به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت»برخی این روزها با طعنه به منتقدان سنتی برجام میگویند چه شد که برای بازگشت امریکا به برجام شرط و شروط میگذارید و چرا ناگهان برجام عزیز شد؟!
آنچه اکنون در جریان است، درست برعکس این ادعاست و ما برخی حرفهای منتقدان را از زبان مذاکرهکنندگان میشنویم و میبینیم که مقابل دشمن از استعدادها و تضمینهایی که منتقدان ایجاد کردند، بهره میبرند.
دوستان نمیدانند الساعه مانند سه، چهار سال گذشته برجام موضوعیتی ندارد و مطالبه ایران، ایجاد موازنهای است که در آن مشتریان نفت و کالاهای ایرانی بدون اعمال ممنوعیت امریکا بتوانند آن را خریداری و پولش را واریز کنند و اسم این هرچه هست، بهتر است اصلاً برجام نباشد؛ معاهدهای که از همان روز اول اوباما در آن دبه کرد و اروپا اجرا نکرد و بعد هم به آن سرنوشت رقتبار گرفتار آمد.
همین حالا نیز غرب میتواند حرفی از برجام نزند و رویه کنونی را ادامه دهد، اما اگر هر روز پیام میدهند و نطق میکنند، پس آنها هستند که مطالبهای دارند و باید بهای آن را بپردازند.
امروز حرف دولت و مذاکرهکنندگان ایرانی به حرف منتقدان نزدیک شده و با آنکه پس از مصوبه راهبردی مجلس برای لغو تحریمها، روحانی عجولانه گفت که این «به ضرر کشور است» و معاون اول او ناشیانه از مجلس خواست در کار اجرایی دخالت نکند، امروز همانها مقابل امریکا و اروپا، آن استعدادی را که مجلس ایجاد کرد، به رخ میکشند و غرب نیز از این هماهنگی خوب در ایران متضرر شده و هر روز یک گام به عقب برمیدارد
از طرفی آن برجامی که ظاهراً حرف بر سر آن است، حتی در میان مذاکرهکنندگان ایرانی نیز دیگر آن قدر عزیز نیست، چنانکه آقای عراقچی میگوید: «برجام برای رفع تحریمها کافی نیست» و آقای ظریف نیز توئیت میزند «مسیر بازگشت ساده است:تعهد-اقدام- جلسه» و این درست نقطه مقابل برجام است که عبارت بود از «جلسه-تعهد-عدم اقدام»!
غرب هیچگاه صادق نبوده است، پس وفا هم نمیکند که «ان الوفاء توأم الصدق». ما دنبال ارزیابی صدق و کذب غرب نیستیم و نباید باشیم که چیزی به داشتهها و دانستههای ما اضافه نمیکند. این برای ما روشن است، پس نباید دوباره وارد دام «مذاکره (جلسه) -تعهد- اقدام» شویم.
وحدت رویه داخلی و باقی ماندن بر «حرف قطعی» لغو همه تحریمها و راستیآزمایی آن، اگرچه تنها راه است، اما اگر تنها راه هم نبود، امتحان کردن آن بعد از برجام کذایی کاملاً منطقی است و به انجام دادنش میارزد.