به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ،
«محمد شیاع السودانی» نخست وزیر عراق در مصاحبه‌ای که اخیراً در روزنامه آمریکایی «وال استریت ژورنال» منتشر شد، در اظهاراتی بحث برانگیز گفت که کشورش همچنان به حضور نیروهای خارجی نیاز دارد. وی افزود: از بین بردن داعش مدتی طول خواهد کشید و ما به نیروهایی که در داخل خاک عراق بجنگند، نیازی نداریم.
در همین راستا، با دکتر «عباس الجبوری» رئیس مرکز مطالعات رسانه‌ای و راهبردی «الرفد»، گفتگوی مطبوعاتی انجام شده که متن آن به شرح زیر است:
* نیروهای سیاسی و مردمی عراق همچنان مخالف حضور نیروهای خارجی اعم از نیروهای آمریکایی و ناتو در خاک کشورشان هستند، زیرا معتقدند که عراق به علت تخلفاتی که این نیروها به بهانه مبارزه با تروریسم انجام داده‌اند، نیازی به آنها ندارد. پس چرا «محمد شیاع السودانی» از ماندن نیروهای آمریکایی و ناتو در عراق حمایت می‌کند؟
اظهارات نخست وزیر عراق در سفر به آلمان و خطاب قرار دادن نیروهای اشغالگر به عنوان «نیروهای دوست»، در مرحله نخست با مصوبه سال گذشته مجلس نمایندگان عراق مبنی بر ضرورت خروج نیروهای آمریکایی از خاک عراق مغایرت دارد. این در حالی است که نیروهای مردمی زیادی به ویژه گروه‌های مقاومت وجود دارند که مخالف حضور آمریکا در عراق هستند؛ البته نه همه این نیروها زیرا بخشی از آنها که محمد شیاع السودانی را نامزد نخست وزیری کردند. درگیر روند سیاسی هستند.
اما در واقع ما در رسانه‌ها تعجب کردیم که نخست وزیر عراق با این منطق صحبت کرد، زیرا مقاومت و محور مقاومت و برخی از گروه‌ها مانند جنبش النجباء که در روند سیاسی شرکت نکردند، با هر گونه حضور نیروهای آمریکایی یا خارجی در خاک عراق قاطعانه مخالف هستند و معتقدند که عراقی‌ها می‌توانند از خود دفاع کنند، با داعش بجنگند و تمام فداکاری‌ها را برای آزادسازی سرزمین خود انجام دهند. متأسفانه من معتقدم که آمریکا در حال اعمال فشار بر عراق است و همین فشارها بود که السودانی را مجبور کرد در این موقعیت حساس قرار گیرد.
* دیدارهای مکرر نخست وزیر عراق با مقامات آمریکایی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ آیا آمریکا واقعاً از دولت جدید عراق حمایت می‌کند یا سعی دارد در امور داخلی این کشور مداخله کند؟
اگر آمریکا از این دولت حمایت کند، فاجعه بزرگی است، زیرا بخش بزرگی از اجزای این دولت را چارچوب هماهنگی شیعیان و بخش زیادی از چارچوب هماهنگی را گروه‌های مقاومت تشکیل می‌دهند. پس اگر واقعاً این دولت مورد حمایت آمریکایی‌ها قرار گیرد، موضوع ناراحت کننده‌ای است. اما من تصور می‌کنم که آمریکا سعی دارد به هر طریقی در امور عراق دخالت و اراده خود را بر دولت‌های عراق تحمیل کند.
آمریکا از کف خیابان علیه هر کشوری که از آن تبعیت نکند، استفاده خواهد کرد؛ همانطور که در سال ۲۰۱۹ در عراق اتفاق افتاد. منظور من در اینجا تظاهرات مسالمت آمیز نیست که برای مطالبه حقوق مشروع برگزار شد، بلکه منظورم تحولات پس از تظاهرات از نظر مداخله‌ها و برنامه‌های خارجی است که اتفاق افتاد و حمایت آمریکایی و بین المللی از این تظاهرات که آن را از محتوای اصلی خالی کرد. در ابتدا مردم برای بیان مصیبت‌ها و رنج‌های خود به خیابان رفتند، اما بعداً طرف‌های زیادی وارد آن شدند.
من معتقدم که عراق امروز نمی‌تواند تحت پروژه آمریکا باشد. همین بس که آمریکا بیست سال پیش عراق را بدون هیچ گونه دلیل قانونی اشغال و آن را ویران و زیرساخت‌هایش را نابود کرد. ما باید اراده سیاسی داشته باشیم و اگر این اراده سیاسی وجود داشته باشد، مردم عراق از دولت خود حمایت خواهند کرد. طبیعتاً اگر دولت با تصمیمات آمریکا مخالفت کند، آمریکا نیز از کف خیابان استفاده و در نتیجه هر دولتی را سرنگون می‌کند، همانطور که در دولت آقای «عادل عبدالمهدی» اتفاق افتاد.
اما من به عنوان رئیس مرکز مطالعات راهبردی معتقدم که ما در حال حاضر دو اهرم فشار در اختیار داریم:
نخست: «مقاومت قوی» که آمریکایی‌ها را می‌ترساند و دچار هراس می‌کند. منظورم گروه‌هایی است که در فرآیند سیاسی شرکت نکرده‌اند، بلکه همچنان از کشور دفاع می‌کنند و همچنان می‌خواهند اراده خود را با تمام قدرت و شجاعت بر دشمن تحمیل کنند.
دوم: «مذاکره کننده شجاع»؛ باید مذاکره کننده شجاعی وجود داشته باشد که از این نیرو (مقاومت) به عنوان ابزاری برای فشار بر آمریکا استفاده کند تا تمام نیروهای خارجی را از عراق خارج کند و در نتیجه هیچ نیروی دیگری در آن حضور نداشته باشد.