به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت»
این روزنامه در کنار تیتر صفحه اول خود با عنوان «همنشین حاشیهنشین»، تصویر حضور ناطق نوری در کنار جایگاه سخنرانی امام خمینی در بهشتزهرا را منتشر کرده و نوشت: پس از پیروزی انقلاب اگرچه او در بازههای زمانی مختلف پستهایی مانند وزارت کشور و نمایندگی مجلس و تا ریاست مجلس را نیز تجربه کرد اما در نهایت همنشین حاشیهنشین شد و حالا از چهرههای اصولگرای سنتی است که دیگر نه در جامعه روحانیت مبارز و این جریان نقش ریش سفید را دارد و نه در جایگاه سیاسی ارتباط و موقعیت تاثیرگذاری پیدا کرده است و حالا در دوران تندروهای این جریانات که انقلاب را از آن خود میدانند و مدعی انقلابیگریاند به حاشیه رفته است.
هممیهن همچنین سرمقالهای را تحت عنوان «دو گروه از روحانیت» منتشر کرده که بدون امضاست. اما مراجعه به کانال شخصی عباس عبدی در فضای مجازی نشان میدهد که نویسنده سرمقاله، اوست.
محکوم پرونده فروش اطلاعات به بیگانگان با ادبیاتی منافقانه مینویسد: «این روزها مصادف با دهه فجر است و یادی از انقلاب باید کرد. ولی بهصورت ناخواسته در روزنامه امروز نوعی تضاد، تفاوت و تقابل میان دو گروه از روحانیون دیده میشود که برای فهم روند انقلاب بسیار آموزنده است.
بهویژه که روحانیون نقش مهمی در انقلاب داشتند... واقعیت این است که روحانیت مطلقاً یکدست نیست و نباید همه آنان را در یک دسته طبقهبندی کرد. اتفاقاً اختلافات درون آنها بسیار زیاد است.
بخشی از آنان میان مردم هستند و بخشی دیگر از میان مردم غایب هستند و درد و رنج و نظرات آنان را نمیدانند. از زاویه دیگر، بخشی در انقلاب و جنگ بودند و هزینه دادند و برخی یا نبودند و هیچ هزینهای هم ندادهاند و یا اصلاً سن آنان به حضور در انقلاب و جنگ نمیرسد.
اینها بهطور معمول دو نگاه کاملاً متفاوت به وضع موجود دارند... از یکسو آقای ناطقنوری را میبینیم که بارها زندان رفته و نقش مهمی در انقلاب داشته است، ولی اکنون در حاشیه قرار دارد و نسبت به وضع موجود هم احیاناً انتقاداتی دارد؛ بهطوری که گمان میرود حتی نسبت به اصلاح امور هم چندان خوشبین نیست. در نقطه مقابل نیز گزارشهای خبری از روحانیون و امامان محترم جمعه داریم که نگاهشان به وضعیت جامعه بیش از اینکه از زاویه منافع مردم و حل مشکلات آنان باشد، تابع برخی گزارههای تاریخ گذشتهای است که تار و پود آنها پوسیده شده است».
مجیزگویی برخی غربگرایان مدعی اصلاحطلبی در حالی است که همانها به هنگام ریاست آقای ناطقنوری بر مجلس ششم، از هیچ توهینی دریغ نکردند و حتی شعار «ناطقنوری نمیخوایم- مجلس زوری نمیخوایم» سر میدادند و سپس در انتخابات دوم خرداد 1376 از هیچ توهین و تهمتی دریغ نکردند و هرگز یادشان نیامد که آقای ناطق از سابقهداران در انقلاب است. بلکه اساساً متهمانه خیز برداشته بودند که پادویی جریان براندازی انقلاب را بکنند و سرشکسته شدند.
ثانیاً باید از نویسنده هممیهن سؤال کرد هنگامی که اطلاعات کشور را به بیگانگان و دشمنان میفروخت، سر سوزنی یاد مردم و انقلاب و روحانیت و آرمانها و... بود که حالا دم از این ارزشها میزند؟! آیا غیر از این است که امثال وی با مالهکشی عملکرد برخی مدیران بیکفایت در دولتهای خاتمی و روحانی و دولت فعلی، نقش مهمی در انحراف مسئولیت از خدمتگزاری مردم و حل مشکلات به سمت بنبستافکنی و سیاسیکاری داشتهاند؟!
ثالثاً او همان کسی است که ۵ مهر ۱۳۹۱ در گفتوگو با «عصر ایران» اظهار کرد: «اگر ناطقنوری از جایگاه فعلیاش در جناح راست خارج شود و به اصلاح طلبان بپیوندد، چیزی به آنها اضافه نمیکند. اهمیت او در این است که در آن سو قرار دارد. آقای ناطق به اینسو بیاید، جایگاهش را در آنسو از دست میدهد.
او باید در آنسو خوب بازی کند».
او سپس شهریور ۱۳۹۵ ماهیت تقلای خود و همطیفانش در جریان نفاق را اینگونه لو داد: «مهمترین عاملی که در شرایط کنونی بهعنوان پیشران برنامه ما عمل خواهد کرد، جلوگیری از وحدت میان اصولگرایان است. این هدف در ۵ سال گذشته به نحو مطلوبی پیش رفته. نهائیکردن شکاف میان جناح حاکم، بسیار مهم است. اصلاحطلبان باید نقش «قُوِه»ای را بازی کنند که این شکاف را به مرز جدایی کامل برساند».
این سخنان (به مثابه نشتی بشکه نفوذ) حاکی از این است که امثال گوینده، نه با تشخیص خود بلکه به عنوان پادوهای سیاسی شبکه نفوذ عمل میکنند.
