به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از خبرگزاری فارس
مرکز پژوهش‌های مجلس در گزارشی با عنوان «تحولات و چشم‌انداز اقتصاد ایران» هشدار می‌دهد که کسری ساختاری بودجه و وابستگی روزافزون دولت به منابع ناپایدار، در حال تبدیل شدن به تهدیدی برای ثبات اقتصادی و حتی تولید ملی است. اصلاح این مسیر، پیش‌نیاز سرمایه‌گذاری پایدار در کشور است.
تأمین مالی کسری بودجه مهم‌تر از کسری بودجه است
کارشناسان اقتصادی معتقدندکسری بودجه دولت به یک مشکل ساختاری تبدیل شده است. اما آنچه مهم است، روش‌های تأمین این کسری است: فروش اموال، استقراض از بانک مرکزی، و انتشار بی‌رویه اوراق بدهی.منابع ناپایدار و غیرتکرارشونده، شاید در ظاهر کسری را بپوشانند، اما در عمل، به بی‌ثباتی اقتصادی، تورم پنهان و تضعیف اعتماد عمومی منجر می‌شوند. این بی‌ثباتی، به‌ویژه برای سرمایه‌گذاری در بخش تولید مضر است، چرا که افق تصمیم‌گیری را کوتاه و هزینه ریسک را بالا می‌برد.مرکز پژوهش‌ها پیشنهاد داده دولت برای اصلاح این وضعیت، مسیر افزایش درآمدهای پایدار، مهار هزینه‌های جاری و بازبینی معافیت‌های مالیاتی را در اولویت قرار دهد.
اولین شرط تحقق شعار سال
ساختار بودجه، ستون فقرات هر اقتصاد است. اگر این ستون بر پایه منابع موقتی و ناپایدار ساخته شود، کل بدن اقتصاد به لرزه می‌افتد. اما همین وضعیت می‌تواند نقطه شروع اصلاح باشد.برای تحقق شعار سال ۱۴۰۴ یعنی «سرمایه‌گذاری برای تولید»، اولین شرط، ثبات اقتصاد کلان است و مهم‌ترین ابزار آن، انضباط بودجه‌ای. وقتی منابع بودجه‌ای پیش‌بینی‌پذیر باشد، تورم مهار شده و ریسک‌های سیاست‌گذاری کاهش یابد، سرمایه‌گذار خود به میدان می‌آید.
مالیات‌ستانی عادلانه راهی برای درآمد پایدار دولت
کارشناسان معتقدند خوشبختانه، ظرفیت اصلاح وجود دارد. ایران ظرفیت افزایش درآمد مالیاتی از طریق مالیات‌ستانی عادلانه، کاهش معافیت‌های ناکارآمد و شفاف‌سازی هزینه‌ها را دارد. در کنار آن، کاهش هزینه‌های جاری غیرضروری و اولویت‌بخشی به پروژه‌های مولد، مسیر را برای بودجه‌ای کارآمد و اقتصاد مقاوم هموار می‌کند.در واقع، اصلاح بودجه صرفاً یک ضرورت حسابداری نیست؛ نقطه عزیمت به سمت اقتصادی باثبات، قابل پیش‌بینی و آماده برای جذب سرمایه‌های مولد است.این، دقیقاً همان تحولی است که شعار امسال نوید آن را می‌دهد.
رامین فرهادی، کارشناس اقتصادی در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس درباره چرایی خطرناک بودن تکیه بر منابع ناپایدار در بودجه گفت: این منابع نه‌تنها تکرارپذیر نیستند، بلکه معمولاً هزینه‌های پنهانی برای اقتصاد ایجاد می‌کنند. مثلاً فروش اموال دولتی یعنی از دست دادن دارایی‌های عمومی، برداشت از تنخواه یعنی فشار تورمی، و استقراض یعنی انتقال بار به آینده. این راهکارها به‌جای حل مسئله، فقط زمان می‌خرند و بی‌اعتمادی می‌سازند.این کارشناس اقتصادی ادامه داد: سرمایه‌گذار تولیدی به دنبال ثبات، پیش‌بینی‌پذیری و افق روشن است. اما وقتی سیاست مالی ناپایدار باشد، نرخ ارز نوسان داشته باشد، و منابع دولت به‌جای توسعه زیربنا، صرف پوشش بحران‌ها شود، سرمایه‌گذار عقب می‌کشد. بی‌ثباتی بودجه، مثل زمین لغزنده‌ای است که امکان ساخت هیچ بنایی روی آن وجود ندارد.وی درخصوص راهکارهای دوری از درامدهای ناپایدار افزود: دولت باید شجاعانه به سراغ اصلاحات واقعی برود؛ اول شفاف‌سازی هزینه‌ها، بعد اصلاح نظام مالیاتی با تمرکز بر فرارهای مالیاتی بزرگ، و در نهایت ایجاد تعهد برای مهار کسری بودجه بدون دست‌اندازی به منابع تورم‌زا. این کار آسان نیست، اما شدنی است و پاداشش، بازگشت سرمایه‌گذاری سالم به اقتصاد است.با دنبال‌کردن صفحه اقتصادی خبرگزاری فارس در جریان آخرین تحولات اقتصادی ایران و جهان قرار بگیرید.
