اگرچه رسانه های غربی در موجی سنگین تلاش کردند القا کنند ایران و ۱+۵ در برخی موضوعات توافق کرده اند ولی منابع نزدیک به تیم هسته ای کشورمان می گویند هنوز اختلافات در موضوعات مختلفی پابرجاست. به عنوان نمونه رویترز نوشت:" ایران و گروه ۱+۵ در وین، بر سر سازوکار رفع تحریم‌های آمریکا و اتحادیه اروپا به توافق اولیه دست یافته‌اند."
خبری که از سوی تیم مذاکره کننده رد شد و شرط اصلی توافق را دستیابی یکجا به همه بندهای توافق دانست.
اما سوال اصلی این است که چرا در یک اقدام بی سابقه وزیر امور خارجه آمرریکا برای اولین بار در تاریخ این کشور16 روز برای مذاکره با یک کشور در وین می ماند؟ اقدامی که رمز گشایی از آن زوایای پنهان اتفاقات چند روز اخیر از جمله دبه کردن آمریکاییها در ساعات پایانی را لو میدهد.غربی ها و در راس آن آمریکایی ها با ایجاد فشار خبری و تبلیغاتی مبنی بر حصول توافق به دنبال چه هستند؟ شاید این سوال بی راه نباشد که عجله آنها برای توافق کردن از چه روست؟ تعیین ضرب الاجل برای توافق کردن برای چه صورت می گیرد؟
بدیهی است که علی رغم فشارهایی که از سوی واشنگتن و تروییکای اروپایی در خصوص پررنگ جلوه دادن ضرب الاجل یاد شده وجود دارد، تیم مذاکره کننده هسته ای تا زمان حصول اهداف خود به مذاکرات ادامه می دهد.
فارغ از اینکه مقامات و رسانه های اروپایی و آمریکایی با ایجاد خط رسانه ای خاص به دنبال اثرگذاری های مطلوب خود هستند، اما دلیل دیگر چنین جوسازی ها را باید در نیاز آنها به توافق جستجو کرد.
رهبر معظم انقلاب و سایر مقامات کشورمان از آغاز گفتگوهای هسته ای بارها تاکید کرده اند که آمریکا بیش از ایران نیازمند توافق است. موضوعی که شواهد برای اثبات آن کم نیست. از جمله این شواهد انتخابات ریاست جمهوری آمریکا طی 15 ماه آینده است. دموکرات ها می دانند که برای تمدیدِ در اختیار داشتنِ کرسی ریاست جمهوری راه دشواری پیش رو دارند. جمهوری خواهان پس از ۸ سال دوری از قدرت دولتی می خواهند رقیب کهنه کارشان را کنار بزنند و در این مسیر از هیچ اقدامی فروگذار نمی کنند.
اوباما و هم حزبی هایش تنها راه افزایش امکان موفقیت شان را در داشتن یک برگه برنده مهم جستجو می کنند و چه چیز مهم تر از توافق با کشوری چون ایران آن هم در موضوعی که سالهاست جهانیان را با آن مشغول کرده اند؛ پرونده هسته ای ایران.
این موضوع، مسئله ای است که رسانه های غربی هم به آن اذعان دارند. آنگونه که بی بی سی چندی پیش نوشت: " حالا، یک سال و نیم مانده به پایان ریاست‌جمهوری باراک اوباما، رسیدن به توافق هسته‌ای با ایران به یکی از اولویت‌های سیاست خارجی باراک اوباما و جان کری تبدیل شده و علاوه بر رقم زدن عاقبتی مسالمت‌آمیز برای بیست سال بحران هسته‌ای ایران، می‌‌تواند میراثی از دولت اوباما شود."
شبکه سی ان ان آمریکا هم هفته گذشته در تحلیلی به ارائه دلایل خود مبنی بر مفید بودن توافق هسته ای با ایران پرداخت و مدعی شد که "دستیابی به توافق هسته ای با ایران موجب خواهد شد تا جنگ با داعش برای آمریکا و متحدانش تسهیل شود و بهتر پیش برود".
