به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از مهر
در سال‌های اخیر الگویی تکراری که در خاورمیانه دیده می‌شود، تبدیل مذاکره به پوشش ترور و حمله است. اسرائیل از پیشنهادهای دیپلماتیک برای ردیابی و ضربه زدن استفاده می‌کند. در این میان شاباک و موساد نقش اصلی دارند. ترامپ هم حمایت می‌کند.
پنج الگوی عملیاتی تبدیل شدن مذاکره به ابزار ترور
اول، وعده عدم حمله به بیروت توسط هوکشتاین نماینده آمریکا سپس ترور فواد شکر در ضاحیه جنوبی. شکر فرمانده ارشد حزب‌الله بود. حمله در ۳۰ جولای ۲۰۲۴ رخ داد. اسرائیل او را مسئول حمله به مجدل شمس دانست.
دوم، پیشنهاد آتش‌بس ۲۱ روزه به حزب الله: سید حسن نصرالله موافقت کرد اما بلافاصله ترور شد. حمله هوایی در ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۴ در بیروت رخ داد. سید حسن نصرالله ترور شد. وزیر خارجه لبنان گفت سید حسن نصرالله چند روز قبل با آتش بس موافقت کرده بود. اسرائیل از مذاکره برای ردیابی استفاده کرد.
سوم، آزادی عیدان الکساندر آمریکایی. این رویداد به ردیابی و ترور محمد سنوار رهبر نظامی حماس منجر شد. اسرائیل از اطلاعات آزادی گروگان برای هدف‌گیری بهره برد.
چهارم، مذاکره ایران و آمریکا در مورد برنامه هسته‌ای در چند مرحله برگزار شد. اما سپس حمله اسرائیل به تأسیسات هسته‌ای ایران رخ داد. در ژوئن ۲۰۲۵، اسرائیل عملیات ترور و تجاوز در ایران را آغاز کرد. در ادامه آمریکا نیز به تاسیسات هسته‌ای ایران حمله کرد.
پنجم، پیشنهاد ترامپ به حماس. اعضای دفتر سیاسی حماس در دوحه جمع شدند. هدف، بحث درباره آتش‌بس پیشنهادی ترامپ بود. حمله هوایی اسرائیل رخ داد. خلیل الحیه هدف اصلی بود. الحیه مقام ارشد حماس است. ترامپ دو روز قبل هشدار داد و گفت اسرائیل پیشنهاد آتش بس را پذیرفته و حماس باید بپذیرد.
در تحلیل این الگو، اسرائیل مذاکره را به عنوان تله‌ای استراتژیک می‌بیند که هوشیاری طرف مقابل را کاهش می‌دهد.
دونالد ترامپ در این استراتژی نقش محوری ایفا می‌کند. او با اظهارات تند مانند «آخرین هشدار» به حماس، سیگنال حمله را ارسال می‌کند و پیشنهادهایش را با نتانیاهو هماهنگ می‌سازد.
نتانیاهو و ترامپ کاملاً هماهنگ هستند و ترامپ اغلب به عنوان میانجی ظاهر می‌شود تا فشار بر مخالفان افزایش یابد و زمینه برای عملیات فراهم شود.
مذاکره به اسم رمز ترور تبدیل شده است. اسرائیل از دیپلماسی برای ضربه زدن بهره می‌برد و این الگو در پنج مورد تکرار شده است. این استراتژی که بر فریب استوار است، همچنان ادامه دارد و اعتماد به فرآیندهای دیپلماتیک را نابود کرده است.
