به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت»
ترامپ در شرایطی رئیس جمهور آمریکا شده که پیش‌تر تجربه ۴ سال مواجهه با جمهوری اسلامی ایران را به همراه خود دارد. تجربیات مهم آن دوره، برای امروز ما فوق‌العاده حساس و سرنوشت‌ساز است. ما حالا هم ترامپ را می‌شناسیم و هم راه نشاندن او بر سر جای خودش را.
درست است که ترامپ از ۱۸ اردیبهشت ۹۷ سیاست فشار حداکثری را علیه کشور در پیش گرفت و در مسیر صادرات نفت ایران تولید ناامنی و اختلال کرد؛ و درست است که بدلیل نگاه و ملاحظه دولت وقت، نظام یک سال دشواری‌های سیاست صبر راهبردی را بر خود هموار ساخت؛ اما از ۱۸ اردیهشت ۹۸ تاکنون جمهوری اسلامی ایران در برابر آمریکایی‌ها نه تنها بازدارندگی ایجاد کرده، بلکه موازنه نیز قاطعانه به نفع جمهوری اسلامی ایران تغییر پیدا کرده است. سیاست تحریم نفت ایران به طور قطعی تجربه‌ای ناکام و شکست خورده است.
سردار سلامی اخیرا به صراحت، شرح کلی آن دوره را بیان کردند:"در آن ایام، ایران اسلامی به قدرتی دست یافت که هرکس از ما کشتی ربود، ما هم از او کشتی گرفتیم و هرکس کشتی ما را زد، ما هم کشتی او را زدیم تا امروز خطوط کشتیرانی ما از هر قدرتی در عالم امن‌تر باشد".
همچنین سرلشکر سلامی ۱۸ بهمن ماه در بندرعباس در واکنش به اظهارات روزهای گذشته ترامپ که گفته بود ابعاد قدرت ایران بزرگ است، گفت "ترامپ در دوره چهارساله ریاست جمهوری قبلی خود، قدرت جمهوری اسلامی ایران را به‌خوبی درک کرد و بر اساس این واقعیت قضاوت کرد".
لذا در این زمینه همه عناصر سیاسی، مسئولین کشور و خاصه رسانه‌ها نباید مردم و بخصوص بخش اقتصادی کشور را به سمت هراس و ابهام سوق دهند و جنگ روانی به راه بیندازند. در کنار تجربه پیشین برای مواجهه با ترامپِ دوره جدید، انسجام ملی یک اصل ضروری و فوری به نظر می‌رسد. انسجام ملی یک نیاز عینی و قطعی و یقینا یک امر تزئینی و کلیشه‌ای نیست.
خروجی هر خبر و تحلیلی که انسجام ملی را مختل کند و یا در جامعه ناامیدی را بوجود آورد یقینا کنش‌گری برخلاف منافع ملی محسوب می‌گردد. در این شرایط بسیار اهمیت دارد که از درون کشور در ارتباط با موضوع آمریکا، یک صدا انعکاس بیرونی پیدا کند.
برای منافع ملی چیزی نزدیک به فاجعه هست که ظرف ۴۸ ساعت دو صدای متفاوت از طرف وزیر امور خارجه و معاون راهبردی رئیس جمهوری نسبت به مسئله آمریکا شنیده شد. کلمه به کلمه این تناقض‌ها برای دشمن تولید فرصت و منفعت می‌کند.
از دیگر سو هر کسی در جریان نباشد، اما متولیان و متخصصان امر سیاست‌خارجی به خوبی می‌دانند که که ظرفیت و کنش‌گری منتقدان سیاست خارجی در محیط داخل کشور، برخی موانع بر سر راه طراحی‌های کشور در عرصه سیاست خارجی را برمی‌دارد و گاه نقش تسهیل گری دارند.
بنابراین دولت آرایش و اهتمام خود را در مقابل دشمن تنظیم کند و نه نیروهای سیاسی منتقد درون کشور؛ از طرف دیگر نقدهای منتقدان و یا مخالفان دولت نیز دلسوزانه باید باشد و خود سبب دوقطبی‌سازی و تنش‌آلود شدن جامعه نگردد. تکرار خطا از سوی هیچ کس قابل پذیرش نیست.
راه عبور از مسیر کنونی و پیروزی در برابر بدخواهان ملت ایران هم اینک برای ما از روز هم روشن‌تر است.
