به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از خبرگزاری تسنیم
یکی از سفرنامه‌های منتشرشده در دهه اخیر کتاب «تا دستبوسی خدا» نوشته سید‌محمود جوادی است که روایت نخستین سفر حج نویسنده در سال 1379 است، که همان سال به‌صورت پاورقی در روزنامه جام جم منتشر شد، اما انتشار آن به‌صورت کتاب، به‌دلیل مفقود شدن نسخه‌های دست‌نویس نویسنده سال‌ها به تعویق افتاد، تا اینکه چاپ نخست کتاب در سال 95 از سوی انتشارات سوره مهر روانه بازار نشر شد.
«تا دستبوسی خدا» سفرنامه‌ای است همراه با اعمال و مناسک حج، در واقعی نوعی کتاب شسته‌ورفته درباره حج و اعمال آن است. تسلط نویسنده به زبان عربی موجب شده است اتفاقات جذابی نیز در طول سفر برای وی رخ دهد که خواندن آنها خالی از لطف نیست.
نگارنده در وصف مکان و احوال حجاج بیت‌الله الحرام در این کتاب سعی در تداعی تصویر داشته است به نحوی که مخاطب در مواجهه با آن با تجسم شرایط و اوضاعی که جوادی آن را وصف کرده است خود را در آن فضا احساس کند و به این واسطه می‌توان گفت که این سفرنامه قابلیت زیادی برای اقتباس نمایشی و تصویری دارد.
در بخشی از این سفرنامه نگارنده به توصیف درهای مسجدالنبی پرداخته و تاریخچه‌ای از هر نام‌گذاری را بیان کرده است، در این قسمت می‌خوانیم: «مشاهده گنبد سبز مسجدالنبی (القبة الخضراء) حال همه را دگرگون می‌کند و خستگی سفر را از جان و تن ما پاک می‌کند. با این حال قبرستان بقیع و قبرهای رها شده زیر آفتاب مدینه غم غربت را چون آب داغی بر رگهای‌مان جاری می‌سازد.
مسجدالنبی
پیش از آنکه فضای داخل مسجدالنبی را توضیح بدهم، خوب است نکاتی را درباره درهای این مسجد ذکر کنم مسجدالنبی پنج در مشهور دارد. باب‌السلام و باب‌الرحمه در ضلع غربی آن و باب‌البقیع، باب جبرئیل و باب‌النساء در ضلع شرقی آن قرار دارد. این سه در رو به قبرستان بقیع باز می‌شوند. اما درهای شمالی مسجد که باب مجیدی و باب توسل نام دارند اکنون در قسمت توسعه یافته حرم قرار گرفته است.
دلیل نام‌گذاری باب‌الرحمه این است که روزی شخصی از این در وارد مسجد می‌شود و برای بارش باران دعا می‌کند دعای او مستجاب می‌شود و بارش باران تا هفت روز ادامه می‌یابد. بعد همان شخص دوباره از همان در به مسجد می‌آید و برای قطع شدن باران دعا می‌کند نام دیگر باب‌الرحمه باب عاتکه است.
باب جبرئیل که در ضلع شرقی مسجد قرار دارد، زمانی به باب‌النبی معروف بود. روایت کرده‌اند زمانی رسول خدا(ص) در آن نقطه کنار آن در با جبرئیل امین ملاقات نموده و باهم سخن گفته‌اند. از این رو این در را باب جبرئیل نامیده‌اند.
باب‌السلام در ضلع غربی مسجد قرار دارد و از درهای اصلی مسجد از روز نخست بنای مسجدالنبی است.
باب النساء یکی دیگر از درهای مهم مسجدالنبی است که در کنار باب جبرئیل در ضلع شرقی مسجد قرار دارد. این در محل ورود و خروج زنان به داخل مسجد بود و در زمان توسعه مسجد ساخته شد.
حال که درباره درهای مسجد نکاتی را مطرح کردم بد نیست اشاره‌ای هم به مناره‌های مسجدالنبی بکنم. بنای نخست مسجد و توسعه های بعدی آن تا زمان ولید بن عبدالملک، خلیفه اموی، هیچ گونه مناره‌ای را در مسجد نشان نمی‌دهد در توسعه زمان ولید، چهار مناره بر چهار گوشه مسجدالنبی ساخته شد. این مناره‌ها در گذر زمان جای خود را به مناره‌های بزرگتر و مستحکم‌تری داده است. مناره‌های جدید به دست سلطان قایتبای ساخته شد که در توسعه جدید برخی از آنها از میان رفته و برخی باقی مانده است. بعدها مناره‌های جدیدی نیز برای مسجد ساخته شد. چهار مناره اصلی مسجد عبارت‌اند از مناره‌های سلیمانیه و مجیدیه که در دو سوی ضلع شمالی قرار گرفته ـ این دو مناره اکنون در وسط مسجد توسعه یافته قرار دارند ـ و مناره‌های قایتبای و باب السلام که در دو سوی ضلع جنوبی (قبله) قرار دارد.
در حال حاضر، شش مناره دیگر نیز به آنها افزوده شده است که معماری شان با معماری مناره‌های چهارگانه‌ای که ذکر شد، متفاوت است.»
