به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از فارس
لیلا حسین نیا: سخن از پروین اعتصامی است، کسی که به قول دکتر شفیعیکدکنی «با کمترین عمر و کمترین مجال برای شعر گفتن، بیشترین توفیق ممکن را در زبان فارسی، از آن خویش کرده و از این بابت، هیچکدام از بزرگان قرن حاضر و حتی قرون گذشته بعد از حافظ، به پای او نمیرسند.» (با چراغ و آینه، نشر سخن، صفحه 465) *پروین با «نشان لیاقت» دربار پهلوی چه کرد؟پروین، ۲۵ اسفند ۱۲۸۵ در تبریز به دنیا آمد. کودک بود که فارسی و انگلیسی و عربی را از پدر دانشمندش «یوسف اعتصامالملک» آموخت. نوجوان بود که استعداد ادبی خود را در محضر ملکالشعرای بهار و دهخدا به کمال رساند. در ۲۸ سالگی، ازدواج ناموفقی تجربه کرد. به رغم این شکست عاطفی، آوازه او محیط فرهنگی ایران را فرا گرفت. در ۳۰ سالگی مورد توجه دربار پهلوی قرار گرفت، اما حاضر نشد «نشان لیاقت» را از دربار بپذیرد و حتی پیشنهاد رضاشاه برای تدریس ولیعهد را هم رد کرد. در ۳۱ سالگی، سوگوار پدر شد و در ۳۵سالگی، پس از یک دوره بیماری درگذشت.گفتهاند فوت پروین، در اثر بیماری حصبه بوده، اما چند سال پیش «دکتر محمدرضا سنگری» مدعی شد که پروین به قتل رسیده است. عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، در توضیح ادعای خود، به سرودههای شاعر در خفقان پهلوی اول اشاره کرد و پروین را از «شهیدان شعر فارسی» خواند. دکتر سنگری، امتناع پزشک معالج برای رفتن بر سر بالین شاعر را دلیل دیگر ادعای خود خواند.
*تلاش و تکاپوشعر پروین، مدام به مخاطب گوشزد میکند که بار و بر داشته باشد. او دانش و حکمت را مهمترین میوه و ثمر انسان میداند. در نگاه پروین، سپیدار به این دلیل طعمه تبر و تنور میشود که بی بر و بار است.آن شاخ که سر بر کشد و میوه نیاردفرجام به جز سوختنش نیست سزاوارجز دانش و حکمت نبود میوه انسانای میوه فروشِ هنر! این دکه و بازار*فروتنیدوری از خودپسندی، یکی از پندهای دائمی پروین اعتصامی است. بانوی شعر فارسی بسیار از خودپسندی دور است و فروتنی را در اغلب شعرهایش میستاید. میتوان گفت پروین خود، آموخته این پند بود و در سلوک و رفتار شخصیاش این نکته را بسیار رعایت کرده بود.خود پسندیدن وبال است و گزنددیگران را کی پسندد خودپسند*صبر و پایمردیثبات قدم و پایبندی در طریق، یکی از توصیههای مداوم پروین است. او معتقد است انسان برای رسیدن به هدف باید از دشواریهای راه نهراسد و پایبند به هدف خود باشد. پروین داستانهای زیادی را به تصویر کشیده است که در ضمن آن به مخاطب توصیه میکند از دشواری راه نهراسد. این نکته را در روایتی از زبان مادری برای فرزند بازگو میکند:خلید خار درشتی به پای طفلی خرد به هم برآمد و از پویه باز ماند و گریستبگفت مادرش این رنج اولین قدم استز خار حادثه تیه وجود خالی نیست *فرصتشناسیفرصتها را غنمیت شمردن و متوجه کوتاهی حیات بودن یکی از پندهای پروین است. در دیدگاه او حیات به قدری کوتاه است که انسان باید در استفاده از آن ها کوتاهی و کاهلی نکند.از چه وامانم چو فرصت رفتنی استچون نگویم کاین حکایت گفتنی استخودبین چنان شدی که ندیدی مرا به چشمپیش هزار دیدهٔ بینا چه میکنییادش گرامی باد.