یکشنبه 26 اسفند 1403 - Sun 16 Mar 2025
بنر پویش نه به تصادف برای استفاده پایگاه‌های خبری
  • ناگفته های تجمع حجاب

  • ستاره پرسپولیس بازی تیم ملی را از دست داد

  • لبنان در مسیر عادی‌سازی روابط؟!

  • طرح ترافیکی نوروز از فردا آغاز می‌شود

  • یک ساعت پیش بابا از امامدام انتقاد کردم که چرا باید با آقای منتظری این کار را بکند؟/ مهدی که زندان بود مامان خیلی با بابا دعوا می کرد

  • ما با پیشنهاد آتش‌بس موافقیم/ اگر با واشنگتن در زمینه انرژی به توافق برسیم، گاز روسیه را به اروپا باز خواهیم گرداند.

  • چها«قاشق‌زنی» چهارشنبه‌سوری در قزوین

  • عجیب ترین پل دنیا در ژاپن

  • پیچیدگی مواجهه با واسطه‌گری روسیه

  • سوریه در میانه ناآرامی و اتحادی تاریخی!

  • وارونگی «پایان تاریخ» ترامپ، کاتالیزور است

  • بغض و دلتنگی مریم سعادت برای شخصیت عروسکی «زی‌زی گولو»

  • روایت جدید اینترنشنال از ماه رمضان در ایران

  • اصرار قلدرها به مذاکره برای تحمیل توقعاتشان است؛ ایران نخواهد پذیرفت/ یکی از خطرناکترین مسائل در مدیریت‌ها، عدم تصمیم‌گیری و ترک‌فعل است+ فیلم

  • رونالدو با رکورد جدید و بی نظیر به دیدار استقلال می آید

  • حمایت یک مفسد اقتصادی از موزیک جدید ساسی مانکن/ حنجره‌ شیطانی که فقط برای ابتذال و توهین به مقدسات می‌خواند+عکس و فیلم

  • استقلال با مشکل روبرو شد/سه بازیکن اصلی استقلال غایب هستند+اسامی

  • ترامپ: نامه به رهبر ایران را دیروز ارسال کردم/نمایندگی ایران در نیویورک: تاکنون نامه‌ای از سوی ترامپ دریافت نکرده‌ایم

  • ارکستر موسیقی ملی ایران به استقبال بهار

  • تیراندازی نیروهای دولت حاکم سوریه به سوی خانه‌ی مخالفان

  • بنر پویش نه به تصادف برای استفاده پایگاه‌های خبری
    |ف |
    | | | |
    کد خبر: 397336
    تاریخ انتشار: 26/اسفند/1403 - 12:27

    علت ماندگاری وفراموشی برخی خاطرات

    شاید تا به حال به این فکر کرده باشید که رویدادهای مهم، مانند تولد فرزند یا از دست دادن عزیزانمان، سال‌ها به شکل واضح باقی می‌مانند. اما در مقابل، خاطرات آنچه برای شام خوردیم یا مکالماتی که داشتیم اغلب در عرض چند روز ناپدید می‌شوند.

    علت ماندگاری وفراموشی برخی خاطرات

    به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از انتخاب

    در واقع همه خاطرات در ذهن ما اهمیت یکسانی ندارند؛ برخی یک عمر دوام می‌آورند، در حالی که برخی دیگر به سرعت محو می‌شوند. دانشمندان از خود پرسیده‌اند که چرا چنین اتفاقی می‌افتد و چگونه مغز به طور گزینشی خاطرات را ذخیره می‌کند؟

    تحقیقات نشان می‌دهد که رویدادهای تأثیرگذار از نظر احساسی، ارتباطات عصبی در مغز را که خاطرات ما را ذخیره می‌کنند، تقویت می‌کنند.

    این رویدادهای مهم به عنوان نوعی «چسب» عمل می‌کنند و تجربیات به ظاهر پیش پا افتاده را در حافظه ما تثبیت می‌کنند.


    برای مثال یک شام یا مکالمه که در غیر این صورت ممکن بود فراموش شود، اگر در کنار یک رویداد تغییردهنده زندگی مانند تولد فرزند یا از دست دادن عزیزی رخ داده باشد، می‌تواند واضح باقی بماند.

