به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت»
۱۵ شوال به روایتی سالروز وفات حضرت عبدالعظیم حسنی مشهور به سیدالکریم علیه‌السلام است. او که با چهار واسطه به امام حسن مجتبی علیه‌السلام می‌رسید و مدت ۷۹ سال عمر با برکتش با دوران امامت چهار امام معصوم، یعنی امام موسی کاظم، امام رضا، امام محمّد تقی و امام علی النّقی علیهم‌السلام مقارن بود. آن حضرت، محضر مبارک امام رضا، امام محمّد تقی و امام هادی علیهم‌السلام را درک و احادیث فراوانی از آنان روایت کرد.
دلایل آمدن عبدالعظیم حسنی به ایران
بعد از دوران امام موسی کاظم(ع) شاهد پراکندگی جغرافیایی شیعیان در زمین هستیم؛ از شمال آفریقا حتی ایران گرفته تا نزدیک تاجیکستان و یک قسمتی از چین، در همه این مناطق شیعه وجود دارد و کنترل شیعیان(با وجود کمی تعداد) در این مکان های جغرافیایی برای حکومت سخت بوده است، در حالی که در گذشته این پراکندگی وجود نداشته است، از زمان امام هفتم شیعیان، برای هر منطقه وکیلی مشخص شده بود تا شیعیان بتوانند مسائل مالی خودشان و برخی مسائل اعتقادی خود را از آن وکیل بپرسند.
زمینه‌های مهاجرت حضرت عبدالعظیم علیه‌السلام از مدینه به ری و سکونت در دیار غربت را باید در اوضاع سیاسی و اجتماعی آن عصر جستجو کرد؛ در چنین دوران دشوار و سختی بود که حضرت عبدالعظیم علیه‌السلام به خدمت حضرت امام هادی علیه‌السلام رسید و عقاید دینی خود را بر آن حضرت عرضه کرد که این داستان معروف، خود به تنهایی بیانگر ایمان و تدّین والای اوست.
شیخ صدوق در کتاب «کمال الدین» می نویسد: «وقتی که حضرت عبدالعظیم (ع) خدمت امام هادی (ع) مشرف شد و عقاید خود را اظهار نمود، امام فرمود: تو از دوستان حقیقی ما هستی». (کمال الدین، ج ۲، ص ۵۱.)
دیدار حضرت عبدالعظیم علیه‌السلام در سامرا با حضرت امام هادی علیه‌السلام، به خلیفه گزارش داده و دستور تعقیب و دستگیری وی صادر شد، او نیز برای مصون ماندن از خطر، خود را از چشم مأموران پنهان داشت و در شهرهای مختلف به صورت ناشناس رفت و آمد می کرد و شهر به شهر می گشت تا به شهرستان «ری» رسید و آنجا را برای سکونت انتخاب کرد.آبروی ری ...بعد از حضور عبدالعظیم حسنی در ری، ائمه از این فرصت استفاده می‌کنند و مردم را برای راهنمایی علمی نزد ایشان می‌فرستند.
این حضور برای شیعیان خاص مشخص بوده و ائمه هم افرادی را به نوعی نزد ایشان می‌فرستادند که از وی سؤال کنند، زیرا اگر حضور ایشان آشکار می‌شد، حتماً با حضرت(ع) برخورد شدید می کردند، البته منطقه ری یک مقدار بهتر بوده یعنی موقعیتی بوده که می‌توانستند تبلیغ کنند، ولی آنقدر هم آشکار نبوده است.
مقام معظم رهبری در سخنی جالب، او را «آبروی ری» میخوانند و می‌فرمایند: «ری مرکز بسیار مهمّی از لحاظ علمی و فرهنگی در تاریخ ماست و سرسلسله بزرگان هم ـ جناب عبدالعظیم ـ با اینکه اهل ری نیست، اما حقّاً و انصافاً به ری و تاریخ ری آبرو داد و حقّ عظیمی به گردن همه تهرانیها و اهل ری دارد». (سخنان مقام معظم رهبری، ۱۲ خرداد ۱۳۸۲)
پیامی که امام رضا(ع) با واسطه سیدالکریم به شیعیان داد
امام رئوف، حضرت اباالحسن علی بن موسی الرضا علیه‌السلاکبه حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام فرمودند: ای عبدالعظیم، سلام مرا به دوستان برسان و به آن ها بگو: شیطان را به دل‌های خویش راه ندهند. در گفتار خویش، راست‌گو باشند و امانت را ادا کنند. از جدال و نزاع بیهوده‌ای که سودی برایشان ندارد، دوری کنند و خاموشی را پیشه خود سازند. به همدیگر روی آورند و به دیدار و ملاقات هم بروند «فان ذلک قربه الی» زیرا این کار موجب نزدیکی به من است.آنان خود را به دشمنی و بدگویی با یکدیگر مشغول نسازند، زیرا با خود عهد کرده ام که اگر کسی چنین کاری انجام دهد و دوستی از دوستانم را ناراحت کند یا به خشم آورد، خداوند را بخوانم تا او را در دنیا با شدیدترین عذاب‌ها مجازات کند و در آن سرا نیز از زیان کاران خواهد بود.»
چرا زیارت عبدالعظیم حسنی با امام حسین(ع) برابری می کند؟
معادل شمردن زیارت حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) با امام حسین (ع) را ناظر به دو منظر می توان تلقی کرد: نخست اینکه این دستور در زمره دستوراتی تعبدی از سوی معصومین است که ما نمی توانیم پی به دلیل واقعی آن ببریم چرا که بسیاری از دستورات امامان ناشی ازآگاهی آنان نسبت به علوم غیبی و وقایع ماورائی است.
بنابراین ما پس از اینکه پذیرفته‌ایم امامان معصوم ما ناسنجیده سخن نمی‌گویند و از خطا و اشتباه مصونندبه این نتیجه می رسیم که بدون شک این سخن هم بی‌دلیل نبوده است هرچند ما نتوانیم علت آن را کشف کنیم.در ثانی شاید این سخن دارای ابعاد اجتماعی و سیاسی باشد.
به طورکلی می توان این گونه معادل‌سازی‌ها را به دو دسته تقسیم کرد:اول؛ گاهی معصومین چنین ثوابی را برای زیارت شخصی بیان می کنند تا به مردم مقام و منزلت او را بفهمانند، حتی درمورد برخی از افراد زنده در زمان حضور معصومین چنین تعبیراتی را مشاهده می‌کنیم که ناظر به همین مطلب است (نظیر جملات پیامبر اکرم(ص) در مورد سلمان و ابوذر)دوم؛ گاهی هم این گونه تعبیرات را بیان می‌دارند چراکه در خود آن عمل مانند زیارت، منفعت و بهره و ثوابی نهفته است.
مثال بارز این مطلب، تاکیدات فراوان ائمه معصومین درباره زیارت امام حسین علیه السلام است چراکه امام حسین(ع) شخصیتی شناخته شده است که مقام و منزلت او بر هیچ کسی پوشیده نیست و این فرمایشات به سبب فوائدی است که در زیارت آن حضرت نصیب مؤمنین می‌شود.
