از «آزادیِ» زن غربی تا آمار «اسارتِ» تحمیل‌شده +عکس

به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» 

غرب سال‌هاست واژه‌ «آزادی» را چون پرچمی برافراشته تا خود را منجی زنان معرفی کند؛ اما پشت این شعار پرزرق‌وبرق، واقعیتی تلخ پنهان است. آمارهای جهانی فریاد می‌زنند که آنچه به نام آزادی عرضه می‌شود، چیزی جز اسارت مدرن نیست. زنانی که قرار بود آزاد باشند، امروز درگیر چرخه‌ای بی‌پایان از خشونت خانگی، آزار جنسی، قاچاق انسان، برده‌داری مدرن و تبعیض ساختاری هستند.

 

در همین راستا مقام معظم رهبری در فرمایشات روز گذشته خود در دیدار اقشار مختلف بانوان که به مناسبت فرارسیدن روز بزرگداشت مقام زن در حسینیه امام خمینی (ره) برگزار شد، «تخریب بنای خانواده» و ایجاد آسیب‌هایی همچون کودکان پدرنشناس، کاهش نسبت‌های خانوادگی، باندهای شکار دختران جوان و ترویج روزافزون بی‌بندوباری جنسی به نام آزادی را از گناهان بزرگ فرهنگ سرمایه‌داری در یکی دو قرن اخیر برشمردند و فرمودند: «سرمایه‌داری غرب با فریبکاری، اسم این حجم عظیم از کارهای خلاف را «آزادی» می‌گذارد و برای رواج آن حتی در کشور ما نیز از این عنوان استفاده می‌کنند درحالی‌که این آزادی نیست بلکه اسارت است.» نگاه کوتاهی به تازه‌ترین آمار و تخصصی‌ترین تحلیل‌های کمی و کیفی منابع جامعه‌شناسی و روان‌شناسی نیز دقیقاً موید این بیانات است. در این گزارش تنها چند مقاله و گزارش جهت پرده‌برداری از «آزادی» ای که در دل خود استثمار جنسی و برده‌داری مدرن می‌پروراند را مرور می‌کنیم.

۲۵ سال بدون کاهش خشونت

در تازه‌ترین گزارش (۲۵ نوامبر۲۰۲۵) سازمان بهداشت جهانی (WHO) که به مناسبت روز جهانی منع خشونت علیه زنان منتشر شده، آمده است که: «با وجود شواهد فزاینده درباره راهبردهای مؤثر برای پیشگیری از خشونت علیه زنان، آمار هشدار می‌دهد که بودجه این ابتکارات در حال کاهش است؛ درست در زمانی که بحران‌های انسانی، تحولات فناورانه و افزایش نابرابری‌های اجتماعی-اقتصادی، خطرات بیشتری را برای میلیون‌ها زن و دختر ایجاد می‌کنند.» گزارش مذکور نشان می‌دهد که در ۲۵ سال گذشته تقریباً هیچ پیشرفت چشمگیری در کاهش خشونت جنسی علیه زنان رخ نداده است.۲۵ سال تلاش برای حفظ ظاهر جذاب آزادی سن کمی نیست.

 

تاریخ سال‌های دور را در خود ثبت کرده و به گواه آن می‌توان روزهای فریاد زدن زنان اروپا و امریکا را در طلب freedom is not free به یاد آورد. شاید این روزها سر و کله زدن با معنای «خشونت» کاری ساده نباشد. بد نیست با تعریف امروزی آن نیز با مراجعه به منابع جهانی آشنا شویم: سازمان جهانی بهداشت (WHO): در World Report on Violence and Health خشونت را چنین تعریف می‌کند: «استفاده عمدی از زور یا قدرت، تهدید یا واقعی، علیه خود، دیگری یا یک گروه/اجتماع، که منجر به یا احتمالاً منجر به آسیب جسمی، مرگ، آسیب روانی، رشد ناقص یا محرومیت شود.»سازمان ملل متحد (UN) هم در تعریف خشونت علیه زنان آورده است: «هر عمل خشونت جنسیت‌محور که منجر به یا احتمالاً منجر به آسیب جسمی، جنسی یا روانی به زنان شود، شامل تهدید به چنین اعمالی، اجبار یا محرومیت خودسرانه از آزادی، چه در زندگی عمومی و چه خصوصی.»

 

 

 

 

بدنی که فقط شیء است

نشریه علمی و روان‌شناسی دانشگاه نیویورک (OPUS)، طی  گزارشی در سال ۲۰۱۳ منتشر کرد: «هر روز در ایالات متحده، زنان با اشکال گوناگونی از ستم و تبعیض جنسیتی مواجه می‌شوند. این نمونه‌ها طیفی گسترده دارند؛ از شوخی‌های جنسیت زده‌ایی که در گذر گفته می‌شوند تا آزار و اذیت جنسی، اجبار، خشونت جسمی، تجاوز و حتی قتل. ممکن است یک شوخی جنسیت زده و یک عمل خشونت جنسی به‌عنوان دو رویداد کاملاً متفاوت و بی‌ارتباط تلقی شوند، اما در واقع به هم مرتبط‌اند. این دو رفتار به‌واسطهٔ حضور ابژه‌سازی جنسی به هم پیوند می‌خورند.

