به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از ایرنا
سایت المنار لبنان درباره توطئه‌های رژیم صهیونیستی در سوریه در گزارشی نوشت: آنچه در سوریه در جریان است، صرفاً دور تازه‌ای از نبرد نیست، بلکه دگرگونی خطرناکی در ماهیت جنگ است که عنوان اصلی آن «کانتون‌های فرقه‌ای» است که توسط حامی واقعی آن، اسرائیل، دنبال می‌شود.
المنار افزود: هفته خونین در سویدا، ابعاد شکاف موجود در جغرافیای اجتماعی سوریه را آشکار کرد و در این هفته شاهد کشته شدن بیش از هزار نفر در عرض چند روز، کشتارهای متقابل، کوچ اجباری و دخالت مستقیم نظامی رژیم صهیونیستی تحت عنوان «حمایت از دروزی‌ها» بودیم. نیروی هوایی رژیم اسرائیل به پروازهای شناسایی بسنده نکرد، بلکه در اقدامی بی‌سابقه برای بیان نیات این رژیم، اهداف حساسی در سویدا و «درعا» و حتی دمشق پایتخت سوریه از جمله وزارت دفاع و اطراف کاخ «الشعب» (ملت) را هدف قرار داد.
براساس گزارش المنار، هم‌زمان با این تحولات، نیروهای اشغالگر به‌صورت زمینی از بلندی‌های اشغالی جولان به سمت حومه جنوبی دمشق پیشروی کردند و به شهرک «قطنا» در فاصله ۱۰ کیلومتری پایتخت سوریه رسیدند؛ اقدامی نمایشی که الگوی «کمربند امنیتی» تأسیس‌شده توسط تل‌آویو در جنوب لبنان در دهه ۱۹۸۰ را بار دیگر در خاطرها زنده کرد. در میان سخنان علنی نتانیاهو در حمایت از دروزهای جنوب سوریه و اظهارات نهادهای اطلاعاتی رژیم اشغالگر درباره ضرورت خلع سلاح جنوب سوریه، نشانه‌های طرحی آشکار، شکل می‌گیرد: منطقه‌ای حائل که از جولان تا جبل العرب امتداد دارد و در آن، دروزی‌ها در ازای استقرار و جدایی‌طلبی، از امتیاز دفاع از سوی اسرائیل برخوردار خواهند بود.
براساس گزارش این رسانه لبنانی، سناریوی مذکور، تنها حاصل درگیری‌ها نیست. در منطقه ساحل که اکثریت ساکنان آن از طایفه علوی هستند، در هفته‌های گذشته قتل‌عام‌هایی با انگیزه‌های فرقه‌ای ثبت شد که در آن و طی یکی از بدترین موج‌های خشونت لجام گسیخته در طول جنگ سوریه، حدود ۱۷۰۰ غیرنظامی قربانی و این جنایات، توسط نهادهای بین‌المللی حقوق بشری و شهادت شاهدان عینی، ثبت شدند.
به نوشته المنار، این خشونت‌ها شامل تفکیک فرقه‌ای و اعدام‌های میدانیِ مستند است که توسط افراد مسلحی که «طرفدار نظام» توصیف شده‌اند، علیه هموطنانشان اجرا شده‌اند؛ صحنه‌ای بیهوده و دردناک که بیانگر ابعاد فروپاشی و سقوط قواعد و قوانین و ضوابط در سوریه جدید است.
در اینجا همان سوالات همیشگی مطرح می‌شوند: چه کسی فتنه را شعله‌ور می‌کند؟ و چرا در این موقعیت زمانی، این اتفاقات رخ می‌دهد؟ و چه کسی از گسترش حلقه‌های درگیری‌های فرقه‌ای سود می‌برد؟
المنار تاکید کرد: در میانهٔ این تنش فرقه‌ای، مطرح شدن مجدد سناریوهای تقسیم سوریه به کانتون‌های فرقه‌ای بر اساس وضعیت موجود، قابل توجه است. البته این ایده، موضوع جدیدی نیست و از آغاز جنگ در این کشور مطرح شده بود به طوری که برخی تحلیل‌های غربی از «سوریه مفید» به‌معنای باقی‌ماندن دولت مرکزی در محدوده‌ای جغرافیایی با ماهیت فرقه‌ای محدود که از دمشق تا ساحل امتداد دارد، سخن گفتند. آنچه امروز تغییر کرده، این است که این سناریوها، به‌واسطه فروپاشی‌های میدانی و دخالت مستقیم خارجی، به واقعیت نزدیک‌تر شده‌اند.
براساس گزارش المنار، آنچه در جنوب و ساحل سوریه جریان دارد را نمی‌توان جدا از الگوی تجزیه‌ای دانست که طی دو دهه گذشته در کشورهای عربی دیگر نیز دیده شده است؛ از عراق که با فدرالیته کردی نیمه‌مستقل، بازطراحی شد تا لیبی که میان دو دولت، جبهه‌ها و نیروهای خارجی تقسیم شده است. نقشه جهان عرب امروز بیشتر شبیه آرشیوی از پروژه‌های تجزیه موفق به نظر می‌رسد.
