به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت» ، به نقل از روزنامه جوان؛ مهدی سحرخیز، فرزند عیسی سحرخیز در یک دادگاه ایالتی در امریکا از جمهوری اسلامی ایران شکایت و درخواست غرامت برای آنچه شکنجه پدرش در زندان‌های ایران نامیده، کرده است. نکته آن است که چنین غرامتی قرار است از کدام محل پرداخت شود؟ ایران که چنین دادگاهی را و چنین اتهامی را قبول ندارد. طبق روال چنین دادگاه‌هایی، ضدانقلاب کیسه برای اموال بلوکه شده مردم ایران دوخته است. دادگاه ایران را به محکوم به پرداخت غرامت می‌کند و بعد آن غرامت از پول‌های ملت ایران که امریکا بلوکه کرده، برداشت می‌شود. دزدی از جیب مردم ایران به همین وضوح و روشنی!
این شکایت البته تأیید پدرش را هم به دنبال دارد. عیسی سحرخیز که در جلسات دادگاه رسیدگی به اتهاماتش، صحبت از کشاندن طرح شکایت علیه مقامات جمهوری اسلامی به مجامع بین المللی کرده بود، حالا پس از ۱۱ سال پسرش را راهی یک دادگاه ایالتی کرده، شاید بتوانند پولی به دست بیاورند. به نظر می‌رسد دادگاه‌های بین المللی اعتنایی به این شکایات بی اساس نکرده‌اند و آن‌ها مجبور شده‌اند قوانین ایالتی را یک به یک بررسی و از بندی قانونی در یک ایالت استفاده کنند که به افراد اجازه شکایت از کشورهای حامی تروریسم را می‌دهد.
عیسی سحر خیز مدیرعامل خبرگزاری ایرنا بود که با کناره‌گیری از مدیرعاملی به دفتر نمایندگی این خبرگزاری دولتی در نیویورک رسید و با ریاست جمهوری محمد خاتمی و وزارت ارشاد عطاءالله مهاجرانی، معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد شد. او از بازداشتی‌ها و محکومان فتنه ۸۸ است.
حضور در نیویورک و نیز داشتن پرونده امنیتی و سیاسی فضای مناسبی برای او و فرزندش در امریکا ایجاد کرد و حالا مهدی سحرخیز با این طرح شکایت، می‌خواهد بگوید چنین رانتی کافی نبود و نیاز به پول بیشتری است!
مرداد ۸۹، روزنامه رسالت مطلبی در مورد عیسی سحرخیز و فرزندش نوشت که نشان می‌دهد منظور از شکنجه او چه بوده است: «مهدی سحرخیز پسر عیسی سحرخیز در مصاحبه‌ای با جرس سایت حامی موسوی ادعا کرده شرایطی که در زندان هست اصلاً مناسب نیست، نه رختخواب مناسب و نه توالت فرنگی و سایر مسائل. مهدی سحرخیز بدون در نظر گرفتن این مطلب که دروغگو کم حافظه است در این مصاحبه از یک طرف ادعا کرده که هیچ اطلاع دقیقی از وضعیت پدرش در زندان ندارد، اما در جملات بعدی ادعا کرده پدر من مریض است و چند روزی است قادر به حرکت نیست و نیاز به پزشک دارد.»
به نظر نمی‌رسد سطح درخواست خانواده یک زندانی تحت شکنجه به توالت فرنگی برسد. این طور نیست؟