به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از روزنامه جام جم، «در برنامه‌ریزی روزانه یا هفتگی برای ورزش هم فرصتی در نظر گرفته‌اید یا نه؟ اگر جواب شما منفی است که اوضاع خراب است! اگر جواب شما مثبت است از همین هفته، برنامه ورزشی خود را طوری طراحی کنید که ورزش‌های هوازی یا ایروبیک در اولویت قرار گیرند؛ حتی در همین هوای سرد. چرا؟ به دلیل اینکه ورزش‌های هوازی به شکل ویژه‌ای بدن را در مقابل ابتلا به سرطان ایمن می‌کنند. جریان از چه قرار است؟
نتیجه آخرین پژوهش منتشرشده در نشریه علمی Cancer Research نشان می‌دهد ورزش‌های هوازی می‌توانند خطر ابتلا به سرطان و عود مجدد آن را کاهش دهند. به این دلیل که به اصطلاح «غذا»ی مورد نیاز برای رشد تومورهای سرطانی در اختیار آنها قرار نمی‌گیرد. پژوهشگران از جمله «با دویدن تومور را گرسنه نگه‌دار!» استفاده می‌کنند. این جمله چه معنی‌ای دارد؟
ورزش باعث افزایش مصرف «گلوکز» ذخیره‌شده در سلول‌های بدن می‌شود. این نوع قند، منبع اصلی سوخت برای سلول‌های سرطانی بوده و زمانی که در اختیار آنها قرار نگیرد، رشد این سلول‌ها متوقف می‌شود. در فهرست ورزش‌های هوازی، دویدن در اولویت قرار گرفته؛ چرا که این ورزش می‌تواند تا ۷۲درصد خطر ابتلا به سرطان به‌ویژه سرطان‌های متاستازیک ــ سرطان‌هایی که اندام‌های مختلف بدن را درگیر می‌کند ــ را کاهش می‌دهد. پیاده‌روی، شنا، دوچرخه‌سواری و قایقرانی در رده‌های بعدی ایستاده‌اند. این نتیجه حاصل بررسی داده‌های سلامت ۲۷۳۴ نفر در یک دوره ۲۰ساله است.
از گرسنگی منتشر نمی‌شوند
در مرحله دوم، وضعیت موش‌هایی که قبل و بعد از تزریق سلول‌های سرطانی ملانوما (نوعی سرطان پوست) ورزش هوازی انجام می‌دادند، مورد بررسی قرار گرفت.
نتیجه بررسی نشان داد موش‌هایی که منظم ورزش می‌کردند، نسبت به حیوانات کم‌تحرک، تومورهای سرطانی متاستاتیک کمتری داشتند. تغییرات سوخت‌وساز مربوط به مصرف گلوکز در موش‌های پرتحرک مورد بررسی قرار گرفت و نتیجه این شد که ورزش باعث افزایش تقاضای گلوکز در اندام‌های داخلی شده و در نتیجه سلول‌های سرطانی از سوخت لازم برای تکثیر محروم شده و از «گرسنگی» می‌میرند.
دکتر جیمز هیکس، اکولوژیست و زیست‌شناس تکاملی از دانشگاه اروین کالیفرنیا می‌گوید: «این پژوهش نشان می‌دهد ورزش‌های هوازی باعث برنامه‌ریزی مجدد مسیرهای سوخت‌وساز مربوط به استفاده از گلوکز در بدن می‌شود. این برنامه‌ریزی مجدد بافت‌های سالم را به رقابت برای مصرف گلوکز تشویق کرده و در نتیجه انرژی حیاتی برای سلول‌های سرطانی یعنی گلوکز را از آنها می‌دزدد.»
فقط دویدن نیست
گر چه دویدن به عنوان ورزش هوازی، شاخص‌ترین تاثیر را دارد اما این تاثیر در دیگر ورزش‌های هوازی نیز هست. علاوه بر اینکه ورزش مناسب برای هر شخص باید بر اساس سن، توان بدنی، وزن و ... انتخاب شود. به همین دلیل ورزش منظم و روزانه مانند پیاده‌روی سریع به طور چشمگیری خطر ابتلا به بسیاری از سرطان‌ها مانند مثانه، سینه، روده بزرگ، آندومتر (دیواره رحم)، مری، کلیه‌ها و معده را ۱۰ تا ۲۰ درصد کاهش می‌دهد. ورزش سنگین یا با سرعت بالا می‌تواند برای بعضی از افراد مبتلا به سرطان به دلیل ضعف بدنی، مناسب نباشد. بنابراین بالارفتن ضربان قلب به میزان ۵۰ تا ۷۰ درصد نیز مناسب است.