همچنین نامه فرستادن های چند باره و محرمانه رئیس جمهور آمریکا به مقامات عالی رتبه کشورمان تایید دیگری بر همین نیازمندی است. پیام هایی که رهبر انقلاب هم به انها اشاراتی داشته اند. در آخرین نمونه ایشان در دیدار اخیرشان با کارگزاران نظام با اشاره به نیاز آمریکا به توافق به چگونگی آغاز مذاکرات با آمریکا بر سر موضوع هسته‌ای اشاره کردند و گفتند: "در دولت سابق، یک نفر از محترمین منطقه به‌عنوان واسطه به دیدارما آمد و به صراحت گفت رئیس‌جمهور آمریکا از او خواهش کرده که به تهران بیاید و درخواست آمریکاییها برای مذاکره را مطرح کند. آمریکاییها به این واسطه گفته بودند می‌خواهیم ضمن شناخت ایران به‌عنوان قدرت هسته‌ای، مسئله هسته‌ای را حل و فصل کنیم و تحریم‌ها را ظرف ۶ماه برداریم البته ما به آن واسطه گفتیم به آمریکاییها و حرف‌هایشان اطمینانی نداریم، اما با اصرار آن واسطه، قبول کردیم که این مسئله را یک‌بار دیگر امتحان کنیم و مذاکرات شروع شد."
تلاش اوباما و همکارانش برای اقناع فضای داخلی آمریکا و مدیریت مخالفان هم از همین رو صورت می گیرد. انها تلاش می کنند توافق با ایران را اقدامی خارق العاده و بسیار مهم جلوه دهند که تنها تیم خودشان قادر به تحقق آن بوده و روسای جمهور قبلی هیچ گاه نتوانسته اند به آن نزدیک شوند.
دموکرات ها به خوبی می دانند دست شان برای تبلیغات انتخاباتی خالی است و دو دوره ریاست جمهوری اوباما دستاورد ویژه ای برای آمریکایی ها نداشته است پس باید برگ برنده شان را رو کنند و آن توافقی است که به باور خودشان نتیجه اش مهار ایران است.
به همین خاطر است که وزیرخارجه آمریکا لنگان لنگان خود را به وین می رساند و عصا زنان پای میز مذاکره با همتای ایرانی خود می رود بلکه بتواند دوران حکومت شان بر کاخ سفید را تمدید کنند.
جان کری با همین وضعیت و در همین ایام مقابل هتل کوبورگ آمد و خواست شوی تبلیغاتی دیگر را برگزار کند. آنجا که گفت ما با کوبا هم مشکلات مان را حل کردیم و این امر شدنی است اگر رهبران سیاسی - بخوانید اوباما- بخواهند.
جان کری در فرودین امسال ۸ روز در لوزان سوئیس اقامت گزید و گاهی حتی ۹ ساعته با ظریف سر میز مذاکره نشست تا به خواسته اش برسد. جالب آنکه در همان لوزان هم به ظریف گفته بود چنین حضور طولانی مدتی برای وزیرخارجه امریکا در طول تاریخ بی سابقه است و تنها یک نمونه مشابه دارد.
اما این بار پیرمرد دیپلمات، رکورد خود را هم شکست و امروز یکشنبه در حالی بر سر میز مذاکره با همتای ایرانی خود در هتل کوبورگ نشست که حضورش در وین وارد شانزدهمین روز خود شده و البته هنوز هم به پایان کار نرسیده است.
تردیدی نیست، که دموکرات های آمریکایی از دبه کردن های پیاپی، دنبال "تمدید" ماهانه و هفتگی مذاکرات با ایران و سرانجام تمدید "حضورشان" در "کاخ سفید" است.
منبع:فاطر24