شمارش معکوس برای برگزاری یازدهمین دوره از انتخابات مجلس شورای اسلامی رسما آغاز شده است. چندهزار نفری هم که در سراسر کشور، نمایندگی مردم در مجلس را در توان خود دیده‌اند، در تکاپو هستند تا توانایی‌های خود را به مردم بباورانند و شائبه‌ها را از گرد خود بپراکنند! گریز از طیف‌های نه‌چندان خوش‌نام سیاسی هم در همین راستا تعریف می‌شود و صدالبته به زیر کشیدن پرچم رقبا به واسطه تخریب هم در همین راستا!
در یک نگاه خوشبینانه (افراطی) فارغ از تخریب گران، همه کسانی که در این کارزار باقی می‌مانند خود را «اصلح» دانسته‌اند؛ احیانا برنامه‌هایی دارند و قصد دارند اگر کرسی نمایندگی را از آن خود کردند، تحولی را در کشور رقم بزنند. سلمنا!
در هیاهوی لیست‌ها و آدم‌ها و تخریب‌ها، بالاخره یک‌نفر به عنوان نماینده از هر حوزه وارد مجلس خواهد شد. مدعای نامزد‌ها هم عمدتا «احساس تکلیف» و توانایی برای انجام کار‌های بزرگ است؛ باز هم سلمنا! حال که چنین است، چرا کنار کشیدن؟ تصور کنید این چند هزار نفر نامزد، همه اندیشه‌ها و ایده‌های خود را به تناسب ادعای خلوص، در طبق اخلاص، با فردی که به عنوان نماینده انتخاب می‌شود به اشتراک بگذارند؛ آیا تحولی که مدنظر آن‌هاست دست‌یافتنی‌تر نخواهد بود؟
از آن دسته از کاندیداها که در دعوی خود برای اصلاح امور کشور صادق‌اند انتظار می‌رود که از مسئولیت کنار نکشند و پس از انتخابات هم مثل پیش از انتخابات خود را موثر و مفید بدانند و بکوشند که گامی برای مردم و کشور بردارند. در هر طیف و جناح و دسته و گروه و جریانی که هستید، دستی به یاری برآورید. کار‌های بر زمین‌مانده بسیار است؛ بسیار بیش‌تر از مسئولیت‌گریزان!
منبع : باشگاه خبرنگاران جوان
