زنان را قاب نکنید! + عکس

به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از فارس

چند ثانیه قبل از روشن شدن چراغ قرمز دوربین، همه نگاه‌ها روی اوست. بازیگری که شاید برای چند لحظه پشت صحنه فقط یک انسان باشد؛ اما درست همان جاست که تفاوت رقم می‌خورد.او «تصویر» نیست؛ هویت است، شأن اجتماعی است، کرامت است. همین چند ثانیه‌ است که بسیاری از سازندگان فراموشش می‌کنند. وقتی اثری توقیف می‌شود و پلتفرمی مجبور به توقف پخش است، آنچه در ظاهر یک «اقدام قضایی» به نظر می‌رسد، در عمق خود یک یادآوری جدی است، خط قرمز زن، خط قرمز اخلاق، فرهنگ و دین است؛ و عبور از آن، به فساد و بی‌هویتی ختم می‌شود.

 

 

 

در ما‌ه‌های اخیر، پخش دو سریال در کشور تنها پس از یک قسمت متوقف شد؛ تصمیمی که در کنار موضوعات سیاسی و اقتصادی پاسخی به یک پرسش قدیمی، زن در رسانه، «چه کسی» است و «چه چیزی» نیست؟وقتی «سووشون» بدون رعایت قوانین مجوزدهی پخش شد و بلافاصله جلوی انتشارش گرفته شد و وقتی «تاسیان» به علت سفیدنمایی ساواک و پوشش نامناسب زنان و عادی سازی مصرف مشروبات الکلی توقیف شد و همچنین به‌خاطر نمایش زنِ بی‌حجاب و صحنه‌های مختلط از ادامه مسیر بازماند، پیام روشنی به سازندگان داده شد، قاب دوربین، اگر کرامت زن را بشکند، دیگر «اثر هنری» محسوب نمی‌شود، بلکه تبدیل به بی‌قانونی و ابتذال می‌گردد.در همین نقطه است که کلام خدا معنا پیدا می‌کند؛ آنجا که در سوره اسراء می‌گوید: «وَلَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ»؛ یعنی انسان بدون تفکیک زن و مرد با کرامت آفریده شده و هیچ رسانه‌ای حق ندارد این کرامت را در برابر کلیک، شهرت و فروش قربانی کند.همین مبناست که سیاست‌های فرهنگی امروز روی آن بنا شده‌اند، زن، نه آکسسوار تصویر است و نه ابزار فروش صحنه.

 

 

 

سرمایه‌گذاری غرب در تغییر هویت زن

 

غرب سال‌هاست با ابزار رسانه، شبکه‌های اجتماعی و صنایع فرهنگی تلاش کرده است تا زن را به‌عنوان کالای بصری و ابزار سرگرمی نشان دهد.سرمایه‌گذاری‌های کلان در فیلم، سریال و تبلیغات غرب، گاهی با هدف تضعیف جایگاه زن مسلمان و تغییر الگوی هویتی اوست. تجربه‌های جهانی نشان می‌دهد که وقتی زن به کالا تبدیل می‌شود، اثرات آن نه فقط بر فرهنگ عمومی، بلکه بر ساختار خانواده، آموزش و هویت اجتماعی نیز محسوس است.

 

 

 

نه نگاه ابزاری، نه مصرفی، نه کالایی

سارا کریمی، پژوهشگر رسانه،  تأکید می‌کند: مشکل اصلی این‌گونه آثار فقط «نمایش یک صحنه» نیست؛ بلکه بازتولید نگاه مصرفی به زن است.او می‌گوید: وقتی زن تبدیل به ابزار تحریک، شوخی یا پوشش جذابیت تصویری شود، رسانه در حال دقیقاً همان کاری است که فرهنگ سرمایه‌داری غرب با زنان انجام می‌دهد؛ شی‌سازی. توقیف‌ها فقط یک هشدار نیست؛ یک علامت است که جامعه برای اصلاح روایت‌ها جدی شده، و این دقیقاً همان دغدغه‌ای است که پیامبر اکرم(ص) در جمله معروف خود ترسیم کرده است: «خَیْرُکُمْ خَیْرُکُمْ لِنِسَائِهِ»؛ بهترین شما کسانی هستند که با زنان خود نیکوترین رفتار را دارند.این رفتار فقط مهربانی خانوادگی نیست؛ یعنی هر ساختار اجتماعی، اقتصادی و رسانه‌ای نیز باید با زن رفتار «نیکو» داشته باشد؛ نه نگاه ابزاری، نه مصرفی، نه کالایی.

