به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت»
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ رهبر معظم انقلاب اسلامی، به مناسبت‌های گوناگون به نکات و دقایق متعالی و ارزشمندی از ابعاد معنوی و محتوایی مناسک حج اشاره کرده‌اند که از اهتمام و التفات عمیق و دقیق ایشان به اهداف و ارزش‌های مترتب بر این فریضه الهی ابراهیمی نشان دارد.
اکنون در ایام حج تمتع و در آستانه عید سعید قربان به بازخوانی رهنمودهای رهبر معظم انقلاب در فلسفه حج ابراهیمی خواهیم پرداخت.
به طور حتم، یکى از این منافع آن است که در پرتو مناسک و شعائر آموزنده حج، دل هاتان را که خانه خدا و امانت اوست، به او بسپرید و از شرک و زَیغ و زنگار، تطهیر کنید و پیمانِ «أَ لَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یا بَنی آدَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّیْطان؛ اى فرزندان آدم! آیا با شما عهد نکردم که شیطان را نپرستید؟» را تجدید نمایید و باتمسک به فرمانِ «فَاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنَ الْأَوْثان؛ از پلیدى بت ها اجتناب کنید»، به بشارتِ «وَ الَّذینَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ یَعْبُدُوها وَ أَنابُوا إِلَى اللهِ لَهُمُ الْبُشْرى؛ و کسانى که از عبادت طاغوت دورى کردند و به سوى خداوند بازگشتند، بشارت از آنِ آن هاست»، سرافراز گردید.
بهره حداکثری از فرصت حج
به حجاج عزیز توصیه می کنم از فرصت حج، حداکثر استفاده را برای کسب آشنایی با برادران مسلمان خود بکنند و اوضاع جهان اسلام را از زبان و رفتار مسلمانان به دست آورند، تجربه ها، آرزوها، دستاوردها و توانایی ها را با هم مبادله کنند و حج خود را به حج مورد نظر اسلام هر چه نزدیک تر سازند. به برادران و خواهران عزیز ایرانی نیز توصیه می کنم که با زبان و عمل، مبلغان و پیام رسانان انقلاب پرشکوه و کشور بزرگ و ملت قهرمان خود به برادران کشورهای دیگر باشند.
جوار کوتاه مدت خانه خدا و حرم پیامبر اعظم(ص) و مواقف با ارزش حج و سرزمین پرخاطره حجاز را، برای زنده کردن دل با یاد خدا و تحکیم پیوند معنوی خود با رسول الله(ص) و عترت طیبۀ آن بزرگوار: و به خصوص توجه و توسل به حضرت ولی الله الاعظم -که بی شک فیض حضور مقدسش در مراسم حج شامل دل های با معرفت است- و انس با قرآن و تدبر در آیات بیّنات آن و دعا و تضرع و توسل که مایه تقرب به خدا است، مغتنم بشمرند و از آن بهره ببرند و برای رفع گرفتاری های مسلمین و قوت و عزت روز افزون اسلام و جمهوری اسلامی دعا کنند و علو درجات روح مطهرامام راحل و ارواح طیبۀ شهدای اسلام را از خداوند مسئلت نمایند.
در جنبه فردی؛ هدف، تزکیه و رسیدن به صفا و نورانیت و پیراستگی از زخارف بی ارزش مادی و فراغت با خویشتن معنوی و انس با خدای متعال و ذکر و تضرع و توسل به حضرت حق است، تا آدمی به عبودیت که صراط مستقیم الهی به سوی کمال است راه یابد و در آن گام بردارد.
در این بخش، تنوع فرصت ها و آزمایشگاه ها به حدی است که هرگاه کسی با توجه و تدبر از آن عبور کند، بی گمان دستاوردی گران بها خواهد داشت. فرصت احرام و تلبیه، فرصت طواف و نماز، فرصت سعی و هروله، فرصت وقوف در عرفات و مشعر، فرصت رمی و قربانی و فرصت ذکر الله که همچون فضای سرشار از روح و حیات، در همه این مراحل، گسترده شده است. مجموعه این فرصت ها می تواند برای هر فرد، دوره کوتاهی از ریاضت شرعی و تمرین زهد و سِلم و حِلم و برخی خلقیات پسندیده دیگر نیز باشد.
در جنبه اجتماعی، حج در میان همه فرایض اسلامی، بی همتا است؛ زیرا مظهری از قدرت و عزت و اتحاد امت اسلامی است. هیچ فریضه دیگری بدین سان به آحاد مسلمان درباره مسائل امت اسلامی و جهان اسلام، درس و عبرت نمی آموزد و آنان را در روحیه و واقعیت، به قدرت و عزت و وحدت نزدیک نمی کند. تعطیل این بخش از حج، بستن سرچشمه ای از خیرات به روی مسلمین است که از هیچ رهگذر دیگری نمی توانند بدان دست یابند.
نکته مهمی که این جانب می خواهم به شما برادران و خواهران از هر کشور و ملت که هستید بگویم این است که حج، نعمتی الهی است که بر نسل های مسلمان ارزانی شده است. قدردانی و شکرگزاری، آن را زیاد می کند و ناسپاسی و قدرناشناسی، آن را از مسلمین می گیرد که این همان عذاب شدید الهی است که:«وَ لَئِنْ کَفَرْتُمْ اِنَّ عَذابی لَشَدید» و اگر ناسپاسى کنید، مجازاتم شدید است». گرفته شدن حج به این نیست که از مسلمانان کسی به حج نرود، بلکه به این است که مسلمانان از منافع بی شمار آن محروم بمانند و زیاد شدن آن به این نیست که هرسال گروه های بیشتری حج کنند؛ بلکه به این است که از منافع آن بهره مند شوند که: «لِیَشْهَدُوا مَنافِعَ لَهُمْ» تا شاهد منافع گوناگون خویش باشند». خوب است به درستی بیندیشیم که آیا جهان اسلام توانسته است از حج برخوردار شود و اساساً این منافع چیست؟ حج درست، می تواند تحولی درونی در یکایک مسلمین پدید آورد و روح توحید و ارتباط با خدا و اعتماد به او و رد همه بت های درون و برون وجود آدمی که همان هواها و هوس های پست کننده و قدرت های اسیر کننده آدمی اند و نیز احساس قدرت و اعتماد به نفس و رستگاری و فداکاری را در آنان پدید آورد و چنین تحولی است که از هر انسانی، موجودی شکست ناشناس و تهدید و تطمیع ناگزیر می سازد.
چون بهار طبیعت که همواره در میعاد همیشگی خود، لبریز از نشاط زندگی فرا می رسد؛ موسم حج، نوبهار جان و دل، و فصل رویش و پیدایش روح زندگی توحیدی در دل هر مسلمانی که خود را به میقات رسانده باشد، همه ساله در موعد خدایی و همیشگی باز می گردد، تا چون چشمه سار مبارکی، رشحات حیات طیبه اسلامی را بر سراسر جهان اسلام بپاشد و کسانی را که توفیق یافته اند که تن به این سرچشمه مبارک بزنند، از غبار و کدورت گناه و شرک و ماده گرایی و میل به پستی و بد کرداری پاک کند و در آنان اگر اهل توجه و تذکر باشند، مایه صلاح و فلاح یک عمر را ذخیره سازد.»
