به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از جوان ،
وضعیت استقلال حکایت افرادی است که با جیب خالی پز می‌دهند. برگزاری نشست خبری برای سخنگوی باشگاه استقلال همانقدر عجیب بود که انتخاب سخنگو برای باشگاه.
اما به هرحال هم سخنگو انتخاب شد و هم اولین نشست خبری‌اش را برگزار کرد. فارغ از همه مسائل جانبی، پاسخ‌های خانم سخنگو در نشست خبری نه‌تنها حواشی استقلال را کاهش نداد، بلکه او در صحبت‌هایش با تمام قوا سعی در لاپوشانی اختلافات موجود داشت.
از نظر او هر مدیری حق دارد نظر شخصی‌اش را بگوید: «استفاده نکردن از توئیتر جای تعجب دارد، هیئت‌مدیره خواهان همکاری با مجتبی جباری است و همزمان مذاکره با گزینه‌های خارجی پیگیری می‌شود، اختلاف‌نظر با اختلاف داشتن فرق دارد، مطالبه هواداران باید بستن یک تیم قوی باشد، نه اینکه چه مربی روی نیمکت می‌نشیند و از همه مهم‌تر اینکه وضعیت استقلال خیلی وخیم نیست!»
اینها گلچینی از اظهارات ضدونقیض سخنگوی تازه‌کاری است که از حوزه سیاست به سمت ورزش تغیر مسیر داده و امیدوار است با حضور در یکی از باشگاه‌های پرطرفدار فوتبال ایران ره ۱۰۰ ساله را یک شبه طی کند. افراد می‌آیند و می‌روند و مهم باشگاه ریشه‌دار است و هوادارانش که می‌مانند و از اینکه استقلال به محله بروبیا و پله ترقی و کسب شهرت برخی‌ها تبدیل شده، ناراضی‌اند.
واقعاً عجیب است که دو، سه روز بعد از انتخاب سخنگو، واقعیت‌ها وارونه جلوه داده می‌شوند، به‌ویژه واقعیت‌هایی که به گوش همه رسیده و آنقدر در فضای مجازی دست به دست شده که جای هیچ تکذیبی را باقی نگذاشته است.
اسدی، عضو هیئت‌مدیره در فایل صوتی منتشر شده از او صراحتاً تصمیمات باشگاه را زیر سؤال می‌برد و تأکید می‌کند تجربه و مقام او قابل مقایسه با نفرات قبلی و فعلی نیست. واکنش توئیتری رئیس هیئت‌مدیره در جواب اسدی، اختلاف فاحش بین اعضای هیئت‌مدیره را عیان ساخت. این تنها یکی از موارد اختلافات موجود است و بازی با کلمات ترفند مناسبی برای کتمان واقعیت‌ها نیست.
ضمن اینکه دیگر باید چه فاجعه‌ای رخ دهد تا وخامت اوضاع را درک کنید. گویا رفع شدن خطر سقوط به دسته پایین‌تر از نظر مدیران خودش نوعی موفقیت است، وگرنه برای تیمی که همچنان به قهرمانی‌اش در آسیا افتخار می‌کند، حذف از لیگ نخبگان، سقوط آزاد در لیگ‌برتر، تغییرات مکرر مدیریتی و کادرفنی به خدمت گرفتن بازیکنان خارجی بی‌کیفیت، باخت به تیم‌های بالای جدولی (تراکتور، سپاهان، پرسپولیس) و حتی ته‌جدولی و حسرت به دل ماندن بوژوویچ برای کسب یک پیروزی، گوشه‌ای از این وخامت است.
استقلال یکی از قطب‌های فوتبال ایران بوده و هست و مدیرانش باید کفایت و لیاقت پذیرش مسئولیت‌های بزرگ در این تیم را داشته باشند. شما که داعیه حرفه‌ای‌گری دارید و دربه‌در به دنبال انتخاب سرمربی خارجی هستید، چطور می‌گویید هر مدیری حق دارد نظر شخصی‌اش را بگوید؟! مگر استقلال ملک شخصی افراد است که هر زمان اراده کردند درموردش نظر شخصی بدهند و با احساسات میلیون‌ها هوادار بازی کنند؟
با همین تفکر، اظهارنظرها و تصمیمات شخصی است که میلیاردها تومان از بودجه بیت‌المال در حوزه فوتبال به باد رفته و کسی هم پاسخگو نبوده است. همین تفکر باعث شده باشگاه‌هایی، چون استقلال به خیریه‌های میلیونرساز تبدیل شوند، آن هم با پول مردم، حرف‌ها و مصاحبه‌هایتان چیزی جز حاشیه و تشدید بحران به همراه ندارد. پس در این چند هفته باقی مانده و تا برگزاری دیدارهای جام‌حذفی، سکوت بهترین راهکاری است که اعضای باشگاه استقلال باید آن را سرلوحه کار خود قرار دهند تا شاید حداقل فصل با یک جام قهرمانی به پایان برسد.
