به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» کمتر از چهل و سه روز منشور مهسا موسوم به منشور همبستگی که با استفاده از دروغ‌های پس از وفات مهسا امینی و اغتشاشات ایجاد شده در ایران شکل گرفته بود، از هم گسیخته شد. اختلاف را اول بار رضا پهلوی رسانه‌ای کرد و سپس حامد اسماعیلیون از خجالت شاهزاده درآمد. اما این گسست چند نکته وخبر مهم نهفته در درون خود دارد.
شکست منشور هبستگی نشان داد که اپوزیسیون جمهوری اسلامی قابلیت اتحاد واقعی اساسا ندارد. این جماعت در تمام چهار دهه گذشته ده ها مدل، شورا، مجمع، ائتلاف و جریان راه انداخته که در فاصله کوتاهی از هم پاشیده است. اما از هم پاشیدگی منشور هبستگی یک نکته جدیدتر نیز دارد و آن اینکه اپوزیسون جمهوری اسلامی حتی در صورتی که ویترین خود را عوض کند و به ظن خود چهره‌های کاملا جدید و با کارنامه و سرگذشت جدید هم معرفی کند، بازهم قابلیت اتحاد ندارد.
از هم گسیختگی منشور هبستگی یک پیام راهبردی مهم دیگر نیز دارد و آن اینکه نشان داد راه افتادن جریاناتی با شعار «زن، زندگی، آزادی» تا چد پوچ، توخالی و زودگذر است و باردیگر ثابت شد چنین گفتمان‌های در جامعه ایران ظرفیت همراه سازی عموم جامعه را ندارد و نهایتا بتواند یک اقلیت بسیار ناچیز را موقتا نمایندگی و سازماندهی کند.
از هم گسیخته شدن منشور هبستگی نشان داد که صلاحیت اپوزیسیون جمهوری اسلامی در سیاست ورزی تا چه حد پایین و ضعیف است. ضمن اینکه این فروپاشی نشان داد که ظرفیت‌های اولیه اخلاق سیاسی همانند تحمل مخالف و منتقدین تا چه اندازه حتی در حد جمع‌های چند نفره اپوزیسیون پایین است و اساسا روح دیکتاتوری، اخلاق و رفتار غالب اپوزیسون جمهوری اسلامی است.
از سخنان رد و بدل شده رسانه‌ای میان ربع پهلوی و حامد اسماعیلیون در رسانه‌ها دو نکته جالب توجه است. حامد اسماعیلیون دلایل اصلی جدایی خود از منشور همبستگی را اول دیکتاتوری ربع پهلوی و دوم تلویحا ناراحتی خود از عدم مشخص بودن سهم جریانات قومی و تجزیه طلب بیان کرده است. فرامتن این دو نکته این است که تمام اپوزیسیون نهایتا به دو نقطه بیشتر ختم نمی‌شوند، یا طرفدار بازگشت به عقب و پذیرفتن یک دیکتاتور و یک حکومت وابسته و ضعیف هستند یا تجزیه‌طلبی ایران را آمال سیاسی خود می‌دانند.
با توجه به اینکه افراد حاضر در منشور هبستگی هر کدامشان به یک سرویس اطلاعاتی و یک و یا چند کشور غربی بیشتر نزدیک بودند، از هم پاشیدگی این ائتلاف عملا نشانه اختلاف محاسبات و عدم توافق در میزان سهم داشتن در میان مدیریت خارجی پشت صحنه، اپوزیسیون جمهوری اسلامی نیز هست.