 

 

 

المرأة ریحانة...

اما ماجرا از سطح فرهنگ بالاتر می‌رود. مهدی مرادی، جامعه‌شناس، باور دارد که توقیف‌های اخیر فقط واکنش به یک سریال نیست، بلکه نشانه یک «چرخش گفتمانی» است؛ وقتی رسانه، زن را صرفاً یک تصویر جذاب نشان دهد، درواقع دارد ذهن جامعه را تربیت می‌کند که زن را «ببیند» نه «بفهمد». وی معتقد است: این عین فاصله گرفتن از هویت زنانه در اسلام است. اگر سیاست‌گذار امروز حساس شده، به این دلیل است که نتیجه این تصویرسازی‌ها نه‌فقط فرهنگی، بلکه امنیتی و اجتماعی است.این‌جاست که روایت امیرالمؤمنین(ع) معنای رسانه‌ای پیدا می‌کند؛ آنجا که می‌فرماید: «المرأة ریحانة» زن گل است، نه ابزار. گل را در ویترین نمایش نمی‌گذارند برای مصرف؛ از او مراقبت می‌کنند چون نقش او در ساختن آرامش و هویت خانواده جایگزینی ندارد.

 

 

 

بین «زن واقعی» و «زن رسانه‌ای» فاصله ایجاد نشود

این مبانی دینی وقتی کنار تصمیمات چند ماه اخیر دستگاه‌های نظارتی قرار می‌گیرد، یک معنا پیدا می‌کند؛ نظام فرهنگی کشور تلاش می‌کند بین «زن واقعی» و «زن رسانه‌ای» فاصله ایجاد نکند. اگر زن در جامعه، مادر، آموزگار، دانشمند، پرستار، مدیر و ستون خانواده است، رسانه هم باید همین را نشان دهد؛ نه نسخه‌ای تقلیل‌یافته و سرگرمی‌ساز.از همین زاویه است که وقتی پلتفرمی بدون مجوز رسمی محتوا منتشر می‌کند یا سریالی در آن ساحت کرامت خانوادگی را می‌شکند، برخورد صورت می‌گیرد. برخوردی که فقط یک امر قانونی نیست؛ امتداد همان آیه قرآن است که می‌گوید: «وَعَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ»، یعنی معاشرت اجتماعی با زنان نیز باید بر اساس نیکی، احترام و حفظ منزلت باشد؛ حتی در تصویر، حتی در قاب دوربین، حتی در سکانس کوتاه یک سریال.

 

 

 

زن ایرانی، امتداد یک تاریخ و یک هویت است؛ نه امتداد یک قاب

زن ایرانی، میراث‌دار یک تاریخ پر افتخار و حامل هویتی است که ریشه در فرهنگ، دین و ارزش‌های ملی دارد؛ او هرگز نباید در قاب تصویر یا ابزار سرگرمی محدود شود. جامعه، به هویت او چشم دارد و هیچ رسانه‌ای نمی‌تواند با نمایش، لایک یا فروش، ارزش و کرامت او را معامله کند. توقیف آثار اخیر نه فقط واکنش قانونی، بلکه نشانه جدیت نظام فرهنگی کشور در حفاظت از شأن زن است؛ پیامی روشن که می‌گوید: زن، سرمایه انسانی و محور اخلاقی جامعه است و هیچکس اجازه ندارد این خط قرمز مقدس را نقض کند.