رسوایی که کاخ سفید را می‌لرزاند

به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از باشگاه خبرنگاران

 از یادداشت‌های چاپلوسانه تا حضور نام ترامپ در اسناد قضایی، نه‌تنها اعتبار رئیس‌جمهور آمریکا را تهدید می‌کند، بلکه پرسش‌هایی عمیق درباره نفوذ پنهان و فساد در بالاترین سطوح سیاسی ایالات متحده مطرح ساخته است.

ردپای خطرناک: از مهمانی‌های مار-ئه-لاگو تا جزیره گناه

جفری اپستین، سرمایه‌داری که روزگاری با نخبگان سیاسی، اقتصادی و حتی سلطنتی معاشرت داشت، با جزیره خصوصی‌اش در دریای کارائیب، معروف به «لیتل سنت جیمز»، به نمادی از فساد سیستماتیک تبدیل شد. گزارش‌های متعدد، از جمله تحقیقات نیویورک تایمز و سی‌ان‌ان، نشان می‌دهند که این جزیره، ملقب به «جزیره گناه»، صحنه سوءاستفاده‌های جنسی سازمان‌یافته از دختران زیر سن قانونی و محلی برای پذیرایی از چهره‌های برجسته جهانی بود.

افشاگری‌های قربانیان و اسناد قضایی حاکی از آن است که اپستین با استفاده از جت خصوصی خود، افراد سرشناس را به این مکان منتقل می‌کرد و با بهره‌گیری از شبکه‌ای پیچیده، که برخی منابع آن را به سازمان‌های اطلاعاتی مانند موساد مرتبط می‌دانند، از آنها در موقعیت‌های غیراخلاقی فیلم‌برداری می‌کرد. این فیلم‌ها، به ادعای گزارش‌های یورونیوز، ابزار اخاذی یا نفوذ سیاسی بودند.

در این میان، نام دونالد ترامپ بار‌ها در اسناد مرتبط با اپستین ظاهر شده است. نیویورک تایمز گزارش داده که نام ترامپ در فهرست نویسندگان کتابی به مناسبت پنجاهمین سالگرد تولد اپستین در سال ۲۰۰۳، در کنار افرادی مانند لسلی وکسنر، میلیاردر معروف، و آلن گرینبرگ، مدیرعامل وقت بانک ورشکسته بیر استرنز، دیده می‌شود. همچنین، در کتاب «ترامپ: هنر بازگشت» (منتشرشده در اکتبر ۱۹۹۷)، یادداشتی با امضای «دونالد» خطاب به اپستین وجود دارد که او را «بزرگ‌ترین» توصیف کرده است.

گزارش جنجالی وال استریت ژورنال نیز از نامه‌ای در سال ۲۰۰۳ خبر می‌دهد که ظاهراً حاوی طرحی از یک زن برهنه و جملاتی با محتوای نامناسب است. این نامه که گفته می‌شود با جمله «تولدت مبارک؛ امیدوارم هر روز یک راز شگفت‌انگیز دیگر باشد» پایان یافته، به امضای «دونالد» مزین شده است. اگرچه ترامپ این ادعا‌ها را به شدت تکذیب کرده و حتی تهدید به شکایت از وال استریت ژورنال و مالک آن، روپرت مرداک، کرده است، اما این تکذیب‌ها نتوانسته‌اند موج گمانه‌زنی‌ها را متوقف کنند.
خشم در کاخ سفید: تکذیب‌ها و اتهام‌زنی‌های ترامپ

اظهارات دونالد ترامپ روز گذشته در نشست خبری مشترک با نخست‌وزیر انگلستان، تلاشی آشکار برای مهار این بحران بود. او در این نشست، پرونده اپستین را «حقه‌ای» خواند که به ادعای او توسط دموکرات‌هایی مانند جو بایدن، جیمز کومی و مریک گارلند طراحی شده است. ترامپ با لحنی تند اعلام کرد که سال‌ها با اپستین قطع رابطه کرده بود، زیرا او «کاری نامناسب» انجام داده و افرادی را که برای ترامپ کار می‌کردند، «دزدیده» بود.

ترامپ همچنین با اشاره به بیل کلینتون، مدعی شد که کلینتون ۲۸ بار به جزیره اپستین سفر کرده، در حالی که خودش هرگز به آنجا نرفته است. این اظهارات، که با استراتژی همیشگی اتهام‌زنی به رقبا همراه بود، تلاشی برای جلب حمایت پایگاه هوادارانش، معروف به جنبش «ماگا»، به شمار می‌رفت.

با این حال، این رویکرد با چالش‌های جدی مواجه است. گزارش‌های سی‌ان‌ان و وال استریت ژورنال تأیید می‌کنند که وزارت دادگستری در ماه می ۲۰۲۵ به ترامپ اطلاع داده بود که نام او چندین بار در اسناد پرونده اپستین ذکر شده است، موضوعی که او بعداً انکار کرد. این تناقض‌گویی، همراه با امتناع دولت از انتشار کامل اسناد به بهانه حفظ حریم خصوصی یا امنیت ملی، به اتهامات لاپوشانی دامن زده است. کمیته نظارت مجلس نمایندگان آمریکا، که اکثریت آن در اختیار جمهوری‌خواهان است، اخیراً برای احضار اسناد مرتبط با اپستین و شهادت گیسلین مکسول، همدست اپستین که اکنون در حال گذراندن حبس ۲۰ ساله است، رأی داده است. این اقدام نشان‌دهنده فشار فزاینده‌ای است که حتی از درون حزب جمهوری‌خواه بر ترامپ وارد می‌شود.

