روحانی در وین به‌دنبال توافقی خسارت‌بارتر از برجام بود/ ایران باید صادرات نفت خود را تضمین کند

به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت»باید به آمریکایی‌ها بگوییم و نشان دهیم تحریم اقتصادی از نظر ما جنگ است. هیچ فرقی نمی‌کند یک شهروندی با گلوله از پا درآید یا از طریق تحریم‌ها کشته شود. این دو تفاوتی ندارند.

 در آمریکا باید خیلی‌ها بدانند اگر واشنگتن تحریم کرد جان شهروندان نظامی آمریکا در خلیج‌فارس، در اقیانوس هند، در مدیترانه و در دریای سرخ به خطر می‌افتد.

 باید در آّب‌های جنوب نیز معادله‌ای را تثبیت کنیم. باید بگوییم اگر می‌خواهید نفت ببرید لزوما باید مقدار مشخصی از نفت ایران را به شکل تضمین‌شده بخرید. باید یک عددی که نیاز ما باشد مثلا دومیلیون بشکه در روز توافق شده و دریافت پول صادراتی آن نیز تضمین شود.

 با همین بحث‌ها باید به ژاپن و کره و چین بگوییم هزینه تامین امنیت در منطقه را پرداخت کنند. این اقدامات گردن‌کلفتی نیست، ما توری در منطقه نینداخته‌ و راهی را نبسته‌ایم که در برابرش پول بگیریم بلکه می‌گویم نفت ما را نیز باید بخرید.

 مسدودسازی هرمز اصلا منطقی نیست، زیرا به ضرر ماست و به پرستیژ ما ضربه می‌زند. چرا باید تنگه‌هرمز را ببندیم؟ این تنگه برای ماست، معنا ندارد آن را ببندیم! چنین چیزی حتی در حد شعار نیز درست نیست! هدف ایران باید کنترل تنگه باشد. مدیریت تنگه، اعمال قوانین بر عبور و مرورها باید حرف ما باشد. ما اختیاراتی در حوزه تنگه‌هرمز داریم که در سطح بین‌المللی نیز پذیرفته شده‌اند و ما می‌توانیم براساس آن از کشتی‌های عبوری عوارض دریافت کنیم و قواعدی مالی در اینجا ایجاد کنیم.

 نفوذ منطقه‌ای درواقع یک اعتبار به شما می‌دهد. درحال حاضر 12میلیارد دلار مراودات اقتصادی با عراق داریم. در افغانستان 4.5 میلیارد دلار مراودات اقتصادی داریم که کسی به ذهنش نمی‌رسد این میزان درآمد را ایران از افغانستان به دست می‌آورد. اینها چطور ایجاد شده است؟ چطور در عراق که ترکیه به آن راحت‌تر کالا صادر می‌کند، اروپا راحت‌تر کالا صادر می‌کند، ایران یا مقام اول یا دوم را در مبادلات اقتصادی به این کشور دارد. این مقام با وجود تمام مشکلاتی است که در داخل داریم.

 روحانی مطمئن بود می‌تواند شورای عالی امنیت ملی را پشت‌سر بگذارد، مجلس شورای اسلامی را پشت‌سر بگذارد و کارها را با قلدری تا انتها پیش ببرد و اقداماتش را با فروش وحشتناک ایران انجام دهد.

 به نظر بنده روحانی یقین داشت چنین اقدامی ممکن است و لذا درباره مصوبه مجلس چه گفت؟ درباره شروط رهبری چه گفت؟ درباره خیلی از مسائل حرف‌هایی را زد که حتی تیم مذاکره‌کننده نیز این حرف‌ها را قبول نداشت.

 آنچه قرار بود امضا شود صراحتا در بیانیه وزارت خارجه آمده بود. البته بیانیه امضا نشد ولی متن پیش‌نویس توافق را آمریکا به نوعی امضا کرده بود. در پیش‌نویسی که آمریکایی‌ها منتشر کردند، آمده بود که ایران قبول کرده است درباره مسائل نظامی و مسائلی از این قبیل که تاکنون حاضر به مذاکره نبود، مذاکره کند. این یعنی توافقی بدتر از برجام در شرف وقوع بود. الحمدلله مجلس به‌موقع وارد شد و مانع امضای این توافق خسارت‌بار شد.