 

ابژه‌سازی جنسی زنان، که در فرهنگ آمریکا رایج و اغلب پذیرفته‌شده است، یکی از عوامل محرک و تداوم‌بخش ستم جنسیتی، تبعیض نظام‌مند، آزار جنسی و خشونت علیه زنان به شمار می‌رود.به گفتهٔ دکتر مارگارت چان، مدیرکل سازمان جهانی بهداشت، تحلیل داده‌های جهانی نتایج نگران‌کننده‌ای را آشکار می‌کند که نشان می‌دهد شیوع خشونت علیه زنان یک اپیدمی سلامت جهانی است.ابژه‌سازی جنسی زمانی رخ می‌دهد که بدن زن، بخش‌های بدن یا کارکردهای جنسی او از کلیت وجودی و پیچیده‌اش جدا شده و صرفاً به‌عنوان اشیایی برای نگاه کردن، میل ورزیدن یا لمس کردن در نظر گرفته می‌شوند. هنگامی که زن ابژه‌سازی جنسی می‌شود، ارزش بدن یا بخش‌های بدن او مستقیماً با ظاهر فیزیکی یا کارکرد جنسی بالقوه‌اش سنجیده می‌شود و گویی تنها برای استفاده یا مصرف دیگران وجود دارد.»

حقیقتی از برده داری مدرن

در سال ۲۰۲۱ هم به اعتراف ILO (سازمان جهانی کار) : «۵۰ میلیون نفر در جهان در برده‌داری مدرن زندگی می‌کردند. از این تعداد، ۲۸ میلیون نفر درگیر کار اجباری و ۲۲ میلیون نفر درگیر ازدواج اجباری بودند. متأسفانه، تعداد افراد درگیر برده‌داری مدرن در پنج سال گذشته به طور قابل‌توجهی افزایش‌یافته است. در سال ۲۰۲۱، ۱۰ میلیون نفر بیشتر در مقایسه با برآوردهای جهانی سال ۲۰۱۶ در برده‌داری مدرن بودند.»در حالی که به  world count هم اینطور اعلام کرد که « ۴.۸ میلیون نفر در دنیا در استثمار جنسی اجباری به سر می‌برند.» اضافه‌کردن این نکته هم خالی‌ از لطف نیست که بدانیم همین سایت معتبر جهانی، «قاچاق انسان» را بعد از «جعل و تقلب» و «قاچاق مواد مخدر» سومین منبع سودآور جهان عنوان می‌کند.

زنان ۶۵ درصد قربانیان قاچاق انسان در جهان

طی گزارشی از UN Women که در سال ۲۰۲۲ منتشر شده است: «زنان و دختران ۶۵ درصد از کل قربانیان قاچاق انسان در جهان را تشکیل می‌دهند. بیش از ۹۰ درصد از قربانیان زن شناسایی‌شده برای هدف بهره‌کشی جنسی قاچاق می‌شوند. تغییر سبک زندگی زنان و دختران از آغاز همه‌گیری کووید–۱۹ و روی‌آوردن آن‌ها به اینترنت برای کار، آموزش و فعالیت‌های اجتماعی، فرصت‌های تازه‌ای برای جذب، کنترل و بهره‌کشی ایجاد کرده است. بااین‌حال، افزایش استفاده از فناوری، امکان‌هایی مثل بررسی روش‌هایی مانند پیشنهادهای شغلی فریبنده را نیز فراهم کرده است.»

 

 

 

 

زنان ۹۱% آزاردیدگان از بهره‌کشی جنسی

گزارش دیگری از UNODC مربوط به سال ۲۰۲۲ است اذعان دارد که ۹۱% از افرادی که برای بهره‌کشی جنسی آزار دیدند، زنان بوده‌اند. در بخش دیگر این گزارش هم آمده است که رایج‌ترین شکل قاچاق انسان (۷۹٪)، استثمار جنسی است که قربانیان آن عمدتاً زنان و دختران هستند. جالب آن‌که در ۳۰٪ کشورهایی که اطلاعات جنسیتی قاچاقچیان را ارائه کرده‌اند، زنان بیشترین سهم قاچاقچیان را دارند؛ در برخی مناطق جهان، «زنان قاچاقچی زنان» یک هنجار است.

 

 

واژه‌ «آزادی» در غرب بیش از آنکه یک مفهوم واقعی و زیسته باشد، به ابزاری تبلیغاتی و مصرفی بدل شده است. سرمایه‌داری غربی با بهره‌گیری از رسانه‌ها و گفتمان‌های سیاسی، آزادی را به کالایی نمادین تبدیل کرده که کارکرد اصلی‌اش پوشاندن تناقض‌ها و بحران‌های اجتماعی است. در واقع، آزادی در این چارچوب به‌جای آنکه به معنای رهایی زنان از خشونت، تبعیض و استثمار باشد، به برند سیاسی و فرهنگی بدل شده تا مشروعیت نظام سرمایه‌داری را تقویت کند. این واژه در عمل، بیشتر برای بازاریابی ارزش‌های غربی و نفوذ فرهنگی در جوامع دیگر استفاده می‌شود تا برای تحقق عدالت اجتماعی.آنچه غرب «آزادی» می‌نامد، در واقع شکل‌های جدیدی از اسارت مدرن است؛ اسارتی که در قالب خشونت خانگی، آزار جنسی، قاچاق انسان، برده‌داری مدرن و تبعیض ساختاری خود را نشان می‌دهد.

 

آمارهای جهانی آشکار می‌سازند که زنان در جوامع غربی نه‌تنها از آزادی واقعی برخوردار نیستند، بلکه در چرخه‌ای بی‌پایان از بهره‌کشی و ناامنی گرفتارند. بنابراین، آزادیِ ادعایی چیزی جز زنجیری طلایی نیست؛ زنجیری که در ظاهر می‌درخشد اما در عمل، زنان را در قفس‌های نوین نگه می‌دارد. این گزارش نشان داد که شعار آزادی، بیش از آنکه واقعیت باشد، دروغی بزرگ و فریبکارانه است که باید افشا شود.