به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت:
خبرآنلاین نوشت: «منتقدان حسن روحانی،با روایت داستانی جعلی از چگونگی استفاده از سرویس بهداشتی رئیس‌جمهور چین در ایران، علت ناتوانی چین در عمل به وعده‌هایش بعد از خروج آمریکا از برجام را رفتن او به توالت ایرانی در جریان سفر به ایران عنوان می‌کنند. همزمان با سفر ابراهیم رئیسی به چین، ادعاهایی درباره تیرگی روابط ایران-چین در دولت یازدهم و دوازدهم مطرح می‌شود. ادعاهایی از نحوه استقبال دولت حسن روحانی از «شی جین پینگ» و شرایط پذیرایی از او، که به گفته این رسانه‌ها، نارضایتی طرف چینی را به دنبال داشت و عامل رویگردانی از ایران بود که ۷ سال بعد، در بیانیه مشترک سران چین و شورای همکاری خلیج‌فارس درباره جزایر سه‌گانه ایرانی پس از سفر او به ریاض آشکار شد.
اتهام بی‌توجهی به سفر شی جین پینگ رئیس‌جمهوری چین به تهران در ماه‌های ابتدایی امضای برجام از جمله مواردی بود که در برخی روزنامه‌ها مطرح شد. آن زمان نیز ادعا شده بود که رئیس‌جمهور چین، بعد از دیدار با ظریف و اقامت در اتاق هتلی که از داشتن توالت نیز بی‌بهره بود و او را ناگزیر به استفاده از سرویس بهداشتی عمومی هتل می‌کرد، سفر ۳ روزه خود را به ۲ روز کاهش داد و احتمالا با دلخوری تهران را ترک کرد. دلخوری‌ای که چه‌بسا یکی از مهم‌ترین دلایل برای گردش روابط منطقه‌ای چین به سمت عربستان باشد.
مرور وقایع سال ۱۳۹۴ نشان می‌دهد، موافقتنامه ۲۵ ساله ایران و چین زمانی منعقد شد که موانع اصلی در سیاست خارجی ایران برای ارتباط تجاری با کشورها به واسطه برجام و رفع تحریم‌ها برداشته شد. دقیقا پنج ماه بعد از برجام، رئیس‌جمهور چین به ایران سفر کرد و با دورنمای زمینه سازی ایران برای ورود چینی‌ها به ایران به منظور سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت، قرارداد۲۵ ساله ایران با چین بسته شد. اما در سال۱۳۹۸ که ترامپ از برجام خارج شد، شرکت‌های چینی نیز به دلیل نگرانی از تحریم‌های آمریکا، به تعهدات خود در برابر ایران عمل نکرده و حتی حساب‌های ذخیره‌ارزی ایران در چین نیز بلوکه شد. از آن سال تا به امروز، کانال مبادله ایران و چین محدود به نفت و فراورده‌های نفتی شده است و علی‌رغم امضای سندهای همکاری مشترک با ایران، به دلیل ماهیت هوشمند تحریم‌های آمریکا علیه هر شرکتی که با ایران مبادله انجام می‌دهد، رابطه تجاری ایران و چین، محدود به فروش نفت و تهاتر آن با کالاهای مورد نیاز ایران شده است».
مستندات متعددی را برای اثبات کوتاهی و کج تابی برخی مدیران دولت سابق در زمینه ارتقای روابط دوجانبه با چین می‌توان اقامه کرد، اما این گواهی تلخ آقای ظریف در آخرین گزارش برجامی به مجلس کفایت می‌کند که نوشت: «اگر با خوش خیالی، دوستان دوران سختی را در سراب طمع سرازیر شدن شرکت‌های غربی از خود نرنجانده بودیم، دوستان‌مان سرخورده نمی‌شدند و در دوران سختی، رهایمان نمی‌کردند».