شبکه‌ای در سایه: از فساد اخلاقی تا نفوذ سیاسی

پرونده اپستین فراتر از یک رسوایی اخلاقی، به شبکه‌ای پیچیده از نفوذ و قدرت اشاره دارد. گزارش‌های یورونیوز و گاردین به ارتباط احتمالی اپستین با سازمان‌های اطلاعاتی، به‌ویژه موساد، اشاره دارند. فرضیه‌ای که در شبکه‌های اجتماعی و برخی تحلیل‌ها مطرح شده، این است که جزیره اپستین مجهز به دوربین‌های مخفی بوده که تحت کنترل این سازمان‌ها عمل می‌کردند و از چهره‌های برجسته در موقعیت‌های غیراخلاقی فیلم‌برداری می‌شد. این فیلم‌ها، به ادعای برخی منابع، ابزار باج‌خواهی یا کنترل سیاسی بودند. ارتباط اپستین با چهره‌هایی مانند جرد کوشنر، داماد ترامپ و از حامیان سرسخت رژیم صهیونیستی، این فرضیه را تقویت کرده که پرونده اپستین ممکن است بخشی از یک پروژه بزرگ‌تر نفوذ سیاسی باشد.

اگرچه هیچ مدرک قطعی مبنی بر دخالت مستقیم ترامپ در فعالیت‌های مجرمانه اپستین وجود ندارد، اما دوستی او با اپستین در دهه‌های ۱۹۹۰ و اوایل ۲۰۰۰، که با عکس‌های متعدد و حضور نام او در گزارش‌های پرواز جت خصوصی اپستین تأیید شده، پرسش‌هایی درباره میزان آگاهی او از اقدامات اپستین ایجاد کرده است.

اظهارات ترامپ در سال ۲۰۰۲ به مجله نیویورک، که اپستین را «مرد فوق‌العاده‌ای» توصیف کرد که «عاشق زنان جوان» است، این گمانه‌زنی‌ها را تشدید کرده است. همچنین، گزارش یورونیوز از شکایت ۱۰ میلیارد دلاری ترامپ علیه وال استریت ژورنال و روپرت مرداک به دلیل انتشار گزارش درباره نامه جنجالی، نشان‌دهنده عمق نگرانی او از تأثیر این اتهامات بر وجهه سیاسی‌اش است.
مرگ مشکوک و اسرار ناگشوده

مرگ جفری اپستین در زندان فدرال منهتن در سال ۲۰۱۹ که به‌طور رسمی خودکشی اعلام شد، یکی از جنجالی‌ترین نقاط این پرونده است. گزارش‌ها نشان می‌دهند که شواهد متعددی از جمله خاموش بودن دوربین‌های امنیتی، غیبت نگهبانان و شکستگی‌های غیرمعمول در گردن اپستین، فرضیه قتل را تقویت کرده‌اند. بسیاری معتقدند که مرگ او تلاشی برای «پاک کردن حافظه‌ای زنده» از ارتباطات کثیف قدرتمندان بود. این موضوع، همراه با امتناع سیستم قضایی آمریکا از انتشار اسامی بیش از ۱۵۰ نفر مرتبط با اپستین، به تئوری‌های توطئه دامن زده است. پایگاه هواداران ترامپ، که به شدت به این تئوری‌ها علاقه‌مند است، معتقد است که «دولت پنهان» در تلاش است تا حقیقت را سرکوب کند.

آینده‌ای در محاصره رسوایی

این جنجال، در حالی که موفقیت‌های اخیر ترامپ، مانند معاملات تجاری با ژاپن و فیلیپین و پیروزی‌های حقوقی برای تجزیه بخش‌هایی از دولت فدرال، را تحت‌الشعاع قرار داده، آینده سیاسی او را در هاله‌ای از ابهام قرار داده است. پایگاه «ماگا»، که شفافیت کامل در پرونده اپستین را مطالبه می‌کند، ممکن است با افشای اطلاعات بیشتر، به ضرر ترامپ عمل کند. تصمیم اخیر یک قاضی فدرال در فلوریدا علیه انتشار بخش‌هایی از اسناد اپستین، اگرچه از نظر قانونی قابل دفاع است، اما به گمانه‌زنی‌ها درباره لاپوشانی دامن زده است.

اظهارات خشمگینانه ترامپ در نشست خبری با نخست‌وزیر انگلستان، که پرونده را «حقه دموکرات‌ها» خواند و حتی باراک اوباما را به خیانت متهم کرد، نشان‌دهنده تلاش او برای بازسازی روایت به نفع خود است. اما این استراتژی، در برابر حجم شواهد و فشار رسانه‌ها و کنگره، ممکن است ناکارآمد باشد. اگر اسناد بیشتری منتشر شوند یا شهادت‌هایی مانند شهادت مکسول به اطلاعات جدیدی منجر شود، این بحران می‌تواند به زلزله‌ای سیاسی برای ترامپ و حتی کل نظام حاکم بر واشنگتن تبدیل شود.

گام آخر: آزمونی برای شفافیت

پرونده اپستین نه‌تنها یک رسوایی سیاسی برای دونالد ترامپ است، بلکه آزمونی برای شفافیت و پاسخگویی در نظام سیاسی ایالات متحده به شمار می‌رود. آیا اسناد باقی‌مانده روزی منتشر خواهند شد؟ آیا نام‌های دیگری از چهره‌های سیاسی و اقتصادی در این پرونده آشکار خواهد شد؟ و آیا این جنجال می‌تواند به اصلاحات ساختاری در نحوه برخورد با فساد و نفوذ در بالاترین سطوح قدرت منجر شود؟ پاسخ به این پرسش‌ها نه‌تنها آینده سیاسی ترامپ، بلکه اعتبار کل سیستم سیاسی آمریکا را تعیین خواهد کرد.