به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از فارس،
در اسلام، مسئله جاسوسی و خیانت به کشور اسلامی یکی از موضوعات حساس و مهم است که از نظر فقهی و شرعی به دقت مورد بررسی قرار گرفته است. جاسوسی، به معنای انتقال اطلاعات محرمانه و حیاتی کشور به دشمنان، می‌تواند تبعات امنیتی و اجتماعی بسیار خطرناکی داشته باشد.
اما در فقه اسلامی، حکم این عمل بسته به میزان ضرر و نوع خیانت متفاوت است و همواره ملاک، شدت ضرر و تهدیدی است که این عمل برای جامعه و نظام اسلامی ایجاد می‌کند.از این رو، در استفتای پیش رو، آیت‌الله مکارم شیرازی به بررسی حکم محارب بودن جاسوسانی می‌پردازد که متن سوال و جواب به شرح ذیل است:
سوال:جاسوسانی که اطّلاعات نظامی یا غیرنظامی کشور اسلامی را با علم و آگاهی، در اختیار دشمن می گذارند و در این رابطه گاهی در کشورهای بیگانه آموزش‌هایی دیده اند و در مقابل آن مبلغی هم دریافت می کنند یا بدون پاداش این کار را انجام می دهند چه حکمی دارند، آیا محاربند؟
پاسخ:اطلاق عنوان محارب بر جاسوس مشکل است، زیرا در تعریف آن اموری در فتاوا و روایات آمده است که بر جاسوس تطبیق نمی کند ولی مواردی از جاسوسی پیدا می شود که از محاربه نیز شدیدتر است.به طور کلّی جاسوسی را باید مطابق محتوای آن تقسیم کرد هرگاه مربوط به اخباری بوده باشد که پایه های احکام اسلامی یا حکومت اسلامی را متزلزل سازد و یا جان مسلمانان را به وسیله آن به خطر می اندازد مسلّماً محکوم به اعدام است.
همچنین اگر اخبار او سبب گسترش فساد در مقیاس وسیعی شود به طوری که عنوان مفسد فی الارض به معنای قطعی اش بر او صادق شود، نیز محکوم به اعدام است. ولی اگر در موضوعات کوچکتری باشد که هیچ یک از مسایل فوق در آن نیست، مثل این که اطّلاعات غیر مهم و خالی از خطر عمده، در اختیار بیگانگان بگذارد در این صورت مشمول قانون تعزیرات است و مقدار تعزیر تناسب با میزان ضرر جاسوسی او است.
