چرا رواج «مدارس اسلامی» در کشور نگران کننده است؟!

به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از جهان؛یکی از اتفاقاتی که در نظام آموزش و پرورش کشورمان جا باز کرده و در حال تبدیل به یک روند ثابت و افزایشی است، تأسیس مدارسی با رویکرد و یا نام «اسلامی» است.

شاید در نگاه اول این یک حُسن باشد که در جمهوری اسلامی، مدارسی وجود دارد و یا تأسیس می شوند که معطوف به دغدغه های دینی و سبک زندگی ایرانی اسلامی در حال آموزش دادن و رشد دانش آموزان هستند؛ اما حقیقت این است که چنین موضوعی اتفاقاً بیش از آنکه خوشحال کننده باشد، نگران کننده است!

شاید با ذکر چند نکته اجمالی، بتوان تا اندازه ای علت نگرانی را بیان کرد:

یک: پذیرفتن کلیدواژه «مدارس اسلامی» یا هر چیز دیگر شبیه به آن، خواسته یا ناخواسته یک پیام به مردم و یک پیام به مسئولین می دهد. برای مردم این ذهنیت را به وجود می آورد که سایر مدارس دغدغه اسلامی بودن و تعلیم و تربیت بر اساس تعالیم دین مبین اسلام را ندارند؛ آرمان ها و اهداف انقلاب اسلامی اهمیت چندانی برایشان ندارد. از همین رو عده ای که دغدغه دینی و انقلابی دارند و عده ای دیگر که بی تفاوت هستند، باید دو ساز و کار آموزشی جداگانه را انتخاب کنند.

به مسئولین هم این پیام را می دهد که خیلی هم وظیفه ندارند تا آموزش و پرورش را یکدست کرده و بر اساس فلسفه تشکیل حکومت اسلامی و اهداف و آرمان های انقلاب اسلامی قدم بردارند. زیرا اگر کسی یا کسانی در این زمینه دغدغه دارند، خودشان باید پیش قدم شده و هزینه مالی و غیر مالی آن را به جان بخرند!
 
دو: با عادی شدن این پدیده چه بسا در نهایت به سمت سکولاریزه شدن آموزش و پرورش قدم بر داریم. زیرا با این رویکرد در حقیقت، دو نوع نظام آموزشی را در ساختار آموزش و پرورش پذیرفته ایم و برای دو گروه با تفکرات مختلف، بستر آموزشی فراهم کرده ایم؛ روش آموزشی ای که سعی دارد تا در مسیر فطرت قدم بردارد، دغدغه تربیت انسان  به معنای واقعی آن را دارد، تلاش می کند تا میان دنیا و آخرت توازن برقرار کرده و زندگی دانش آموزان را از اهداف سطحی به سمت اهداف متعالی و ماندگار هدایت کند را یک طرف قرار می دهیم؛ در مقابل، ساز و کار آموزشی ای که دغدغه و تمایلی به این مسائل ندارد و یا اگر دارد در حد سطحی و گذرا است را در طرف دیگر می گذاریم.
 
سه: باید قبول کرد که برخی از خانواده ها نسبت به فضای آموزشی و نوع تربیت فرزندان خود دغدغه و حساسیت دارند؛ به همین دلیل دانش آموزان خود را در مدارس اسلامی ثبت نام می کنند تا از اثرات مخرب و آسیب های اجتماعی، فرهنگی و آموزشی – تربیتی موجود در سایر مدارس در امان بمانند و یا کمتر دچار آن شوند.
 
وقتی آموزش و پرورش دغدغه های این والدین را برطرف نکند، طبیعی است که با جداشدن بخشی از دانش آموزانی که دارای شخصیت فردی و اجتماعی ارزشمندی هستند، تبادل برخی مفاهیم و تعاملات اجتماعی نیز در آموزش و پرورش و مخصوصاً میان دانش آموزان کمتر خواهد بود.
 
چهار: شهریه مدارس اسلامی نیز خود موضوع جداگانه ای است که در حقیقت همان آسیب های همیشگی مدارس غیردولتی را دارد. در یک مملکت اسلامی، نباید وضعیت به گونه ای باشد که والدین دانش آموزان برای در امان ماندن آنها از انواع آسیب های آموزشی و غیرآموزشی، متحمل هزینه های سنگین شوند. اگر کسی توان پرداخت این هزینه ها را نداشته باشد، باید چه کاری انجام دهد؟

بودجه های ریز و درشت آموزش و پرورش همه برای این است که در جمهوری اسلامی، فکر و ذهن والدین از بابت تعلیم و تربیت فرزندانشان از هر نظر آسوده باشد.
 
با توجه به اسناد بالادستی کشور و همچنین اهداف و وظایف آموزش و پرورش، کل نظام آموزش و پرورش – از صدر تا ذیل -  باید رویکرد اسلامی داشته و بر اساس اهداف انقلاب اسلامی قدم بردارد؛ از طرفی باید دقت کرد که اگر اسم و لفظ جمهوری اسلامی و یا کلمه «الله» سر در وزارتخانه یا بالای نامه های آموزش و پرورش باشد، چنین چیزی موجب اسلامی شدن آموزش و پرورش نخواهد شد؛ بلکه نوع محتوای آموزشی و نوع رویکردها و ساز و کار های رشد و پرورش دانش آموزان و از آن مهمتر، محصول نهایی این اقدامات است که تعیین می کند آیا اسلامی شده ایم یا خیر؟