به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت»
به گزارش راه دانا؛ بیست و هشتم ژوئن در تقویم جهانی به‌عنوان روز مبارزه با سلاح‌های شیمیایی و میکروبی نام‌گذاری شده، اما برای ملت ایران، این روز تنها یک مناسبت تقویمی نیست؛ بلکه بازخوانی زخمی است که هنوز التیام نیافته است.
از سردشت تا سومار، از فاو تا شلمچه، صدها هزار نفر از مردم و رزمندگان این سرزمین هنوز با آثار مرگ خاموشی دست و پنجه نرم می‌کنند که غرب آن را به صدام هدیه داد.
اما آنچه امروز این مناسبت را بیش از همیشه به موضوعی حیاتی بدل می‌کند، احتمال بازگشت تهدیدات بیولوژیک و شیمیایی در بحبوحه جنگ تمام‌عیار میان ایران و رژیم صهیونیستی است.
در جنگ ۱۲روزه اخیر، که با واکنش قاطع جمهوری اسلامی به تجاوزات مکرر صهیونیست‌ها رو به رو بود، بسیاری از تحلیلگران نظامی و امنیتی نسبت به رویکردهای پنهان تل‌آویو برای استفاده از جنگ‌افزارهای غیرمتعارف هشدار دادند.
اسرائیل؛ رژیمی که تعهد نمی‌دهد و قانون نمی‌پذیرد
رژیم صهیونیستی نه تنها عضو کنوانسیون منع سلاح‌های شیمیایی (CWC) و بیولوژیک (BWC) نیست، بلکه به‌صورت علنی سیاست «ابهام راهبردی» را در حوزه تسلیحات غیرمتعارف دنبال می‌کند. این رژیم با در اختیار داشتن زیرساخت‌های پیشرفته در زمینه جنگ‌های شیمیایی، میکروبی و اتمی، یکی از بزرگ‌ترین تهدیدات برای ثبات و امنیت منطقه‌ای و جهانی به‌شمار می‌رود.
اسرائیل بارها از فناوری‌های زیستی برای ترورهای خاموش استفاده کرده است. شهادت دانشمندان هسته‌ای ایران، هدف قرار گرفتن زیرساخت‌های غذایی و دارویی و فعالیت مشکوک در حوزه‌های نانو و ژنتیک همگی قرائنی هستند که نشان می‌دهند استفاده از تسلیحات زیستی برای این رژیم، نه یک احتمال، بلکه یک گزینه واقعی و اجرایی است.
جمهوری اسلامی ایران با تکیه بر توان دانش‌بنیان و نیروهای تخصصی حوزه دفاع زیستی، موفق شد از بروز فاجعه‌ای مشابه آنچه در جنگ تحمیلی اتفاق افتاد، جلوگیری کند.
این آمادگی امروز نتیجه عبرت از دیروز است؛ روزهایی که غرب از یک‌سو به صدام گاز خردل می‌فروخت و از سوی دیگر، ژست دفاع از حقوق بشر می‌گرفت.
سکوت بین‌المللی؛ خیانت مستمر علیه بشریت
عجیب نیست که امروز سازمان‌های مدعی حقوق بشر، نه تنها واکنشی به تهدیدات شیمیایی و میکروبی رژیم صهیونیستی نشان نمی‌دهند، بلکه هنوز هم حاضر به انتشار رسمی اسناد مربوط به فروش سلاح‌های شیمیایی به عراق در دهه ۱۹۸۰ نیستند. این سکوت، یک بی‌طرفی ساده نیست؛ بلکه هم‌دستی در جنایت علیه بشریت است.
سازمان منع سلاح‌های شیمیایی (OPCW) تاکنون کوچک‌ترین اقدام مؤثری علیه زرادخانه‌های صهیونیستی انجام نداده و حتی موضوع پیگیری حقوقی قربانیان ایرانی سلاح‌های شیمیایی نیز عملاً در گرداب بوروکراسی بین‌المللی رها شده است.
ایران؛ پرچمدار مقاومت انسانی و اخلاقی
با وجود همه این تهدیدات و مظلومیت‌ها، جمهوری اسلامی ایران همواره موضعی صریح، اخلاقی و انسانی داشته است. ایران نه‌تنها هیچ‌گاه سلاح شیمیایی تولید نکرده، بلکه استفاده از آن را حرام شرعی اعلام کرده و در تمامی کنوانسیون‌های جهانی مرتبط، فعالانه شرکت داشته است.
در مقابل، با تمام توان علمی و دفاعی خود، شبکه‌ای گسترده برای مقابله با تهدیدات زیستی و شیمیایی طراحی کرده تا نه‌تنها از ملت خود محافظت کند، بلکه بار دیگر نشان دهد جمهوری اسلامی ایران، در خط مقدم دفاع از کرامت انسان در برابر سلاح‌های غیرانسانی ایستاده است.
امروز، روز مطالبه‌گری است نه فقط یادآوری
امروز، ۸ تیر، فرصتی برای گرامیداشت نیست؛ بلکه روز فریاد زدن حقیقتی است که دهه‌هاست در هیاهوی سیاست‌های دوگانه دفن شده است. جهانی که از بمب‌های فسفری در غزه چشم می‌پوشد، قربانیان را فراموش می‌کند و به قاتلان جایزه صلح می‌دهد، صلاحیت قضاوت درباره «حقوق بشر» را ندارد.
امروز دیگر روز یادآوری صرف نیست، روز مطالبه‌گری است. باید فریاد زد که آنچه در جنگ ایران و عراق رخ داد، امروز با لباسی تازه در جنگ ایران و اسرائیل ممکن است تکرار شود؛ اگر سکوت کنیم.
رژیم صهیونیستی، بزرگ‌ترین تهدید زیستی منطقه است و جهان باید پیش از آن‌که دیر شود، در برابرش بایستد.
