به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از ایسنا
رسانه آمریکایی در مقالهای به انتقاد از سیاستهای نظامی رژیم صهیونیستی در غزه و حمایت مداوم ایالات متحده از آن پرداخت و گزارش داد که فاجعه انسانی در نوار غزه نهتنها اقدامی عامدانه از سوی رژیم صهیونیستی است، بلکه با پشتیبانی نظامی و دیپلماتیک آمریکا امکانپذیر شده است.
شبکه خبری «اماسانبیسی» در این مطلب اشغال و محاصره غزه را با محاصره خیالی فیلادلفیا در آمریکا مقایسه و این پرسش را مطرح کرد که اگر تصاویر کودکان دچار سوءتغذیه در فیلادلفیا منتشر شده و سازمان ملل درباره قحطی گسترده در این منطقه هشدار دهد، آیا باز هم بینندگان نسبت به آن تردید خواهند داشت؟!
از آغاز جنگ غزه تا امروز، مقامات صهیونیست بهطور متناوب از گرسنگی بهعنوان سلاح جنگی علیه غزه استفاده کردهاند. اگرچه رژیم صهیونیستی در ماه مه بهطور رسمی محاصره کمکهای غذایی را پایان داد، اما میزان کمکهای ورودی به غزه همچنان برای ۲ میلیون ساکن این منطقه کافی نیست. ارتش رژیم صهیونیستی زمینهای کشاورزی را ویران، ماهیگیری را ممنوع، بیمارستانها و زیرساختهای آب و برق را نابود کرده و مردم را بهطور کامل به کمکهای خارجی محدود وابسته کرده است.
اماسانبیسی خاطرنشان میکند که هزاران نفر بهطور مستقیم یا غیرمستقیم در اثر سوءتغذیه، کمآبی یا بیماریهای ناشی از کمبود کمکهای اولیه جان خود را از دست دادهاند. سازمانهای امدادی خواستار اجازه برای توزیع مواد غذایی هستند؛ اقلامی که در انبارها یا در پشت مرز غزه منتظر ورود هستند.
از دهه ۱۹۹۰ و با ساخت دیوار و حصار در مرزهای غزه، ساکنان این باریکه بهطور فزایندهای برای زنده ماندن به اجازه ارتش صهیونیستی برای عبور کالاها وابسته شدهاند. اکنون صهیونیستها از این وابستگی بهعنوان یک سلاح مرگبار استفاده میکنند.
در ادامه، این مقاله به تکذیبیههای رسمی مقامات صهیونیست میپردازد؛ مقاماتی که وجود قحطی را رد کرده و سازمان ملل و حماس را مقصر کمبودها میدانند. آنها همچنین سازمانهای امدادی را به «دروغپراکنی» متهم کرده و ادعا میکنند که چون مقدار زیادی از کمکهای سازمان ملل هنوز در داخل غزه منتظر توزیع هستند، نیازی به ورود کمکهای بیشتر نیست.
با این حال، رسانه آمریکایی به گزارش منتشرشده توسط خبرگزاری رویترز درباره گزارش آژانس توسعه بینالمللی آمریکا اشاره میکند که در آن هیچ مدرکی دال بر انحراف سیستماتیک کمکها توسط حماس یافت نشده است.
کودک فلسطینی
بر اساس این گزارش، یکی از ریشههای این بیتفاوتی غرب شخصیتزدایی و «غیرانسانیسازی فلسطینیها» است؛ نوعی نژادپرستی ساختاری که موجب میشود حتی شواهد موثق از قحطی، تصاویر کودکان لاغر، و روایتهای قربانیان هم با تردید مواجه شوند.
مقاله به اظهارات اخیر «استیو ویتکاف» فرستاده آمریکا نیز اشاره میکند که گفته است اگر توافق آتشبس حاصل نشود، واشنگتن به دنبال گزینههایی برای ایجاد ثبات در غزه خواهد بود. نویسنده با لحنی کنایهآمیز مینویسد این حرفها در حالی مطرح میشود که طی ۲ ماه گذشته، دستکم ۵۷ کودک به دلیل سوءتغذیه جان باختهاند.
در پاسخ به این بحران، مقاله ۲ مطالبه مشخص را از دولت آمریکا مطرح میکند. نخست، ایالات متحده باید رژیم صهیونیستی را وادار کند تا همه گذرگاههای مرزی به غزه را باز کرده، محدودیتهای اداری را برداشته و اجازه دهد سازمانهای امدادی بهصورت گسترده وارد عمل شوند. مقاله یادآور میشود که از دوم مارس، بهطور میانگین تنها ۲۸ کامیون کمکرسانی در روز وارد غزه شدهاند، در حالیکه پیش از جنگ این رقم ۵۰۰ کامیون در روز بوده است.
در عین حال، به دلیل عدم تضمین مسیرهای امن توسط ارتش رژیم صهیونیستی و اوج گرفتن ناامیدی ناشی از گرسنگی، اکثر کامیونها پیش از رسیدن به مقصد توسط مردم گرسنه غارت شدهاند. بنابراین، نویسنده نتیجه میگیرد که تنها در صورت همکاری کامل رژیم صهیونیستی با سازمان ملل میتوان به یک سیستم توزیع امن و مؤثر دست یافت.
دومین مطالبه مقاله پایان حمایت ایالات متحده از طرحهای توزیع غذا از طریق نهادهایی همچون «صندوق بشردوستانه غزه» است که بهگفته نویسنده، هم خطرناکاند و هم ناکارآمد. صدها فلسطینی، در حین تلاش برای دریافت غذا از این مراکز یا هدف گلوله ارتش صهیونیستها قرار گرفتهاند یا در ازدحام جان باختهاند.
در پایان، رسانه آمریکایی اذعان میکند که رژیم صهیونیستی مسئول مستقیم گرسنگی مردم غزه است، اما ایالات متحده نیز با حمایت مالی، نظامی و سیاسی از این اقدامات، در این جنایت شریک است. اماسانبیسی این پرسش را مطرح میکند که چند کودک دیگر باید از گرسنگی بمیرند تا دولت آمریکا بپذیرد که بدون غذا، انسانها زنده نمیمانند و نباید حمایت آمریکا به ابزاری برای گرسنگیدادن جمعی تبدیل شود؟