به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از فارس
ساختار قضائی ایران در طول چند دهه، با جرائم یا تخلفات مسئولان عالی‌رتبه یا کسانی که با مسئولان عالی‌رتبه نسبت داشته و گاها از حمایت‌شان بهره می‌بردند، برخورد مطابق قانون داشته است. در این گزارش به چند نمونه از مصادیق مهم آن اشاره خواهیم کرد.
مهدی هاشمی
یکی از مصادیق مهم برخورد با نزدیکان مسئولان عالی‌رتبه، مهدی هاشمی، پسر اکبر هاشمی رفسنجانی است. در زمانی که نظام قضائی جمهوری اسلامی به پرونده او رسیدگی می‌کرد، افکار عمومی گمان نمی‌کردند که سیستم قضائی بتواند پسر هاشمی را محکوم کند. باید توجه داشت که این رسیدگی در زمان حیات هاشمی رفسنجانی صورت گرفت.
حسین فریدون
از موارد مهم دیگر، حسین فریدون، برادر حسن روحانی است. نکته قابل توجه آنکه رسیدگی به پرونده فریدون، در زمانی صورت گرفت که هنوز حسن روحانی رئیس‌جمهور بود و مدت زمان قابل توجهی از دوره ریاست او باقی مانده بود.
مسئولان دولت احمدی‌نژاد
رسیدگی به پرونده محمدرضا رحیمی، معاون اول احمدی‌نژاد، از موارد مهم برخورد قوه قضائیه با مسئولان عالی رتبه‌ای است که جرمی مرتکب شده‌اند. همچنین رسیدگی به پرونده حمید بقایی، سرپرست نهاد ریاست جمهوری دولت احمدی‌نژاد و اسفندیار رحیم‌مشایی، رئیس دفتر او، مصادیق مهم در این زمینه هستند.
اکبر طبری
به عنوان یکی از نقاط درخشان دستگاه قضائی جمهوری اسلامی، می‌توان به پرونده اکبر طبری، معاون اجرایی قوه قضائیه اشاره کرد. با وجود آنکه او بخشی از مسئولان رده بالای قوه قضائیه بود، بازهم رسیدگی به پرونده طبری صورت گرفت.
فرزندان معاون اول قوه قضائیه
مصداق اخیر که این روزها شنیده می‌شود و می‌توان از آن به عنوان شاهکار ساختار قضائی ایران نام برد، رسیدگی به پرونده فرزندان محمد مصدق، معاون اول قوه قضائیه است. جایگاه معاون اول قوه قضائیه در ساختار قضائی ایران بر کسی پوشیده نیست. با این حال، این ساختار توانست در زمان حضور مصدق در این سمت بالای قضائی، به پرونده فرزندان او رسیدگی کند.دادگاه‌های ویژه رسیدگی به مفاسد اقتصادی نیز، از موضوعات قابل ملاحظه‌ای است که نشان می‌دهد سیستم قضائی ایران عزمی جدی برای برخورد با مفسدان دارد.
دوگانه فساد سیستماتیک و غیرسیستماتیک
نکته قابل توجه آنکه، این قبیل برخوردها، در دوره روسای مختلف قوه قضائیه صورت گرفت. به عبارتی دیگر، رسیدگی به تخلفات مسئولان عالی‌رتبه، تنها در دوره ریاست یک شخص نبوده؛ بلکه در تمام این دهه‌ها، سیستم قضائی جمهوری اسلامی این قبیل اقدامات را انجام داده است.خوب است در این بین نگاهی به دوگانه فساد سیستماتیک و غیرسیستماتیک داشته باشیم. کسانی که مدعی هستند فساد در ایران سیستماتیک است، باید توجه کنند که اگر این ادعا صحیح بود، قوه قضائیه نمی‌توانست به هیچ کدام از این پرونده‌ها رسیدگی کند. البته لازم به ذکر است که این موضوع به معنی عدم وجود فساد یا کامل بودن نهاد عدلیه ایران نیست. طبیعتا هر ساختاری می‌تواند در طول زمان، اصلاح و کامل شود. کما اینکه در دهه‌های گذشته، شاید برخورد با مفسدان کلان یا نزدیکان مسئولین عالی‌رتبه، امری دشوار بود؛ اما در این روزها، این کار به سادگی صورت می‌گیرد که نشان دهنده پیشرفت نظام قضایی ایران است.