    گروهی از محققان در دانشگاه آرهوس دانمارک برای بررسی بیشتر این پدیده، از مدل‌های آزمایشگاهی با موش‌ها استفاده کردند. چرا که عملکرد مغز آن‌ها شباهت قابل‌توجهی به مغز انسان دارد.


    سلول‌های مغز «نورون» نامیده می‌شوند که از طریق ساختارهایی به نام «سیناپس» به یکدیگر متصل می‌شوند. این سیناپس‌ها به عنوان کانال‌های ارتباطی عمل کرده و اطلاعات را بین نورون‌ها منتقل می‌کنند. هر نورون می‌تواند تا صدها هزار سیناپس داشته باشد.

    دانشمندان معتقدند که خاطرات از طریق تغییر در قدرت سیناپس‌ها شکل می‌گیرند و از بین می‌روند. برای آزمایش این فرضیه، آن‌ها دو نوع تجربه متفاوت برای موش‌ها طراحی کردند.

    در تجربه اول، آن‌ها شرطی‌سازی پاولفی را در دستور کار قرار دادند. این روش، که توسط ایوان پاولف ابداع شد، نشان می‌دهد که چگونه مغز ما ارتباط بین رویدادهای نامرتبط را یاد می‌گیرد.

    در آزمایش انجام‌شده موش‌ها در معرض یک محرک خنثی قرار گرفتند که پس از آن یک شوک ضعیف الکتریکی دریافت کردند. شوک به حدی خفیف بود که تأثیر زیادی نداشت و موش‌ها روز بعد قادر به یادآوری آن نبودند.

    آن‌ها سپس به‌صورت مصنوعی نورون‌های ذخیره‌کننده این خاطره ضعیف را فعال کردند و به طرز شگفت‌انگیزی دریافتند که این بار موش‌ها توانستند خاطره‌ آن شوک را روز بعد به یاد بیاورند.

    هم‌زمان آن‌ها مشاهده کردند که سیناپس‌های درگیر در این خاطره نیز تقویت شده‌اند.

    پژوهشگران در آزمایش دوم خواستند بدانند که آیا یک تجربه‌ معمولی می‌تواند با تقویت مصنوعی سیناپس‌ها به خاطره‌ای پایدار تبدیل شود یا نه؟

    تصور کنید که آنچه برای شام خورده‌اید و برنده شدن در قرعه‌کشی، دو تجربه نامرتبط هستند. اما اگر این دو اتفاق هم‌زمان رخ دهند، ممکن است شام آن شب را برای همیشه به یاد داشته باشید.

    دکتر صادق نبوی، پژوهشگر حافظه و دانشیار دانشگاه آرهوس دانمارک، در این باره می‌گوید: «موش‌ها توانستند خاطره ضعیف را روز بعد به یاد بیاورند. حتی جالب‌تر، سیناپس‌های مربوط به تجربه‌ معمولی نیز قوی‌تر شدند.»

    او اضافه کرد: «اما اگر این تقویت مصنوعی را یک روز بعد از تجربه اعمال می‌کردیم، موش‌ها نمی‌توانستند آن را به یاد بیاورند. مثل اینکه ممکن است شام همان شب را به یاد بیاورید، اما شام روز بعد را نه.»




    اما شاید بپرسید که چرا این موضوع اهمیت دارد؟ در گذشته، حافظه یک ابزار بقا بود که به اجداد ما کمک می‌کرد منابع غذایی و خطرات محیطی را به یاد بیاورند.

    تصور کنید که برای چند روز تشنه و گرسنه بوده‌اید و ناگهان به مکانی پر از آب و غذا می‌رسید. آیا می‌توانید چنین جایی را فراموش کنید؟ حتی جزئیات بی‌اهمیت آن مکان نیز ممکن است در ذهن بمانند، زیرا احساس شادی ناشی از یافتن غذا تأثیر زیادی بر مغز می‌گذارد.

    همین امر در مورد خطرات نیز صدق می‌کند. اگر در مکانی عادی با یک ببر، گرگ یا مار مواجه شوید، ترسی که تجربه می‌کنید باعث می‌شود آن محل را هرگز فراموش نکنید.

    در دنیای مدرن، حافظه همچنان برای تعاملات اجتماعی و موقعیت‌های حرفه‌ای حیاتی است. در واقع حافظه نقش خود را حفظ کرده، اما آنچه به یاد می‌آوریم و چرایی آن تغییر کرده است.

    مرتبط ها
    نظرات بینندگان
    نظرات شما