به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت»
اما چرا؟ این مخالفت یک منطق با‌اهمیت دارد؛ همان دلیلی که یک‌بار به‌خاطر آن در مذاکره با آمریکا همراهی کردند.
اجازه دهید به گذشته برگردیم. سال‌ها پیش وقتی بحث مذاکره در دولت وقت مطرح شد، رهبرانقلاب یک جمله تاریخی دارند. فرمودند که به مذاکره خوش‌بین نیستم، اما اجازه دادند تیم مذاکره‌کننده با منطق و مدل خودش عمل کند؛ با همان مدل دیپلماتیک و همان زبان دنیا و حتی همان خنده‌ها و قدم‌زدن‌ها و... .
اینکه چه میزان برجام مطابق خط قرمزهای رهبری انقلاب پیش رفت، مسئله دیگری است، اما اصل موضوع این است که مذاکره در سایه همراهی رهبری انقلاب پیش رفت. بااین حال، ثمره‌اش چه شد؟ طرف مذاکره که در طول چانه‌زنی‌های دیپلماتیک هم زورگو بود و هم زیاده‌خواهی داشت و هم نتیجه نهایی را به نفع خودش رقم زده بود، در عمل به همان تعهد حداقلی نیز پایبند نماند و زیر توافقنامه زد و عهد‌شکنی کرد و از این قلدری نیز هیچ‌گاه پشیمان نشد.
امروز از آن ماجرا چند‌سالی گذشته و حالا همراهی رهبر انقلاب به مخالفت صریح و روشن تبدیل شده است. اما چرا؟
یک روز با مذاکره موافقت کردند برای رشد جامعه و امروز مخالفت کردند برای تثبیت همان رشد عمومی.
آن‌روز که برخلاف پیش‌بینی خود به مذاکره مجوز دادند، قصدشان یک تجربه تاریخی بود و امروز که با مذاکره مخالفت می‌کنند، غرض نهایی صیانت از همان تجربه تاریخی است.
آن‌روز که از نظر خود عدول کردند، به افکار عمومی احترام گذاشتند و امروز که افکار عمومی با آن تجربه شکل گرفته است باز هم به احترام افکار عمومی مخالفت می‌کنند.
مسئله دولت‌ها و جریان‌های سیاسی نیستند؛ مسئله مردمند. مخالفت امروز، ادامه همراهی دیروز است و این اصلی است که دغلبازان سیاسی و مکاران غربزده و کاسبان آمریکاپرست نمی‌فهمند، اما مردم هوشیارند.
