به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ،
کوتاه آمدن در هسته ای به معنای کوتاه آمدن غربی ها در قبال ایران نیست. کوتاه آمدن در هسته ای ایران را در آن چرخه تاریخی عقب افتادگی نگه می‌دارد. همان چرخه معیوب دو سده اخیر که غرب بر ایران مسلط بود. نگاه رهبر از یک فهم تاریخی واقع بینانه می آید.
اساس ایده انقلاب اسلامی خارج ساختن ایران از یک کشور وابسته پیرامونی در نظام بین الملل به قدرت مستقل بود. پس از رحلت امام، ایشان چند دهه جریانی را برای آینده کشور هدایت می‌کند که ایران را به یک نقطه ثابت از قدرت برساند. دولت ها فراز و فرود داشتندا اما استراتژی رهبری در تبدیل شدن ایران به قدرت ثابت ماند. اجازه نداد سیاست های مقطعی دولت های مختلف بر این استراتژی غالب شود، نمونه روشن آن تولید قدرت نظامی و منطقه ای بود.
او دنبال نقد است و ما نسیه. یعنی چه؟ در واقع رهبر می گوید باید ایران را بطور دائم و همیشگی به سمت قدرت برد و ما قصد داریم در چرخه نسیه و موقت بمانیم. اعتراض ایشان به تیم مذاکره کننده برجام که توافق مدت دار ده ساله را پذیرفتند شاید این باشد که ده سال یعنی باز کشور در حالت نسیه، مُعلق و عدم تعیّن باقی بماند. پس از ده سال به نقطه قبل و شاید بدتر رسیدیم.
کوتاه آمدن در پرونده هسته ای ایران را به یک کشور مُوقتی و مُعلق تبدیل می سازد که هیچ گاه در روند تاریخی پیشرفت قرار نخواهد گرفت. هسته ای تمام مساله نیست، پس از هسته ای نوبت سایر ابزارهای قدرت و بقای ایران می روند. انسان عاقل و شرافتمند کوتاه نمی آید.
