به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از فارس ، تجاوز، سواستفاده و آزار و اذیت جنسی نقض اساسی قوانین حقوق بشر است. عباراتی که معمولا در تنش‌های بین‌المللی علیه دشمنان استفاده می‌شود تا کشور هدف را به نقض «سیستماتیک و گسترده حقوق‌بشر» متهم کنند و در نهایت مدعی اتهام «جنایت علیه بشریت» شوند. آشوب‌های اخیر ایران، فرصتی را برای جریان‌های ضدایرانی فراهم کرد تا با استفاده از کارگزاران خود در داخل و خارج کشور، بخشی از پرونده‌سازی علیه ایران را با محوریت «آزار» و «تجاوز» جنسی به زنان و دختران بازداشت شده تکمیل کنند.
گام اول؛ شبکه‌اجتماعی
اولین گام پرونده‌سازی دروغ‌پردازی در شبکه‌های اجتماعی حول تجاوز به دختری به نام آرمیتا عباسی بود. ادعایی که بعدا مشخص شد این دختر به دلیل مشکلات گوارشی به بیمارستان اعزام شده و بحث تجاوز کاملا دروغ است. گام بعدی، بین‌المللی کردن این ادعای واهی بود. شبکه آمریکایی CNN در گزارشی[1] بدون سند، چند مورد ادعای آزار و تجاوز جنسی از جمله همین شایعه آرمیتا عباسی را منتشر کرد.
گام دوم؛ سازمان ملل
گام بعدی پرونده‌سازی نیاز به درگیر کردن نهادهای بین‌المللی در این موضوع دارد. نرگس محمدی، فعال زندانی به اصلاح حقوق بشر، در نامه‌ای[2] به جاوید رحمان گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان‌ملل در امور ایران، «تعرض به زنان حین بازداشت و در بازداشتگاه‌ها» را «بخشی از برنامه سرکوب» جمهوری اسلامی علیه زنان معترض و مبارز خواند و خواهان تحقیق درباره «تعرض جنسی به زنان بازداشتی» شد.
گام سوم؛ افکار عمومی
در گام بعدی جریان‌سازی حول موضوع تجاوز و آزار جنسی، مولوی عبدالحمید، امام جمعه اهل سنت زاهدان، در توییتی[3] با اشاره به خبرهای رسانه‌ای درباره تعرض جنسی به زندانیان زن نوشت: «روایت برخی از زندانیان مؤید این امر است.» عبدالحمید تنها به ادعای رسانه‌ای بسنده کرد و سندی دال بر این ادعا ارائه نداد.
بعد از CNN، نیویورک‌تایمز[4] در ادامه سلسله دروغ‌پردازی‌های اخیرش، ادعای تجاوز به بازداشت‌شدگان را تکرار کرد.
همیشه پای نرگس در میان است
نرگس محمدی که سابقه دروغ‌پردازی مشخصی دارد، در نامه‌ای که بی‌بی‌سی فارسی[5] به نام او منتشر شد، روایتی از چند مورد آزار جنسی را مطرح کرده اما هیچ نام و نشانی برای پیگیری ادعایش عنوان نکرد. این اولین ادعای نرگس محمدی نیست که توخالی باشد. او در تابستان ۹۹ ادعا کرد کرونا گرفته و از هیچ امکانات پزشکی برخوردار نبوده است؛ اما فیلم[6] معاینه پزشکی وی نشان داد که دمای بدن و میزان اکسیژن خون وی نرمال بوده است.
مطالبه از قوه قضاییه
از قوه قضاییه درخواست می‌شود ادعای جدید نرگس محمدی مبنی بر چند مورد آزار جنسی در بازداشتگاه را پیگیری و ابعاد ماجرا را روشن و نتیجه را در اختیار رسانه و افکار عمومی قرار دهد. چنانچه ادعای مطرح شده واهی بود، با عامل انتشار برخورد قانونی صورت گیرد و بالعکس اگر ادعا صحیح بود با عاملین جرم برخورد شدیدتری صورت گیرد.
دروغ ۸۸
سابقه ادعای دروغین تجاوز جنسی در بازداشتگاه جدید نیست و در فتنه ۸۸ مریم صبری و ابراهیم شریفی[7] در تلویزیون صدای آمریکا ادعا کردند که در بازداشت به آنها تجاوز شده؛ اما بعدها علی جوانمردی مجری همین شبکه دولتی آمریکا تاکید کرد که هر دو نفر دروغ[8] می‌گفتند. مهدی کروبی همچنین از رهبران فتنه ۸۸ چند بار ادعای آزار و تجاوز در بازداشتگاه را مطرح کرد که در جلسه‌ای در دادستانی کل[9]، هیچ سندی ارائه نداد و شنیده‌های حزبی مبنای همه ادعاهایش بود.
قانون؛ سد بزرگ پیشگیری از دروغ‌پردازی
تکرار یک دروغ با روش‌های مختلف علیه یک دولت با هدف اثبات وقوع آن دروغ در افکار عمومی و به منظور مشروعیت‌زدایی و در بعد بین‌المللی با هدف پرونده‌سازی و محکومیت بین‌المللی در دادگاه صورت می‌گیرد. معمولا بعد از گذر از دوران آشوب و درجایی که فضا آرام شده است، پیگیری‌ها مشخص می‌کند که چنین ادعاهایی دروغ بوده، اما اثر آن دروغ در اذهان حذف شدنی نیست. به همین منظور نیازمند رسیدگی فوری و شفاف به چنین ادعاهایی هستیم تا مانع ایجاد هزینه در بعد داخلی و خارجی شویم. قانون‌گذاری در این حوزه از ضروریات است تا هزینه ادعای بدون سند مانعی باشد تا از انتشار رسانه‌ای آن پیشگیری کند.
