به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از فاکس نیوز،
مطالعه‌ای جدید هشدار می‌دهد مصرف دارچین، به‌رغم شهرت آن به‌عنوان ادویه‌ای خوش‌طعم و با خواص سلامتی، ممکن است برای برخی افراد به‌ویژه بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن خطراتی به همراه داشته باشد. این ادویه پرکاربرد می‌تواند با برخی داروها تداخل ایجاد کند و در نتیجه اثربخشی آنها را کاهش دهد.
دارچین یکی از ادویه‌های محبوب در آشپزی است و در تهیه انواع غذاها و نوشیدنی‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. افزون بر این، بسیاری از مردم از مکمل‌های حاوی دارچین به امید کاهش التهاب، تنظیم قند خون و بهبود سلامت قلبی-عروقی استفاده می‌کنند. اما پژوهشگران دانشگاه می‌سی‌سی‌پی می‌گویند مصرف بیش از حد این ادویه ممکن است برای سلامت برخی افراد زیان‌بار باشد، به‌ویژه برای کسانی که به بیماری‌هایی مانند دیابت، فشار خون بالا یا آرتریت مبتلا هستند.
مکانیزم زیستی و تداخل با داروها
طبق یافته‌های این مطالعه، ترکیب اصلی موجود در دارچین به نام «سینام‌آلدئید» می‌تواند گیرنده‌هایی در بدن را فعال کند که در فرآیند متابولیسم دارو نقش دارند. به‌طور خاص، مصرف زیاد دارچین یا مکمل‌های آن ممکن است گیرنده‌هایی چون PXR (گیرنده پرگنان ایکس) و AhR (گیرنده هیدروکربن‌های آروماتیک) را فعال کند؛ این موضوع می‌تواند منجر به تغییر در نحوه پردازش داروها در بدن شود و اثرات ناخواسته‌ای در پی داشته باشد.
دکتر شبانه خان، یکی از نویسندگان این تحقیق و پژوهشگر مرکز ملی تحقیقات محصولات طبیعی در می‌سی‌سی‌پی، توضیح می‌دهد: «مصرف بیش از حد مکمل‌های دارچین می‌تواند منجر به دفع سریع‌تر داروی تجویزشده از بدن شود و در نتیجه، دارو اثرگذاری خود را از دست بدهد.»
خطرات احتمالی ناشی از دارچین تا حد زیادی به نوع آن بستگی دارد. دارچین چوبی، به‌ویژه گونه‌ای موسوم به «دارچین کاسیا»، دارای سطح بالایی از ترکیبی به نام کومارین است. این ترکیب خاصیت رقیق‌کنندگی خون دارد و مصرف زیاد آن می‌تواند برای افرادی که داروهای ضدانعقاد مصرف می‌کنند، خطرناک باشد.
دکتر آمار چیتیبویینا، معاون مرکز تحقیقات می‌سی‌سی‌پی و از نویسندگان مقاله، می‌گوید: «کومارین با خاصیت ضدانعقادی‌اش می‌تواند برای افرادی که داروهای رقیق‌کننده خون مصرف می‌کنند، مشکل‌ساز شود.» وی همچنین اشاره کرد «دارچین واقعی» که منشأ آن کشور سریلانکاست، مقدار بسیار کمتری کومارین دارد و بنابراین خطر کمتری برای سلامت ایجاد می‌کند.
مقدار مجاز مصرف و هشدارها
دکتر الائنا کواتروچی، داروساز و استادیار دانشگاه لانگ آیلند نیویورک، تأکید کرده مصرف روزانه بین نیم تا یک قاشق چای‌خوری دارچین کاسیا یا حدود دو و نیم قاشق چای‌خوری دارچین سیلان برای بیشتر بزرگسالان بی‌خطر است. البته او، که در این مطالعه مشارکتی نداشته، هشدار می‌دهد مصرف بیش از حد کومارین می‌تواند به کبد آسیب بزند.
از این‌رو، به‌ویژه افرادی که از پیش مبتلا به بیماری‌های کبدی هستند باید پیش از مصرف مکمل‌های دارچین با پزشک خود مشورت کنند. همچنین طبق این گزارش، روغن دارچین که در صنایع غذایی، نوشیدنی‌سازی و همچنین برای مصارف موضعی مانند درمان‌های ضدقارچ و ضدباکتری کاربرد دارد، تقریباً هیچ خطر شناخته‌شده‌ای در زمینه تداخل با داروها ایجاد نمی‌کند.
چه کسانی باید بیشتر مراقب باشند؟
بر اساس این تحقیق، گروههای خاصی از افراد باید نسبت به مصرف دارچین و سایر مکمل‌های گیاهی هوشیار باشند. دکتر خان هشدار می‌دهد افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن از جمله پرفشاری خون، دیابت، آرتریت، آسم، سرطان، ایدز، چاقی مفرط یا افسردگی، پیش از مصرف دارچین یا مکمل‌های آن حتماً با پزشک مشورت کنند.
در حالی که استفاده محدود از دارچین، مانند افزودن مقدار کمی به قهوه، بعید است مشکلی ایجاد کند، استفاده از شکل‌های غلیظ و مکملی آن می‌تواند در شرایط خاص مشکل‌ساز باشد. پژوهشگران همچنین تأکید دارند که برای درک کامل نحوه تداخل دارچین با داروها، مطالعات بالینی بیشتری لازم است. بیل گورلی، دیگر نویسنده این مطالعه، در این‌باره می‌گوید: «ما می‌دانیم که ترکیب سینام‌آلدئید می‌تواند برخی گیرنده‌ها را فعال کند که با متابولیسم دارو در ارتباط هستند و این موضوع ممکن است منجر به تداخل شود، اما تا زمانی که آزمایش‌های بالینی دقیق انجام نشود، نمی‌توان با قطعیت گفت که در بدن انسان چه خواهد گذشت.»
اگرچه دارچین همچنان یکی از پرکاربردترین و خوش‌طعم‌ترین ادویه‌ها در رژیم غذایی مردم جهان است و خواص زیادی برای آن برشمرده میشود، اما یافته‌های تازه نشان می‌دهد که مصرف بی‌رویه آن – به‌ویژه در قالب مکمل – می‌تواند با داروهای خاص تداخل ایجاد کرده و اثر آنها را کاهش دهد. بنابراین متخصصان توصیه می‌کنند که به‌ویژه بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن، پیش از استفاده منظم از دارچین یا مکمل‌های گیاهی مشابه، با پزشک خود مشورت کنند تا از بروز عوارض احتمالی پیشگیری شود.
