به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از فارس ،
فارس، پایگاه خبری الجزیره قطر امروز سه شنبه در یادداشتی به قلم مصطفی فهمی با عنوان « فشارهای اقتصادی چگونه بر موضع ترامپ در مورد تشدید تنش بین اسرائیل و ایران تأثیر می‌گذارد؟» آورده است، منطقه خاورمیانه بار دیگر در مسیر افزایش تنش‌های پیچیده قرار گرفته است؛ تنش‌هایی که می‌توانند پیامدهای گسترده‌ای فراتر از مرزهای منطقه داشته باشند. اما در میانه این بحران، اقتصاد به‌عنوان عامل اصلی تصمیم‌گیری‌های سیاسی ایالات متحده، مانع ورود مستقیم این کشور به جنگ می‌شود.
تأثیر قیمت نفت و سوخت بر جامعه آمریکا
در این یادداشت آمده است: خاورمیانه حدود ۲۶ درصد از تولید نفت جهان را در اختیار دارد و گذرگاه استراتژیک هرمز محل عبور بیش از ۳۰ درصد تجارت نفتی دریایی است. هرگونه اختلال در این منطقه، موجب افزایش شدید قیمت نفت و بنزین می‌شود؛ چیزی که به‌طور مستقیم به افزایش هزینه‌های زندگی مردم آمریکا منجر می‌شود.با وجود کاهش واردات نفت آمریکا از خلیج فارس به حدود ۵۰۰ هزار بشکه در روز، بازار جهانی نفت تعیین‌کننده قیمت سوخت در داخل آمریکاست. این موضوع باعث شده قیمت هر گالن بنزین در برخی ایالت‌ها مانند کالیفرنیا به نزدیک ۵ دلار برسد و حتی با افزایش قیمت نفت به بالای ۱۰۰ دلار، این رقم تا ۶ دلار نیز افزایش یابد. فشار مالی بر خانواده‌ها و خشم عمومی از این موضوع می‌تواند به چالش‌های سیاسی جدی برای دولت ترامپ تبدیل شود.
اختلال در زنجیره تأمین و افزایش هزینه کالاها
به عقیده نویسنده، در صورت تشدید جنگ بین ایران و اسرائیل، راه‌های حیاتی تجارت جهانی مانند دریای سرخ و تنگه باب‌المندب که حدود ۳۰ درصد تجارت کانتینری مرتبط با کانال سوئز را در خود جای داده‌اند، دچار اختلال خواهند شد. این وضعیت منجر به افزایش هزینه واردات و تورم جهانی می‌شود که تاثیر مستقیمی بر اقتصاد شکننده آمریکا خواهد داشت.
فشارهای اقتصادی بر اقتصاد آمریکا و جامعه
فهمی تاکید کرد، آمریکا در شرایطی وارد این بحران می‌شود که با نرخ بالای تورم، بدهی‌های کلان و کندی رشد اقتصادی مواجه است. وقوع جنگ گسترده، هزینه‌های نظامی و مالی دولت را به شدت افزایش می‌دهد؛ هزینه‌هایی که عمدتاً به دوش مالیات‌دهندگان و مصرف‌کنندگان آمریکایی خواهد افتاد.به نوشته الجزیره، با بدهی عمومی بیش از ۳۶ تریلیون دلار و کسری بودجه بالای یک تریلیون دلار، دولت آمریکا امکان زیادی برای تامین مالی جنگ ندارد بدون اینکه فشار بیشتری بر اقتصاد وارد شود. هزینه‌های بالای بهره بدهی و احتمال افزایش مالیات یا کاهش خدمات عمومی مانند آموزش و بهداشت، همه به ناخرسندی مردم دامن می‌زند.
.png)
رکود تورمی؛ تهدیدی جدی پیش روی آمریکا
نویسنده معتقد است، با افزایش قیمت‌ها و کاهش رشد اقتصادی، آمریکا ممکن است وارد دوره‌ای از «رکود تورمی» شود؛ وضعیتی که در آن همزمان تورم بالا و رشد منفی وجود دارد. در چنین شرایطی، سیاست‌های پولی برای مهار تورم با افزایش نرخ بهره می‌تواند رشد اقتصادی را بیشتر کند کند کند و فشار بر مردم بیشتر شود.
افزایش نرخ بهره؛ مالیاتی پنهان برای مردم
در ادامه یادداشت آمده است، افزایش نرخ بهره برای مقابله با تورم، هزینه‌های وام مسکن، کارت‌های اعتباری و وام‌های دانشجویی را بالا می‌برد و فشار مالی بر خانوارهای آمریکایی، به‌خصوص طبقه متوسط و پایین را افزایش می‌دهد. شرکت‌های کوچک و متوسط نیز در تأمین مالی با مشکل مواجه می‌شوند و اشتغال کاهش می‌یابد.
آیا فشارهای اقتصادی، دولت آمریکا را مجبور به عدم ورود به جنگ می‌کند؟
در ادامه یادداشت نویسنده تاکید می‌کند، تجربه جنگ تجاری سال گذشته نشان داد که فشارهای اقتصادی داخلی، قوی‌تر از فشارهای سیاسی یا دیپلماتیک، می‌تواند تصمیمات دولت آمریکا را تغییر دهد. افزایش هزینه‌های بنزین، کاهش قدرت خرید و نگرانی از تورم و بدهی، به‌ویژه در ایالاتی که پایگاه انتخاباتی ترامپ هستند، به مخالفت عمومی علیه دخالت نظامی دامن می‌زند.در داخل حزب جمهوری‌خواه نیز شکاف بین طرفداران تشدید تنش و گروه‌های معتدل‌تر که نگران پیامدهای اقتصادی هستند، افزایش یافته است. فشار بخش خصوصی و بازارهای مالی برای جلوگیری از درگیری نظامی گسترده، روز به روز بیشتر می‌شود.نویسنده در پایان تاکید کرد: آمریکا امروز بیش از هر زمان دیگری در معرض محدودیت‌های اقتصادی قرار دارد که عملاً امکان ورود به جنگ مستقیم با ایران یا اسرائیل را محدود می‌کند. افزایش قیمت نفت، فشار بر سبد مصرف خانواده‌ها، تورم وارداتی، بدهی‌های عظیم و رکود احتمالی، همگی دست به دست هم داده‌اند تا واشنگتن را به بازنگری جدی در سیاست‌های خارجی‌اش وادار کنند.بنابراین، به نظر می‌رسد تصمیم‌گیرندگان آمریکایی، بیشتر از هر عامل نظامی یا ژئوپلیتیکی، تحت تاثیر واقعیت‌های اقتصادی و فشارهای داخلی، از ورود به یک جنگ تمام‌عیار در خاورمیانه پرهیز خواهند کرد.
