به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از بولتن نیوز، جمهوری اسلامی ایران از زمان پیروزی انقلاب تا به امروز، یکی از بزرگترین قربانیان تروریسم و جولانگاه گروه های تروریستی داخلی و خارجی بوده و در این مدت، هزاران انسان بی گناه به دست آنان شهید و یا به شدت مجروح شده اند. در این میان، بیشترین ترورها که مصداق جنایت علیه بشریت است، به ترتیب توسط منافقین، حزب دمکرات، کومله، حزب آزادی کردستان و خبات کردستان در ایران انجام شده است.
جنایت های متعدد این گروهکها و کشتار مردم بی گناه و غیرنظامی تنها مختص دهه های 60 و 70 شمسی نیست، بلکه پس از محدودیت های ایجاد شده توسط این گروهکها و تعهداتی که در ظاهر به حکومت اقلیم داده بودند، باز هم شاهد آن هستیم هر ساله در فصول بهار و تابستان، تیم های ترور این گروهکها وارد شهرهای کردنشین کشورمان شده و اقدام به اخاذی از مرزنشینان و ترور مردم کردستان می کنند.
در معرفی این گروهکها، همین بس که مهمترین اولویت و مبنای اصلی عملکرد آن، ترور و قتل افرادی است که با آنان هم نظر نبوده و آنان را منکر می شدند. این مسئله را می توان به طور مشهود، در اسناد و بیانیه های منتشره توسط آنان مشاهده نمود، خصوصا پس از آنکه هر شهروند کرد طرفدار نظام و یا مخالف خود را به رگبار بسته و در تیتر یک سایتهای خبری خود با افتخار از آن یاد می کنند، آنهم بدون ترس از برخورد حکومت اقلیم با آنها!!
حال آنکه قتل و کشتن افراد بی گناه آن هم به شیوه های ناجوانمردانه، مانند بمب گذاری در مراکز تجمع غیرنظامیان و... آشکارترین و فاحش ترین نقض حقوق بشر توسط این گروهکها می باشد.
کومله و حزب دمکرات، پس از رانده شدن از خاک کردستان ایران توسط مردم کردستان، در عراق و در خاک کردستان عراق مستقر شدند و در همکاری با رژیم صدام، جنایات گسترده ای علیه اقوام مختلف این کشور از جمله کردهای عراق مرتکب شدند، عبدالله مهتدی سرکرده گروهک تروریستی کومله در کتاب 5 سال با عبدالله مهتدی به صراحت اذعان می کند که با حکومت بعث عراق ارتباط تنگاتنگی داشته و کلا در خدمت این رژیم بودند.
این گروهکهای تروریست با چنین کارنامه سیاهی، از همان ابتدای فرار از کشور، تشکیلات خود را در شهرهای مختلف عراق خصوصا در کردستان عراق برپا کردند و هم اکنون ده ها مقر و اردوگاه مسلح و نظامی در خاک کردستان عراق ایجاد کرده اند و در این اردوگاه ها اقدام به آموش فریب خوردگان جدید، مسلح کردن آنها و در نهایت اعزام شان به داخل کشور برای عملیات های تروریستی می کنند.
علیرغم درخواست های بی شمار و مستند جمهوری اسلامی ایران از حکومت اقلیم کردستان عراق، بدون هیچ محدودیت و پیگرد قضائی، آزادانه در شهرهای مختلف کردستان عراق تردد نموده و خاک عراق تبدیل به مکانی امن برای آنان شده است و تیم های ترور پس از انجام هر عملیات تروریستی به آشیانه های خود در خاک کردستان عراق بر می گردند و هیچ برخوردی نیز از سوی دولت اقلیم با آنها نمی شود!
جنایات این گروهکها مختص مردم کردستان نیست بلکه سرکردگان گروهکهای کردی به نیروهای خود هم رحم نمی کنند و سالی نیست که خبر به اصطلاح خودکشی و یا قتل و جنایت های درون گروهی از اردوگاه هایشان به گوش نرسد اما متاسفانه حکومت اقلیم پاسخ شکایت خانواده های فریب خوردگان فوت شده را نمی دهد.
با توجه به مصونیت اعطایی از سوی اقلیم کردستان به این گروهک ها و پهن نمودن فرش قرمز برای حضور در جلسات و نشست هایشان و حتی حمایت مادی و معنوی از آنان، در کمال تأسف شاهد آن هستیم که سران این گروهکهای جانی و خطرناک، چهره حقوق بشری و نماینده مردم کردستان را در رسانه های رسمی دولت اقلیم کردستان را نیز به خود گرفته و خود را حامی حقوق بشر و مردم کردستان هم معرفی می کنند و تریبون های رسمی دولت اقلیم در اختیار این جنایتکاران است.
متأسفانه مشاهده می شود برخی مقامات اقلیم کردستان در خفا و حتی آشکارا، ضمن نادیده گرفتن دروغ پردازی های آشکار این گروهکها در مسئله حقوق بشر و همچنین جنایات ارتکابی، با موضع گیری های عجیب از این گروهکها حمایت می کنند.
دیدگاه دوگانه در مسئله حقوق بشر و نگاه ابزاری به آن از سوی دولت اقلیم کردستان، و حمایت از گروهکهایی که سالیان سال دستانش به خون هزاران نفر آلوده می باشد و نفرت آنها در دل مردم ایران خصوصا مردم کردستان ایران نهادینه شده است، به هیچ وجه قابل پذیرش نمی باشد.
حکومت اقلیم کردستان، با در نظر گرفتن جنایت های گسترده ارتکابی توسط گروهک تروریستی کردی، ضمن اقدام جدی برای جلوگیری از فعالیت آزادانه عناصر این گروهک های تروریستی و همچنین تردد مسلحانه در شهرهای کردستان عراق و حضور در مراسمات مختلف کردستان عراق، باید سران و عوامل جنایتکار آنها و خصوصا کسانی که سالهاست در قتل های درون گروهی دست دارند را به پای میز محاکمه کشانده و پاسخگو نماید که این بی توجهی حکومت به خواست و مطالبه مردم کردستان ایران، می تواند عواقب بدی داشته باشد و بر رابطه جمهوری اسلامی ایران با حکومت اقلیم تاثیرگذار باشد.
