به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت»
در این زمینه گفتنی است که انقلاب اسلامی ایران تنها انقلاب جهان است که نظام برآمده از انقلاب را به رفراندوم گذاشت و قانون اساسی به رفراندوم گذاشته شد.
در عین حال لازم است به این نکته نیز اشاره کرد که برای اجرای رفراندوم یک مسیر قانونی پیش‌بینی شده است. طبیعتا این راه مفتوح است، اما به نظر می‌آید توجه به فرامتن موضوع رفراندوم و انگیزه‌های آن از اهمیت بیشتری برخوردار است، چون این‌گونه تصور می‌شود که انگیزه طراحان موضوع رفراندوم در طی این سال‌ها بیشتر سیاسی و منبعث از تمایلات جناحی بوده است، تا اینکه بخواهند از طریق رفراندوم گره‌ای از مشکلات باز شود. مهم‌ترین پرسشی که در این باره قابلیت طرح دارد آن است «مسائل بسیار مهم» کشور که هم‌اکنون از طریق عادی قابل حل نیستند چیست؟ در طی سال‌های گذشته کدام مسئله به شکلی اساسی و فراگیر ذهن و روان مردم را درگیر خودش کرده است؟ طبعا مسائل و مشکلات معیشتی و اقتصادی.
آن چهره سیاسی که در دوره مسئولیتش شدیدترین مشکلات اقتصادی بر کشور تحمیل شد و شاخص‌های اقتصادی بدترین وضعیت ممکن را تجربه کرد، از اینکه در دوران اداره کشور توسط دولتش و حتی بعد از آن موضوع رفراندوم را مطرح می‌کند، دقیقا به دنبال چیست؟ فردی که بر اثر سوءتدبیر در اجراء، سبب شد در سال 1398 در پی تغییر قیمت بنزین در کشور فاجعه درست شود و در مرحله‌ای دیگر مردم را به بازار سرمایه دعوت می‌کند اما مدتی بعد مردم به خاک سیاه نشانده می‌شوند، درباره چه چیزی می‌خواست همه‌پرسی برگزار کند؟ او بارها موضوع رفراندوم را به فضای عمومی و رسانه‌ای کشاند، اما یکبار نگفت درباره چه چیزی باید رفراندوم کرد و هیچ‌گاه سازوکار برگزاری رفراندوم را طی نکرد!
مشخص است که چنین فردی به دنبال تبلیغات و کار سیاسی است و هم اینکه می‌خواهد ضعف‌های خودش را پشت شعارهایی از این دست پنهان کند. امر پیچیده‌ای نیست؛ دیروز و امروز و حتی فردا مهم‌ترین مشکل و مطالبه مردم حل مسائل اقتصادی و معیشتی است. راه آن نیز رجوع به آراءکارشناسان دلسوز، به کارگیری مدیران اجرایی توانمند و گسترش روحیه انسجام بین مردم و مسئولان است.