هالیوود بیشتر از ما از ظهور حرف می‌زند

به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از فارس

 سینما و تلویزیون در جهان از مدت‌ها پیش تاکنون با هیجان به سراغ ایده‌های آخرالزمانی رفته و در برخی از آثار نیز دال مرکزی خود را بر پایه ظهور منجی و نجات بشریت قرار داده است. این ژانر در طول تاریخ سینما و به ویژه هالیوود به شکلی پیش رفت که مخاطبان گسترده‌ای جذب و حتی سینمای کشورهای دیگری چون کره جنوبی را تحت تاثیر خود قرار داد.  المان‌هایی چون نجات، عدالت، امید برای طلوع خورشید و ... با توجه به شرایط کنونی جهان، القا کننده مفهومی به نام انتظار هستند. انتظاری که به دنبال آن منجی برای نجات بشریت پا به هستی بگذارد.

احتمالا باید فیلم سینمایی «تلماسه» را دیده باشید. در تلماسه که اثری آخرالزمانی است به اعتقاد منتقدان، صحنه آرایی حال و هوای خاورمیانه را تداعی می‌کند و شخصیت منجی که به لسان الغیب تعبیر می‌شود در سراسر این اثر وجود دارد و معتقدان به او در هاله‌ای از تاریکی قرار دارند.

با جست و جویی در احوالات آثار آخرالزمانی می‌توان به تفاوت درک فهم منجی میان ادیان توحیدی به ویژه در ایران با سینمای دیگر کشورها رسید. اغلب در جهان بینی سینمای غرب، منجی نقش پررنگی ندارد و ممکن است حتی در فهم فیلمساز به عدم وجود او اشاره شود. برعکس این تعبیر، در سینمای ایران که از درون پیوند اعتقادی با منجی عجین شده است، مضمون انتظار بیشتر به چشم می‌آید. در اعتقاد شیعه، انتظار مفهومی مرکزی است که سبب پویایی می‌شود و انسان را به حرکت وا می‌دارد.

در یک مقایسه با آثار تولید شده در خصوص امام زمان(عج) و منجی بشریت میان سینما و تلویزیون غرب و ایران به غیر از جهان بینی، میزان تولیدات نیز تفاوت چشمگیری دارد. به لحاظ کمی و براساس گزارش  human progress، بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹، نزدیک به ۱۰۰ فیلم هالیوودی به موضوعات آخرالزمانی پرداخته شده که عناصری چون نابودی جهان و تلاش برای بقا را نشان می‌دهد.

در صورتی که میزان تولیدات با  مفهوم انتظار و مهدویت که با اعتقادات مرکزی شیعه گره خورده است به چند مورد می‌رسد؛ انگار که اشتییاق و دغدغه صنعت هالیوود برای ترسیم آخرالزمان بیش از مسلمانان است.

این روزها که آغاز امامت حضرت ولیعصر(عج) است می‌توان به این گزاره پرداخت که با وجود کیفیت در آثاری با موضوع مهدویت و انتظار، همچنان کم بودن میزان آثار جای بحث دارد. برخی از فیلم‌های سینمایی چون «قدمگاه» ارجاعاتی به مفهوم انتظار در خود جای داده است که در پایان آن شخصیت اصلی به دنبال بازیابی هویت خود می‌رود. کارگردان این اثر در خصوص ارتباط دوسویه فیلم با مهدویت گفته است: بازیابی هویت مخدوش‌شده، پیام ظهور است که در پایان، بیننده به آن می‌رسد.

در آثار دیگر چون «بوی پیراهن یوسف» به اعتقاد کارگردان مفهوم انتظار با روایت فیلم گره خورده است.

حاتمی کیا در این خصوص گفته است: از من پرسیدند که چرا درباره امام زمان (عج) فیلم نمی‌سازی و گفتم که ساخته‌ام؛ همین «بوی پیراهن یوسف». حتما که نباید مستقیما سراغ یک موضوع بروم. این فیلمی بود که تصور مرا از مفهوم انتظار مشخص می‌کرد.