به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان
چرا اوباما برنده نوبل صلح شد، اما ترامپ نه؟ جایزه نوبل صلح هرگز به دونالد ترامپ اعطا نشد، زیرا او در چارچوب سیاستهای متعارف و نرم‌افزارانه غرب حرکت نمی‌کرد. ترامپ در زمین «تهدید» بازی می‌کرد نه در زمین «نفوذ». او بارها با افتخار اعلام کرده بود که «هفت جنگ را پایان داده‌ام و رئیس‌جمهور صلح هستم»، اما هر اندازه کوشید، نتوانست نظر کمیته نوبل را جلب کند.
در مقابل، باراک اوباما تنها در سال نخست ریاست‌جمهوری‌اش برنده این جایزه شد، زیرا نماد سیاست لبخند، گفت‌وگو و گسترش نفوذ فرهنگی غرب بود. کمیته نوبل که در نروژ مستقر است و به‌طور تاریخی همسو با جریان‌های دمکرات و سیاستهای اتحادیه اروپا، صلح به سبک ترامپ را با معیارهای خود سازگار نمی‌دید.
درواقع، نوبل صلح همواره ابزاری برای پیشبرد «سیاست نرم غرب» بوده است؛ جایزه‌ای برای کسانی که با لبخند، مسیر سلطه را هموار می‌کنند، نه آنان که با صراحت و تهدید سخن می‌گویند. از این منظر، اوباما شایسته نوبل شناخته شد، چون صلحش در خدمت نظم غربی بود؛ و ترامپ کنار گذاشته شد، زیرا صلح او تهدیدی برای همان نظم تلقی می‌شد.
سربازان آمریکایی در صف دریافت غذای رایگان
در آمریکا که بودجه نظامی‌اش از مجموع چندین کشور جهان بیشتر است، سربازان در صف دریافت غذای رایگان می‌ایستند.
پس از تعطیلی اخیر دولت آمریکا و توقف موقت پرداخت حقوق‌ها، هزاران نظامی آمریکایی و خانواده‌هایشان با بحران معیشتی روبه‌رو شده‌اند. بسیاری از آنان نمی‌دانند حقوق بعدی‌شان چه زمانی پرداخت می‌شود و برای گذران زندگی به بانک‌های غذایی پناه برده‌اند.
تارنمای اخبار فدرال آمریکا گزارش داده که حدود ۷۲ درصد از خانواده‌های نظامیان آمریکایی می‌گویند بیش از هر چیز از تأخیر در دریافت حقوق ماهانه بیم دارند. همچنین حدود ۳۰ درصد از خانواده‌های نظامیان آمریکایی مجبورند برای تأمین مخارج ضروری وام بگیرند، درحالی‌که ۳۶ درصد نگرانند که خدمات درمانی آنان دچار وقفه یا اختلال شود. در این میان ۲۳ درصد از نظامیان هم گفته‌اند که ناچارند برای تأمین غذا به بانک‌های غذایی مراجعه کنند. سازمان‌های خیریه محلی تأیید کرده‌اند که تنها در هفته گذشته در برخی شهرها مراجعه خانواده‌های نظامیان به مراکز توزیع غذا تا ۴۰ درصد افزایش یافته است.
ارتش پاکستان به غزه اعزام می‌شود؟
در سایه طرح ۲۰ ماده‌ای ترامپ برای غزه، زمزمه اعزام ارتش پاکستان به نوار غزه به‌عنوان نیروهای نظارتی موجی از واکنش‌ها را در این کشور برانگیخته است. منتقدان این ابتکار را پوششی برای مهار مقاومت و تحقق رؤیای «اسرائیل بزرگ» می‌دانند.
نخبگان سیاسی و دانشگاهی پاکستان، کشوری که رژیم صهیونیستی را به رسمیت نشناخته می‌گویند اسلام‌آباد نباید ابزار پروژه‌های ژئوپلیتیکی آمریکا شود. ارتش پاکستان که پیش‌تر (۲۰۱۵) از حضور در ائتلاف غربی- عربی علیه یمن خودداری کرده بود این بار ظاهراً برای ایفای نقش فعال در طرح ترامپ تمایل نشان داده است؛ طرحی که منتقدان آن را تلاشی برای تبدیل غزه به منطقه‌ای نئولیبرالی و فاقد روح مقاومت می‌دانند.
در پس این نزدیکی، معامله‌های اقتصادی و نظامی نیز وجود دارد ازجمله قرارداد ۵۰۰ میلیون دلاری صادرات عناصر خاکی کمیاب پاکستان به آمریکا و مذاکرات درباره احداث بندر نظامی در بلوچستان که همگی نشانه‌های آشکاری از چرخش سیاست اسلام‌آباد به‌سوی واشنگتن است.
