به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت»
موضوع کیفیت نظام آموزشی و همچنین معدل و میزان نمرات دانش آموزان در امتحانات نهایی یکی از مهمترین موضوعاتی است که باید در نظام آموزش و پرورش کشور برای آن چاره ای اندیشیده شود. اخیراً ایسنا به نقل از دکتر مهدی نویدادهم، مشاور وزیر آموزش و پرورش، نوشت: «در آزمون‌های نهایی، نمرات دانش‌آموزان بین ۸ تا ۱۰ و میانگین کشوری در همین حدود است؛ این فقط زنگ خطر نیست، بلکه خود خطر است».
براساس این گزارش، وی با بیان اینکه در آزمون بین‌المللی تیمز و پرلز حدود ۴۰ درصد از دانش‌آموزان ابتدایی، مهارت‌های پایه‌ای خواندن و نوشتن را به حد استاندارد ندارند، با اشاره به وضعیت ریاضی دانش‌آموزان گفت: «سال گذشته نمره ریاضی دانش‌آموزان شرکت‌کننده در آزمون دانشگاه صنعتی شریف حدود ۶ یا ۷ بود که در رسانه‌ها نیز بازتاب وسیعی داشت».
آیا نمرات ضعیف یعنی دانش آموزان ما باهوش نیستند؟
اینکه دانش آموزان ما نمرات ضعیفی دارند، خیلی جای نگرانی دارد و نشان دهنده یک ضعف آموزشی بزرگ است؛ البته در کنار این نگرانی باید توجه داشت که اگر آنها چند فرمول را به خوبی یادنگرفته اند و یا چند مطلب را به خوبی حفظ نکرده اند، به این معنی نیست که لزوماً دانش آموزان ما باهوش نیستند. اولین نکته این است که قبل از هر چیز باید کیفیت نظام آموزشی از جهات مختلف – از نوع تدریس معلم گرفته تا محتوای کتب درسی، شرایط مدارس و ... - ارتقا یابد و به مرحله استاندارد برسد.
استعداد بسیاری از دانش آموزان ممکن است متفاوت باشد
نکته بعدی که باید توجه داشت این است که اساساً بسیاری از دانش آموزان پر از استعداد و ظرفیت در حوزه های گوناگون هستند. این تصور که دانش آموز موفق، با استعداد و باهوش لزوماً باید در حفظ برخی مطالب و یا حفظ و پیاده کردن فرمول های خشک و بی روح - که ممکن است به آن علاقه نداشته باشد – توانمند باشد، تصوری اشتباه است؛ از همین رو، نظام آموزش و پرورش باید به ساز و کارهای استعداد سنجی اهتمام ویژه داشته باشد. در کنار آن، متناسب با استعداد دانش آموزان، برای آنها برنامه های عملی و نظری قرار دهد. قطعاً علاقه و استعداد موجب می شود که دانش آموز با رغبت بیشتری درس بخواند و از شکوفایی استعداد خود لذت می برد.
نقش معلم و کتب درسی در ایجاد علاقه به درس خواندن
بدون تردید، معلم حاذق، نقش ویژه ای در علاقه‌مندکردن دانش آموزان دارد. معلم می تواند با استفاده از تخصص و نوع تدریس خود، دانش آموز را نسبت به یک درس خاص، علاقه مند و یا متنفر کند. همچنین، کتاب درسی، هم باید از نظر تخصصی و استانداردهای آموزشی و هم از نظر هنری به گونه ای تدوین شود که دانش آموزان بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند. مسائل نباید به صورت گنگ و با بیان کلیات مطرح شود. برای مثال، در دروس ریاضی، فیزیک و شیمی، ذکر جزئیات، تمارین حل شده بیشتر و قابل لمس کردن مسائل برای دانش آموزان، تا اندازه زیادی می تواند جلوی حس تنفر و کلافه شدن آنها را بگیرد.
فضای مجازی و مسأله گوشی
بدون تردید، یکی از دلایل افت تحصیلی دانش آموزان، وجود فضای یله و رهای مجازی در کشور است. هر دانش آموز می تواند به صورت مطلق از گوشی استفاده کند؛ می تواند همه آنچه را که در اختیار افراد بزرگسال است، به راحتی استفاده کند؛ به همه برنامه ها، بازی ها و محتوای خوب و بد دسترسی دارد و ... . امروز حتی دانش آموزان ابتدایی هم با این موضوع درگیر شده‌اند. طبیعی است که ذات فضای مجازی به گونه ای حالت اقیانوس دارد و خواسته یا ناخواسته دانش آموز را غرق می کند.
اینکه دانش آموزان چقدر باید از گوشی استفاده کنند و یا چه استفاده هایی از فضای مجازی می توانند داشته باشند؟ فقط مربوط به والدین نیست. در مقیاس کلان، در مدیریت فضای مجازی کشور باید به این مسائل توجه شود و متناسب با آن، ساز و کارهایی وجود داشته باشد که دانش آموزان ما تا این اندازه که شاهد هستیم، از فضای مجازی آسیب نبینند.