ورزش، روان را هم نوازش می‌کند
از تاثیر مثبت ورزش بر سلامت روان نیز نباید غافل شد؛ به‌ویژه برای افراد مبتلا به سرطان. به گفته جوی پولئو، مدیر آموزش مرکز سلامت بدن متناسب و از بهبودیافتگان سرطان می‌گوید: «ورزش یکی از خودتوانمندسازترین برنامه‌ها برای بازیافت مجدد سلامت جسم و روان و حفظ آن است.»
او ادامه می‌دهد: «ورزش مناسب و دوست‌داشتنی خود را انتخاب کنید.
این ورزش هوازی می‌تواند از پیاده‌روی، شنا، دوچرخه‌سواری، ترامپولین تا حرکات موزون در هوای آزاد و پاک را شامل شود.»
ورزش باعث افزایش مصرف «گلوکز» ذخیره‌شده در سلول‌های بدن می‌شود. این نوع قند، منبع اصلی سوخت برای سلول‌های سرطانی بوده و زمانی که در اختیار آنها قرار نگیرد، رشد این سلول‌ها متوقف می‌شود. در فهرست ورزش‌های هوازی، دویدن در اولویت قرار گرفته؛ چرا که این ورزش می‌تواند تا ۷۲درصد خطر ابتلا به سرطان به‌ویژه سرطان‌های متاستازیک ــ سرطان‌هایی که اندام‌های مختلف بدن را درگیر می‌کند ــ را کاهش می‌دهد. پیاده‌روی، شنا، دوچرخه‌سواری و قایقرانی در رده‌های بعدی ایستاده‌اند. این نتیجه حاصل بررسی داده‌های سلامت ۲۷۳۴ نفر در یک دوره ۲۰ساله است.
از گرسنگی منتشر نمی‌شوند
در مرحله دوم، وضعیت موش‌هایی که قبل و بعد از تزریق سلول‌های سرطانی ملانوما (نوعی سرطان پوست) ورزش هوازی انجام می‌دادند، مورد بررسی قرار گرفت.
نتیجه بررسی نشان داد موش‌هایی که منظم ورزش می‌کردند، نسبت به حیوانات کم‌تحرک، تومورهای سرطانی متاستاتیک کمتری داشتند. تغییرات سوخت‌وساز مربوط به مصرف گلوکز در موش‌های پرتحرک مورد بررسی قرار گرفت و نتیجه این شد که ورزش باعث افزایش تقاضای گلوکز در اندام‌های داخلی شده و در نتیجه سلول‌های سرطانی از سوخت لازم برای تکثیر محروم شده و از «گرسنگی» می‌میرند.
دکتر جیمز هیکس، اکولوژیست و زیست‌شناس تکاملی از دانشگاه اروین کالیفرنیا می‌گوید: «این پژوهش نشان می‌دهد ورزش‌های هوازی باعث برنامه‌ریزی مجدد مسیرهای سوخت‌وساز مربوط به استفاده از گلوکز در بدن می‌شود. این برنامه‌ریزی مجدد بافت‌های سالم را به رقابت برای مصرف گلوکز تشویق کرده و در نتیجه انرژی حیاتی برای سلول‌های سرطانی یعنی گلوکز را از آنها می‌دزدد.»
فقط دویدن نیست
گر چه دویدن به عنوان ورزش هوازی، شاخص‌ترین تاثیر را دارد اما این تاثیر در دیگر ورزش‌های هوازی نیز هست. علاوه بر اینکه ورزش مناسب برای هر شخص باید بر اساس سن، توان بدنی، وزن و ... انتخاب شود. به همین دلیل ورزش منظم و روزانه مانند پیاده‌روی سریع به طور چشمگیری خطر ابتلا به بسیاری از سرطان‌ها مانند مثانه، سینه، روده بزرگ، آندومتر (دیواره رحم)، مری، کلیه‌ها و معده را ۱۰ تا ۲۰ درصد کاهش می‌دهد. ورزش سنگین یا با سرعت بالا می‌تواند برای بعضی از افراد مبتلا به سرطان به دلیل ضعف بدنی، مناسب نباشد. بنابراین بالارفتن ضربان قلب به میزان ۵۰ تا ۷۰ درصد نیز مناسب است.
ورزش، روان را هم نوازش می‌کند
از تاثیر مثبت ورزش بر سلامت روان نیز نباید غافل شد؛ به‌ویژه برای افراد مبتلا به سرطان. به گفته جوی پولئو، مدیر آموزش مرکز سلامت بدن متناسب و از بهبودیافتگان سرطان می‌گوید: «ورزش یکی از خودتوانمندسازترین برنامه‌ها برای بازیافت مجدد سلامت جسم و روان و حفظ آن است.»
او ادامه می‌دهد: «ورزش مناسب و دوست‌داشتنی خود را انتخاب کنید.
این ورزش هوازی می‌تواند از پیاده‌روی، شنا، دوچرخه‌سواری، ترامپولین تا حرکات موزون در هوای آزاد و پاک را شامل شود.»
