میزان نادرست مس در بافت‌ها نقش مهمی در طیف گسترده‌ای از بیماری‌ها از جمله بیماری آلزایمر، بیماری پارکینسون و بیماری نورون حرکتی دارد.
فلز مس برای متابولیسم بسیار ضروری است. همچنین مس، مؤلفه حیاتی تعداد زیادی آنزیم است که واکنش‌های متابولیکی مهم را کاتالیز می‌کنند.
مس به میزان کم در بدن وجود دارد و بالاترین غلظت آن در نواحی ای از بدن است که دارای فعالیت بسیار بالایی هستند نظیر کبد، مغز، قلب، کلیه‌ها و ماهیچه‌های اسکلتی.
از بین تمامی نقش‌ها، این فلز برای تولید انرژی در طول تنفس سلولی، تولید سلول‌های قرمز خون، واکنش‌های ایمنی، و حفظ سلول‌های عصبی ضروری است. اما وجود بیش از اندازه آن در بدن موجب تولید رادیکال‌های آزاد مخرب شده و در التهاب نقش دارد.
مطالعه نشان می‌دهد تجمع مس در مغز موجب رشد پلاک‌های بتا-آمیلوئید شده که نشانه بیماری آلزایمر است.
مطالعه نشان می‌دهد مس نه تنها مانع از دفع مولکول‌های بتا-آمیلوئید از مغز می‌شود بلکه موجب می‌شود آنها باهم جمع شده و پلاک‌های نامحلولی را تشکیل دهند.
«پیپ پالوما»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه تالین استونی، در این باره می‌گوید: «ما متوجه شدیم حدود ۷۵ درصد یون‌های مس در خون به آنزیمی موسوم به ceruloplasmin و ۲۵ درصد به آنزیمی موسوم به albumin می‌چسبند.»
این آنزیم‌ها به نقل و انتقال یون‌ها در خون به سایر نقاط بدن کمک می‌کنند. از اینرو اندازه گیری میزان مس در خون می‌تواند احتمال ابتلاء به آلزایمر را پیش بینی نماید.
یافته‌های این مطالعه به شناسایی اختلال‌ها در متابولیسم مس در بدن کمک می‌کند.
منبع : مهر