این پایگاه لبنانی خاطرنشان کرد: در هر مرحله، جنبه‌های فرقه‌ای، قومی یا منطقه‌ای به‌عنوان ابزار نفوذ مورد استفاده قرار می‌گیرد و قدرت، دوباره در قالب کانتون‌هایی بر اساس وضعیت موجود بازتولید می شود. رژیم صهیونیستی – که دیگر تمایلات خود برای تأمین مرزهایش از طریق «مناطق حائل» و «شراکت‌های مصلحتی با اقلیت‌ها» را پنهان نمی‌کند – تجزیه سوریه را نه فقط در کوتاه‌مدت، بلکه به‌عنوان یک ساختار امنیتی بلندمدت برای محافظت از مرزهای خود در برابر هرگونه تهدید سنتی یا مقاومتی تضمینی راهبردی می‌داند.
المنار افزود: در میان این صحنه، به‌روشنی پیداست که تفاهمات بین‌المللی که برای توقف آتش‌بس در جنوب سوریه، با حمایت آمریکا، اردن و دولت سوریه انجام گرفت تنها تلاشی برای مهار درگیری نبود، بلکه کوششی برای ترسیم خطوط تماس جدید و بازطراحی نفوذ در میدان به‌شمار می‌آید. اعلام آتش‌بس از دمشق با بیانیه‌های رهبری معنوی دروزی‌ها و مواضع تنش‌زای شورای عشایر همراه شد که توازنی شکننده میان نیروهای حاکم فعلی ترسیم کرد؛ توازنی که در هر لحظه ممکن است فرو بپاشد.
براساس این گزارش، خطرناک‌ترین موضوع در این زمینه، تبدیل شدن اصطلاح «حمایت از اقلیت‌ها» به ابزاری سیاسی است. رژیم صهیونیستی خود را به‌عنوان «حامی دروزی‌ها» معرفی می‌کند و امریکا خواستار محاکمه «همه مرتکبان از هر طرف» می‌شود، این در حالی که واشنگتن در برابر آنچه ماه‌هاست در غزه در جریان است کاملاً سکوت کرده است. در اینجا، «فریادهای حمایتی» اعتبار خود را از دست می‌دهند و باطنِ گفتمانِ فرقه‌ای که با پوشش حقوق بشر مطرح می‌شود آشکار می شود؛ گویی انسانیت کالایی است که با کارت‌های فرقه‌ای اعطا می‌شود یا بسته به جایگاه سیاسی و دموگرافیک، از آن دریغ می شود.
المنار افزود: خطرناک‌ترین نکته در این معادله آن است که کانتون فرقه‌ای صرفاً یک موجودیت محلی محدود در سویدا یا منطقه ساحلی سوریه نیست، بلکه هسته‌ای از یک پروژه منطقه‌ای فراتر از سوریه است و با شدت گرفتن تحریکات فرقه‌ای و پدید آمدن خطوط تماس اجتماعی در کشورهای همسایه، دور از انتظار نیست که آتش این الگو به عرصه‌های دیگر نزدیک نیز گسترش یابد و زمانی که توازن‌ها در جوامع درهم‌تنیده‌ای مانند لبنان برهم بخورد، فتنه به بمب ساعتی تبدیل می‌شود که تنها با یک جرقه منفجر خواهد شد.
براساس گزارش این رسانه لبنانی، آنچه امروز در سوریه جریان دارد، صرفاً جابه‌جایی گروه‌ها و جریان ها نیست. بلکه زمینه‌سازی میدانی برای تثبیت موجودیت‌هایی جداگانه است و با هر دور تازه‌ای از جنگ و کشتار، ایده دولت مرکزی، تضعیف و تصور «کانتون‌های تحت الحمایه» با پوشش منطقه‌ای یا بین‌المللی و زیر لوای شعارهای انسان‌دوستانه ساختگی، تقویت می شود.
در این گزارش تاکید شده است که این همان نکته اصلی است: رژیم صهیونیستی از کسی محافظت نمی‌کند، بلکه بی‌نظمی را طراحی می‌کند و سازه هایی دیگر بر ویرانه‌ها می‌سازد. تل‌آویو که همواره از ضعف همسایگان خود بهره‌برداری کرده است، تجزیه سوریه را فرصتی راهبردی برای تضمین امنیت خود در دهه‌های آینده بدون نیاز به ورود به جنگ می‌داند.
المنار تصریح کرده است: تمامی این داده‌ها، از دخالت‌های میدانی گرفته تا گفتمان مربوط به دفاع از اقلیت‌ها یا گروه های مختلف هویتی، به یک نتیجه روشن منتهی می‌شود: ماجرا، نه یک اتفاق است و نه یک تنش گذرا، بلکه سناریوی تقسیم تدریجی و شتابان است که توسط نیروهای خارجی طراحی و توسط گروه‌های محلی اجرا و تحت عنوان «حمایت از اقلیت‌ها» به‌پیش برده می‌شود و نتیجه آن «قرار گرفتن سوریه در معرض تبدیل به مناطق فرقه‌ای متخاصم است.» این در حالی است که سکوتی مشکوک در سطح بین‌المللی و ناتوانی چشم‌گیر داخلی درباره این رویداد مهم حاکم است و خطر اصلی اینجاست که «این تجربه ممکن است در سراسر منطقه تکرار شود و شاهد پیدایش واحدهای فرقه‌ای محافظت‌شده بر ویرانه‌های کشورها باشیم».
این رسانه لبنانی در پایان این سوال بی‌پاسخ را مطرح می‌کند: آیا سوریه با تمام فداکاری‌ها و مصیبت‌هایش خواهد توانست از تونل فروپاشی و تجزیه فرقه‌ای عبور کند یا اینکه مرحله پیشِ رو، واقعیتی خطرناک‌تر تحت عنوان «سوریه کانتون‌ها و واحدها» را به جای «سوریه با حاکمیت واحد» تثبیت خواهد کرد؟
