاسی پنهان کنند. این درحالی است که ظریف باید نسبت به برجام پاسخگو باشد. ظریف درحالی روسیه را در اسنپ بک متهم می‌کند که سال‌ها مکانیسم ماشه را کتمان می‌کرد اما حالا وقتی گفته می‌شود وی در طراحی این مکانیسم با جان کری همداستان بوده است، به وزیر خارجه روسیه حمله می‌کند.
روحانی نیز همواره منتقدان برجام را با الفاظ متعدد از جمله بی‌شناسنامه و ... مورد حمله قرار می‌داد و فضای سیاسی کشور را گل آلود کند تا موضوعاتی مثل پاسخگویی به مشکلات اقتصادی و نتایج برجام و ... مطرح نشود.
عملکرد ضعیف و پاسخگویی ضعیف‌تر
دولت روحانی با شاخص‌های اقتصادی و اجتماعی به پایان رسید که بسیاری از کارشناسان آن را یکی از ضعیف‌ترین عملکردها در دهه‌های اخیر می‌دانند. تا جایی آن موضوع پیش رفته که رهبر معظم انقلاب دهه 90 را دهه از دست رفته می‌خوانند. کشور در این برهه زمانی به خاطر یک امر خارجی متوقف شد و روحانی حتی آب خوردن و ازدواج جوانان را به برجام گره زد.
رکورد تورم، سقوط ارزش پول ملی، وابستگی مجدد به غرب، و رکود در سیاست منطقه‌ای. با این حال، هیچ‌گاه پاسخ شفافی از سوی روحانی و ظریف درباره علت این ناکامی‌ها داده نشد و اکنون نیز به‌جای پاسخگویی، رویکرد انتقادی علیه سیاست‌های فعلی را برگزیده‌اند.
اقدامات جنجالی در بزنگاه های سیاسی
الگوی رفتاری این دو سیاستمدار خصوصا ظریف نشان می‌دهد که بعضاً وقتی کشور در نقطه حساس سیاسی یا امنیتی قرار می‌گیرد، آنان با مواضعی بحث‌برانگیز در رسانه‌ها ظاهر می‌شوند؛ از زمان اعتراضات داخلی گرفته تا مذاکرات بین‌المللی یا تحولات منطقه‌ای. استعفاهای ظریف که یکی از این موارد در سفر بشار اسد به ایران انجام شد تا حمله به روسیه آن هم زمانی که این کشور بعد از اقدامات خصمانه تروئیکای اروپایی و فعال‌سازی مکانیسم ماشه همراه با چین کنار ایران ایستاده‌اند نشان می‌دهد که آقای دیپلمات در بزنگاه های سیاسی بر اساس کلاسیک‌ترین موضوعات مربوط به دیپلماسی یعنی منافع ملی عمل نمی‌کند.
مطالبه برای پاسخگویی ظریف و روحانی
امروز در میان افکار عمومی و حتی برخی نمایندگان مجلس این مطالبه شکل گرفته که روحانی و ظریف باید درباره عملکرد گذشته و اظهارات فعلی خود پاسخگو باشند.
رفتارهای آنان که گاه در تعارض آشکار با منافع ملی تفسیر می‌شود، نمی‌تواند بدون بررسی حقوقی و سیاسی رها شود. شفافیت در برابر ملت و پاسخ به افکار عمومی، نخستین گام برای بازسازی اعتماد سیاسی است؛ امری که تاکنون از سوی این دو چهره مغفول مانده است.
در همین راستا، «عباس گودرزی» سخنگوی هیئت رئیسه مجلس با بیان اینکه «دستگاه قضایی به اظهارات ضد منافع ملیِ ظریف ورود کند» عنوان کرد: «من معتقدم دستگاه قضایی باید به‌جد در این موضوع ورود کند؛ نمی‌شود امنیت ملی بازیچه دست افرادی قرار بگیرد که در اقدام و عمل کاری نکرده‌اند و امروز انگار ناراحت هستند که ما شاهد شکل‌گیری یک نظم نوین جهانی هستیم، امروز دنیا در حال مخالفت با یک‌جانبه‌گرایی آمریکا است. امروز روسیه و چین کنار جمهوری اسلامی و کنار حق و حقیقت ایستاده‌اند و مواضع خوبی در برابر یک‌جانبه‌گرایی آمریکا و در محکومیت اقدامات غلط کشورهای اروپایی اتخاذ کرده‌اند، اما متأسفانه برخی از داخل، پالس منفی صادر می‌کنند.»
کشور امروز بیش از هر زمان دیگری به آرامش، همگرایی و مسئولیت‌پذیری نیاز دارد. سیاستمدارانی که زمانی در رأس تصمیم‌گیری بوده‌اند و اتفاقا عملکرد پرخطا و پرخسارتی داشتند، باید در برابر تاریخ و مردم پاسخگو باشند، نه آنکه با اظهارات تحریک‌آمیز و مواضع احساسی، گذشته پرخطای خود را در لفافه «نقد امروز» پنهان کنند.
